ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΚΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ

 ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 150 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΤΡΩΝ

17-3-2014

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ 

Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ-ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ

Παραδέξου το, δεν ήταν μόνο το σκοινί,

έφταιγε βασικά το μυαλό σου.

Πες μου, ακροβάτη, υπάρχουν δικαιολογίες;

Πώς εσύ, που από γεννησιμιού σου σκαρφαλώνεις,

Να πάθεις τέτοιο πράγμα;

To σκοινί ήταν γερά δεμένο

Χρόνια μετά της ασφαλείας ο υπεύθυνος ακόμη ορκίζεται.

Και τον πιστεύω

Το σκοινί του τσίρκου ήταν γερά δεμένο.

Όμως ,το άλλο το σκοινί,

που χρόνια τώρα ύπουλα δενόταν στο μυαλό σου,

έφτιαξε βρόχο πια, σ’ έπιασε απ’ το λαιμό,

σε πέταξε, σε γκρέμισε, σε σκότωσε.

Και μόνο εγώ γνωρίζω ότι λαθεύει ο ιατροδικαστής,

Κι ότι ο θάνατός σου δεν ήτανε ατύχημα.

Γι’ αυτό λοιπόν συμβολικά στον τάφο σου αφήνω

ένα κομματάκι σκοινί, απ’ το δικό μου το σκοινί,

Απ’ τις δικές μου μαύρες σκέψεις,

Φοβούμενος πως, αν κομμάτια του αφαιρέσω,

Σε λίγο το δικό μου το λαιμό θα κλείσει βρόγχος.

Κι εύχομαι τουλάχιστον ακροβάτη,

Στον άλλο κόσμο να σε συναντήσω.

Κωνσταντίνος Βιέννας

Μαθητής Α΄ Τάξης

5^ου Γενικού Λυκείου  Πατρών

Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ

ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ

Γυρίζοντας στους διαδρόμους

Σκιές που θυμίζουν ανθρώπους

Μέσα από ατέλειωτους δρόμους

Το τέλος θα έρθει κάπου εκεί.

Θολές οι ματιές, το άπειρο κοιτάζουν

Να τρέξουν θέλουν να βγουν

Να πετάξουν να φύγουν

Από το σώμα να ελευθερωθούν.

Σώμα με λαβωμένα φτερά

Από φουρτούνες, φλόγες και μάχες βγαλμένο

Και φερμένο εδώ να ξαποστάσει

Πριν φύγει για μια νέα αρχή.

Θύμησες θολωμένες πολλές

Ανακατωμένες με το τώρα και το χτες.

Στο γκρίζο κενό τρυπώνουν

Προσπαθώντας να γεμίσουν ρωγμές.

Έχει φύλακες Αγγέλους εκεί

άγρυπνους μαχητές, φρουρούς

Στυλοβάτες του ιδρύματος

ΑΝΘΡΩΠΟΙ απλοί ,κανονικοί.

Αναστασία Παλιακάση

Μαθήτρια της Α΄ τάξης του 2^ου Επαγγελματικού Λυκείου Αιγίου

Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ

ΑΝΤΙΣΤΡΕΠΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Σαν πειθήνιο όστρακο που κλαίει ,νιώθοντας

το όνειδος στις γυάλινες φλέβες του,

 προσπαθεί  ο άμοιρος να εξυγιάνει,

 τα προβλήματα  των χειμάρρων,

Επικρατεί ένα   συνονθύλευμα μέσ’ την ψυχή του

λόγω των συνεχών καταρρεύσεων

 των  μαύρων βράχων,

Λόγω της έριδας που επικρατεί ανάμεσα στο  άσπρο

και το μαύρο, το κόκκινο και το πράσινο,

αντηχεί  στα αυτιά του σαν χάρτινο μάτι

η χίμαιρα των μπλε ρολογιών.

Αφού χρυσό βιβλίο αποδειχθεί, σαν άσπρη βελόνα

θα αποχαιρετιστεί από τα μαύρα πρόβατα

 που πλέκουν  κίτρινα κουστούμια.

Παντελής-Αρσένιος Καμανάς

Μαθητής της Β΄ τάξης του 12^ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης

Α΄ ΕΠΑΙΝΟΣ

ΗΧΟΙ ΓΝΩΡΙΜΟΙ

 Έμοιαζε όμορφη η νύχτα με  συντροφιά της,

 ένα χάλκινο φεγγάρι

κρεμασμένο και λίγα διαμάντια σκορπισμένα

 στον επιβλητικό ουρανό.

Λίγες οι φορές που θα νιώσεις μοναξιά.

Θα χαθείς στο άπειρο απλά κοιτώντας,

Πάντα θα σ’ ακολουθεί σαν αχός θαλάσσης το αίσθημα,

το άρωμα, το άκουσμά της.

Ψιθυρίζει γλυκά στο νου σου.

Η ψυχή σου θα αναζητά ήχους γνώριμους να γαληνεύει,

 έχει ανάγκη από ατέρμονη αλήθεια.

Διψά για αυτή σαν το φυτό ,

κάτω από τις καυτές, χρυσαφένιες ηλιαχτίδες,

 του φωτός το καλοκαίρι.

Κάνει ταξίδια αιώνια να φθάσει στην Ιθάκη.

Θα είναι ευτυχισμένη μόνο,

 όταν ανοίξει όλες τις πόρτες.

Μέσα σε δρόμους δύσβατους θα βρεθεί

 και σε θάλασσες  φουρτουνιασμένες θα πλεύσει.

Η διαδρομή δύσκολη

 και ο προορισμός ήδιστη λύτρωση.

Ελπίδα που θα σου δώσει το κλειδί…

Φλώρα Τσάκωνα

Μαθήτρια της Β΄ Τάξης

Του 3^ου Γενικού Λυκείου Πατρών

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ

ΕΚΕΙ

Εκεί που οι αποστειρωμένες λέξεις, γίνονται μελωδία,

και απαλείφονται οι αριθμοί που διαβρώνουν την πηγαία σκέψη.

Εκεί που οι αιχμάλωτοι αλωνίζουν,

 και η φυλάκιση σημαίνει ελευθερία.

Εκεί όπου η ελπίδα φοράει πανοπλία

και διώχνει της βάρβαρης ανατροπής τα βέλη.

Εκεί που κανένας βίαιος στρατός

δεν αναχαιτίζει το ρεύμα της παιδικότητας

και ο αδιάβατος χωματένιος δρόμος μου γίνεται μονοπάτι.

Εκεί που άνθρωποι πεθαίνουν για να ζήσουν,

και το χλιαρό νερό γίνεται φωτιά.

Εκεί που οι αβέβαιες υπόνοιες αγγίζουν την αλήθεια,

και αγκαλιάζω όνειρα

που αγνοούν το φόβο το συμβατικό.

Εκεί σε βρήκα.

 Ένα εκκολαπτόμενο αίσθημα,

 μια μαινόμενη τρικυμία,

μια απόκοσμη ευφορία

με έφεραν σε αυτό το οικείο μέρος.

Και επί τέλους επέτρεψα στο σπίτι.

Εκεί σε βρίσκω.

Στο δρόμο της ατέλειωτης νεότητας,

σε μια αβίαστη αγκαλιά,

κάτω από τη μάλλινη κουβέρτα,

 μέσα στην παγωνιά.

Εκεί θέλω να μείνω.

Στην αόριστη μας ιστορία,

στη χαρούμενη μας τραγωδία,

στου οράματος της νύχτας την εμπειρία.

Εκεί μένω.

Και ο συμβιβασμός γίνεται επιλογή.

Και το μυαλό θολώνει.

 Όμως η γλυκιά φωνή του «μείνε»,

 με στοιχειώνει.

Αριάδνη-Ιωάννα  Καρανικόλα

Μαθήτρια της Β΄ τάξης  Λυκείου

 Θετικής Κατεύθυνσης της Σχολής Μοραΐτη

Γ  ΕΠΑΙΝΟΣ

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Όλα ήταν τόσο σκοτεινά τότε..

Τότε ,λίγο πριν τραβήξεις την κουρτίνα

και το φως του ερωτά σου

πλημμυρίσει την ψυχή μου.

Όμως ,τράβηξες αυτή την κουρτίνα

χωρίς να το καταλάβεις…

Κι’ όταν εγώ σε κοίταξα για πρώτη φορά

εσύ είχες κλειστά τα μάτια σου

κι έστριψες αλλού το βλέμμα…

σαν να μην ήθελες να δεις

 το χρώμα των ματιών μου.

Αλλά αυτός είναι ο έρωτας

δεν ρωτάει!

Ένας ξαφνικός κεραυνός

μέσα στον ξάστερο ουρανό είναι

τίποτε άλλο…

Και γυρεύει απλώς μια ανταπόκριση…

Ένα βλέμμα, ένα χάδι, ένα φιλί.

Κι όταν εγώ σου ζήτησα,

 αυτή την ανταπόκριση,  εσύ έφυγες…

Αχ, να’βλεπα για ακόμα μια φορά

αυτά τα φλογερά σου μάτια…

Σου χάρισα τον κόσμο ολάκερο

κι εσύ μου είπες πως δεν θέλεις.

Αλλά δεν πειράζει…

κι όσα μου πήρες χάρισμα σου…

Μακάρι να είχα κι άλλα να σου δώσω.

Έτσι κι αλλιώς, για σένα ήταν,

μόνο για σένα…

Φωτεινή-Πελαγία Λεβέντη

Μαθήτρια της Β΄ τάξης του 1^ου Λυκείου Αμαλιάδος

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΌ

                                       ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΌ

ΣΤΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΤΗΣ  ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 Την προσεχή Δευτέρα  31^η Μαρτίου  και ώρα  7 μ.μ. στα πλαίσια  των Φιλολογικών Βραδινών   της Εταιρείας Λογοτεχνών που έχουν προγραμματισθεί και γίνονται με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης  στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου της ,  σύμφωνα με το πρόγραμμα   θα μιλήσει η Φιλόλογος και Λογοτέχνης   κ. Γεωργία  Γκοτσοπούλου με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα:

«Άγγελος Σικελιανός: Oδοιπορικό από τη Λευκάδα στη Σαλαμίνα».

 Ο κ. Γκοτσοπούλου έχει μιλήσει  και άλλη φορά από το βήμα της Εταιρείας Λογοτεχνών και έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις.

 Η ομιλία της λόγω πρωτοτυπίας του θέματος αναμένεται  με  έντονο  το  ενδιαφέρον   των φιλότεχνων και των ακροατών των κατά δευτέρα ομιλιών της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

          Την εκδήλωση θα συντονίσει θα παρουσιάσει και θα  προλογίσει  ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης.

Η είσοδος για το κοινό  θα είναι ελεύθερη.

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΔΑ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ.ΕΛΛΑΔΟΣ

                            Τηλ.2610 322 901 κιν.6946 405 993

Κανάρη 46 26222 Πάτρα

                                                                Πάτρα 28-3-2014

                                        Αξιότιμο Κύριο

                                  Βασίλη Λαδά

                                  Δικηγόρο-Συγγραφέα

                                  Κορίνθου

                                  Ενταύθα

                                Αγαπητέ φίλε Βασίλη,

                                Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας μας της οποίας υπήρξες  ιδρυτικό  και επί σειρά ετών επίλεκτο μέλος της,  νοιώθει την υποχρέωση να εκφράσει τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και δημόσια τα θερμά συγχαρητήρια του  αλλά και εκ μέρους  του συνόλου των μελών της Εταιρείας για την   διάκριση που σου έγινε από την Πολιτεία με την απονομή    του    Κρατικού  Βραβείου  για το τελευταίο σου  έργο  με τον τίτλο «ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΡΙΚΕΤ».

                              Θεωρούμε πως η τιμή αυτή διαχέεται και σ’ όλους του πνευματικούς εργάτες της επαρχίας που βιώνουν μαζί με τους μετανάστες την κρίση και την έκπτωση των ανθρωπίνων αξιών  μαζί με την υποβάθμιση του βιοτικού  επιπέδου που συμπαρασύρει και το  πνευματικό  και πολιτιστικό τους επίπεδο, χωρίς να τους επιτρέπει την πολυτέλεια συγγραφικών και εκδοτικών επιδόσεων όπως θα επιθυμούσαν.

                         Αγαπητέ συνάδελφε και φίλε, συμμεριζόμαστε τη χαρά σου  και νοιώθουμε κι εμείς εξίσου υπέροχα μαζί σου  για την  ανταμοιβή της πνευματικής σου προσφοράς   και σου ευχόμαστε τη συνέχιση του έργου σου  που το χαρακτηρίζει  ευαισθησία και ανθρώπινο πάθος  για την αντιμετώπιση των   κακώς κειμένων της κοινωνίας μας.

                        Με ιδιαίτερα τιμητικούς χαιρετισμούς

                                        Για το Δ.Σ.

               Ο  πρόεδρος                                     Η Γεν. Γραμματέας

     Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης                                Μαρία Καρέλα

                        

Ανακαλύπτοντας τον Κωστή Παπαγιώργη

Ανακαλύπτοντας τον Κωστή Παπαγιώργη

Χρυσοβαλάντης Μπούτσικος

Ήμουν τόσο αδιάβαστος για τον άνθρωπο, ώστε όταν πριν δέκα περίπου χρόνια μου μίλησε ο Θοδωρής για τον Κωστή Παπαγιώργη, νόμισα ότι μιλούσε για κάποιον παπά… «Ποιος είναι αυτός;» τον ρώτησα. Η αλήθεια είναι ότι ούτε ο Θοδωρής τον ήξερε για καιρό. Του τον είχε συστήσει ένας γνωστός του ψυχολόγος. Τρέχα γύρευε. Είχε διαβάσει το «Περί μέθης» και του είχε φανεί εξόχως ενδιαφέρον. Ομολογώ ότι αρχικά δεν έδωσα μεγάλη σημασία στη βιβλιο-πρότασή του. Ήμουν και είμαι επιφυλακτικός σε όσα συνήθως προτείνουν οι ψυχολόγοι, όταν θέλουν τάχα να μας πιάσουν φίλους.
Είχα άδικο. Όχι για τους ψυχολόγους αλλά για τον Παπαγιώργη. Τον Κωστή Παπαγιώργη. Τον συγγραφέα και αιρετικό διανοούμενο, τον μεταφραστή, δοκιμιογράφο, αρθρογράφο και μελετητή κειμένων φιλοσοφίας και ιστορίας. Ξεκίνησα με το βιβλίο-μαρτυρία για τον Κανέλλο Δεληγιάννη, χωρίς να γνωρίζω ότι είχε τιμηθεί με κρατικό λογοτεχνικό βραβείο. Αμέσως αγόρασα όλα όσα σχετίζονταν με την ελληνική επαναστατική περίοδο: «Τα καπάκια», το βιβλίο για τον Ξάνθο. Ο Παπαγιώργης είχε την άνεση να βυθίζεται στα κείμενα των πηγών, σε δυσεύρετο αρχειακό υλικό και να βρίσκει την άκρη του νήματος, ώστε να αφηγηθεί την ιστορία που είχε μπροστά του – ικανότητα που αρκετοί επαγγελματίες του κλάδου, επιβεβαιωμένα δυστυχώς, δεν κατέχουν.
Ωστόσο, αυτό που ξεχωρίζει στα κείμενά του, είναι η εναλλακτική αφηγηματική οπτική που επιλέγει. Ο Παπαγιώργης δε δίστασε να ψηλαφήσει πάνω στις ουλές πολλών κατασκευασμένων μύθων της εθνικής ιστορίας, όχι από διάθεση δήθεν ανατρεπτικής θέασης των πραγμάτων ή κινηματογραφικής κατακρήμνισης αταλάντευτων εθνικών στερεοτύπων. Όχι, δεν είχε τέτοιες προθέσεις. Διάβαζε, διάβαζε πολύ και ένιωθε την ανθρώπινη ανάγκη να κοινοποιήσει τη δική του αφήγηση. Ήταν καταπληκτική η ικανότητά του να ενώνει το νήμα αυτής της αφήγησης μέσα από μια αλυσίδα εξακριβωμένων ασήμαντων περιστατικών, που όμως στο τέλος συνέθεταν τον καμβά του γενικού ιστορικού πλαισίου.
Και ταυτόχρονα φιλοσοφούσε. Η αγάπη του για τη φιλοσοφία, έκδηλη στα περισσότερα γραπτά του, ήταν σαν ένας φάρος καθοδήγησης του βίου του. Αναμφισβήτητα δεν υπήρξε υπερφίαλος. Αποδέχθηκε τις ανθρώπινες αδυναμίες του και τις μετέτρεψε σε αφορμή για αφηγηματική ενδοσκόπηση, για συζήτηση με τον αναγνώστη. Αυτό πιστεύω ταπεινά πως υπήρξε ο Κωστής Παπαγιώργης. Ένας αντισυμβατικός στοχαστής, φτιαγμένος από αληθινά υλικά, γι’ αυτό και είχε – και έχει – πολλούς φανατικούς αναγνώστες. Αυτή η αφτιασίδωτη εξομολογητική διάθεση είναι ό,τι πιο πολύτιμο μας έχει κληροδοτήσει. Ομολογώ ότι, εκτός των άλλων, υπήρξε και ο μοναδικός άνθρωπος που με έβαλε να διαβάσω με προσοχή κείμενα για το τηλεοπτικό υπερθέαμα της εποχής μας, το ποδόσφαιρο. Κάθε βδομάδα έψαχνα να διαβάσω τα άρθρα του μέσα από το διαδίκτυο. Δε θα σας πω ότι ήταν όλα συναρπαστικά, ανατρεπτικά, επαναστατικά. Ήταν όμως ανθρώπινα, φιλικά, βαθιά εξομολογητικά. Ήταν μάστορας της ειρωνείας και δεν τη χάριζε με ευκολία. Γι’ αυτό και τα δώρα του ήταν πολύτιμα.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο τηλεφώνησε πάλι ο Θοδωρής: «έλα ρε συ, έμαθες ότι πέθανε ο Παπαγιώργης;» με ρώτησε απότομα. Όχι, δεν το ήξερα. Ο ίδιος που μου τον σύστησε, ο ίδιος έλαχε και να με πληροφορήσει για την απώλειά του. Απόδειξη ότι δεν ήμουν μόνο εγώ που τον παρακολουθούσα πιστά ως το τέλος. Στη βιβλιοθήκη μου πάντως είμαι περήφανος που φιλοξενώ αρκετά από τα βιβλία του. Αυτού του ανθρώπου που δεν ολοκλήρωσε ούτε τις σπουδές στη Νομική ούτε στη Φιλοσοφία. Αλλά που η γραφή του είναι πιο καθηλωτική από πολλών άλλων με κάμποσους τίτλους στο βιογραφικό τους.
Όταν κάποτε διαφώνησα με έναν συνάδελφο για κάποιο ζήτημα σχετικό με την ιστορία, του ανέφερα ότι πολλά από αυτά που υποστήριζα, δεν ήταν δικά μου αλλά πληροφορίες από βιβλία του Παπαγιώργη. «Ποιος είναι αυτός;» με ρώτησε εκνευρισμένος. «Δεν είναι κάποιος που φαντάζεσαι εύκολα», του είχα απαντήσει. Στην επόμενη συνάντησή μας του χάρισα το βιβλίο για τον Κανέλλο Δεληγιάννη. «Αυτά, μόνο τα κουμμούνια μπορεί να τα γράφουν», μου είπε, όταν το διάβασε.
…Μάλιστα. Ο Κωστής Παπαγιώργης ήταν φτιαγμένος από ατόφια ανθρώπινα υλικά, αληθινός ως το τέλος. Κι ίσως, αυτό δεν άρεσε σε μερικούς που λησμόνησαν τον άνθρωπο στο τρελό κυνήγι τους για ήρωες και ημίθεους επί γης.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ:Tου Μανώλη Πράτσικα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ:

Ρομάν Γκαρί  “Η ζωή μπροστά σου”

Θίασος: Άννας Βαγενά

 Tου  Μανώλη Πράτσικα

          Το έργο μέσα στην απλή σκηνική διαδρομή αποκαλύπτεται ότι διαθέτει αποθέματα απελπισίας και δακρύων. Kαι η μεν απελπισία συνιστά τα πολυποίκιλα επαγγελματικά της Μαντάμ Ρόζας – και τα οποία είναι η ψευτοϋιοθέτηση του αλγερινού και η συνεχής σύγχυση στην συναισθηματική ανατάραξη για τον αληθινό γιο και η αντιμετάθεση της υποθετικής μάνας όταν επιλέγει λόγω της επικαιρικής αμφισβήτησης το ίδιο αυτό νεαρό πρόσωπο. Η θεώρηση για τα αναβλύζοντα δάκρυα είναι πάλι όταν η παθούσα θυμάται την μανιακή κατάρα που ξέσπασε και ξεκλήρισε σχεδόν το φυλετικό και τους χρόνους εκείνους της καταγεγραμμένης συμφοράς αλλά και την ακρόαση στο ηχητικό κουδούνισμα της πόρτας.

          Το βασικό θεατρικό εύρημα είναι ο μικρός αλγερινός στην αφήγηση από εμπειρίες ζωής και εγκατάλειψης και όταν πάλι εσκεμμένα παραπαίει στο διαλογισμό και στα επιβεβαιωτικά σχετικά με την χρονική και την κάποια μητρική τακτοποίηση της Madam Ρόζας. Υπογραμμίζω επίσης ότι σ’ αυτό το έργο προσφέρεται συγγραφικά αλλά και ευαγγελίζεται το μήνυμα της συναδέλφωσης των δύο φυλών που αλληλοσπαράζονται στη γη του Ισραήλ.

          Η ολιγόλεπτη παρουσία του πατέρα και σκηνική τρελοποίησή του μέσα στην αναζήτηση του χαμένου πάλι, και του ανευρεθέντος γιου είναι έξυπνο εύρημα αφού όλα τα σχετικά δεν παραλλάσσουν τον αρχικό διαλογισμό. Επίσης κι αυτή η υπόθεση από την Madam Ρόζα αντί να προτιμηθεί κάποια και άλλη τυχαία οικογένεια το θεωρώ συγγραφικό εύρημα μεγαλύτερης θεώρησης. Επισημαίνω εδώ ότι στην εναλλαγή της κάθε εικόνας – διάλογος – αφήγηση – κίνηση. Το φως χρησιμοποιήθηκε κατάλληλα.    

          Από τους ηθοποιούς ο μικρός αλλοδαπός είναι ο χαρισματικός για τον ρόλο της δικής του μοίρας. Η Άννα Βαγενά μ’ αυτόν ταλαντούχο προσφέρει στο θέατρο άλλη μια δική της ερμηνεία ποιότητας. Ο Κώστας Λάσκος παρουσιάζει τις γνωστές υποκριτικές του ικανότητες της μακρόχρονης σκηνικής εμπειρίας του.          

          Στέκομαι στο ρόλο της Μ. Ρόζας. Τον έχει παίξει και έχει βραβευθεί η Σ. Σινιορέ. Έτσι αναγράφεται στο πρόγραμμα.

          Τόσο στη Γερμανία όσο και στη Γαλλία καταγράφεται η πρόσμιξη σε πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα ιδιαίτερης σκληρότητας για τον ανθρώπινο κύκλο της διαβίωσης. Η Σ. Σινιορέ ίσως έδωσε μια Μ. Ρόζα με κάποια λιτή και σκληρή υποκριτική κίνηση και έκφραση ίσως και διαφορετικότερης εποπτείας. Η Άννα Βαγενά εδώ είχε παλμό οικειότητας αλλά είναι δίπλα στο γνωστό της διακεκριμένο.

          Το έργο παρουσιάσθηκε με φροντίδα. Ελλειπτικό όμως το θυσιαστήριο. Γιατί;    

ΓΙΟΡΤΑΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΓΙΟΡΤΑΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση που οργάνωσε η  Εταιρεία Λογοτεχνών χτές το βράδυ (17-3-14) στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών. στα πλαίσια του κύκλου των φιλολογικών βραδινών, παρουσία πολλών νέων ανθρώπων και λογοτεχνών για τον εορτασμό   της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης .

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μίλησε για την καθιέρωση και  το νόημα της εορτής  ο  πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών  Λεωνίδας Μαργαρίτης. Ακολούθως  ανακοίνωσε  τα αποτελέσματα του Στ΄ διαγωνισμού ποίησης που είχε προκηρύξει η  Εταιρεία μεταξύ μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων με την ευκαιρία της επετείου για τα 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου νεοέλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη και κάλεσε τους διακριθέντες  να τους επιδώσει τα βραβεία και  τα τιμητικά διπλώματα  της διάκρισής τους.

Ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών στην ομιλία του μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο την 21^η Μαρτίου. Η αρχική έμπνευση  για την καθιέρωση της 21^η Μαρτίου   ως  Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης  ανήκει στον  ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός  στην Ελλάδα, όπως  και σε άλλες χώρες στη συγκεκριμένη ημερομηνία  που συμπίπτει με τη μέρα της εαρινής ισημερίας που  συνδυάζει από τη μια το φως και από την άλλη  το σκοτάδι , όπως  και η ποίηση συνδυάζει το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη γιορτή  έγινε το έτος 1998 στην πλατεία Κοτζιά  της Αθήνας και  στέφθηκε από  μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη χρονιά  ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός που ήταν πρέσβης της χώρας μας στην  UNESCO  εισηγήθηκε  στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Οργανισμού να ανακηρυχθεί η 21^η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η πρόταση υποστηρίχθηκε από   πολλούς πρέσβεις  χωρών της Μεσογείου και η Ελληνική πρόταση υπερψηφίσθηκε.  

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Στο σκεπτικό της η  απόφαση ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, έτσι  ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος .Οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά  ‘’Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση’’».

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ’  επέκταση της  Λογοτεχνίας , ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι' αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρσε  Λουίς Μπόρχες, "Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους".

  Για τη μελέτη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας ενός λαού ή ενός τόπου είναι δυνατόν ν’ αναζητηθούν διάφορα σχετικά συγγράμματα που όμως θα οδηγήσουν μακριά από το σκοπό τους αν δεν αναζητηθεί και η τέχνη μ’  όλα τα παρακλάδια της που ανέπτυξε ο συγκεκριμένος λαός συγκεκριμένου τόπου. Ανάμεσα στις διάφορες τέχνες την πρώτη θέση κατέχει πάντα η Τέχνη του Λόγου, που αποτελεί την Τέχνη των Τεχνών, αφού κύριο όργανό της είναι η γλώσσα, το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο του ανθρώπου. Πιο παλιά μορφή της Τέχνης του Λόγου είναι η Ποίηση που είναι και η πλέον συναισθηματική, πιο μουσική, συνεπώς και πιο ψυχική από τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο.

Μετά τα παραπάνω η μελέτη της Ποίησης αποτελεί την ασφαλέστερη οδό της ψυχικής αποκάλυψης και του βίου ανθρώπων, αλλά και τόπων που έζησαν αυτοί. Οι  αρχαίοι έλληνες  ανέπτυξαν ιδιαίτερα την ποίηση και συγκεκριμένα το  έπος , τη  λυρική ποίηση  και το δράμα ως ποιητικά είδη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν άνθισαν και άλλα είδη, όπως η  βουκολική ποίηση. Αξιοσημείωτο είναι ότι πέντε από τις εννέα Μούσες  ήταν προστάτιδες των διαφόρων ειδών της ποίησης.

Το υπουργείο Πολιτισμού  ανακήρυξε το έτος 2013 ως «Έτος Καβάφη» με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από το θάνατο του. Η ποίηση του Καβάφη ήταν καθοριστική στην αναβίωση και την αναγνώριση της ελληνικής ποίησης τόσο σε ελληνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από τον Όμηρο  τον Ησίοδο και τους Λυρικούς ποιητές μέχρι σήμερα η ελληνική γλώσσα αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί μέσο έκφρασης ενός ποιητικού λόγου που αναμφίβολα στις κορυφαίες στιγμές του συνιστά στοιχείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τα δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας του Γ. Σεφέρη και του Οδ. Ελύτη  και ένα βραβείο Λένιν του  Ρίτσου επιβεβαιώνουν την μοναδική σχέση που συνδέει την Ελλάδα από την κλασική ελληνική αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Η Εταιρεία Λογοτεχνών για 6η συνεχή χρονιά γιορτάζει την παγκόσμια ημέρα ποίησης με εκδηλώσεις που προβάλλουν την ποίηση και ενισχύουν τους νέους που καταπιάνονται στο να γράφουν τους στοχασμούς τους. Για το σκοπό αυτό έχει έκτοτε καθιερώσει ένα διαγωνισμό ποίησης μεταξύ των μαθητών των Γυμνασίων και των Λυκείων  της περιφέρειας Νοτιοδυτικής Ελλάδας  που τελικά επεκτάθηκε λόγω του μεγάλου αριθμού  συμμετοχών από μαθητές   όλων των   διαμερισμάτων της ώρας  σε Πανελλήνιο και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Η επιτροπή κρίσης των έργων των μαθητών που αποτελέστηκε από τη Γενική Γραμματέα της Εταιρείας  Πεζογράφο Μαρία Καρέλα ,το Λογοτέχνη και Κριτικό Βιβλίου Σταύρο Ιντζεγιάννη κι εμένα, δυσκολεύθηκε να καταλήξει στην επιλογή των τριών πρώτων βραβείων για κάθε κατηγορία  μαθητών(Γυμνασίων –Λυκείων) λόγω της πολύ καλής ποιότητας που διέκριναν τα γραπτά και των ιδιαίτερα σημαντικών για την κοινωνία μας  θεμάτων από τα οποία συγκινήθηκαν .Γι’ αυτό η επιτροπή κατέληξε να απονείμει πέραν των τριών  βραβείων σε κάθε κατηγορία μαθητών  και  τρεις επιπλέον  επαίνους  σε  κάθε κατηγορία μαθητών.

Ακολούθως  ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και κλήθηκαν οι διακριθέντες να παραλάβουν  τα τιμητικά  βραβεία και διπλώματα,  ένα πακέτο  βιβλία προσφορά της Εταιρείας και Μελών της, καθώς και ένα τριαντάφυλλο. Tα βραβεία έλαβαν οι εξής:

To Α΄ Βραβείο ο  μαθητής της Α΄ Τάξεως του 5ου ΓE.Λ. Πατρών Κωνσταντίνος Βιέννας  για το ποίημα του «Ακροβάτης-Το σκοινί», τo B΄  η μαθήτρια της Α΄ Τάξεως του 2^ου ΕΠΑ.Λ. Αιγίου Αναστασία Παλιακάση  για το ποίημα της «Στυλοβάτες του Ιδρύματος» και το Γ΄    ο μαθητής της Β΄ τάξεως του 12ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης Παντελής-Αρσένιος Καμανάς  για το ποίημα του «Ο αντιστρεπτός χρόνος» Επαίνους από την κατηγορία των μαθητών Λυκείων έλαβαν οι κάτωθι:

Α΄ Έπαινο έλαβε  η μαθήτρια της Β΄ Τάξεως του 3ου Γενικού Λυκείου Πατρών Φλώρα Τσάκωνα  για το ποίημα της «Ήχοι γνώριμοι»  , B΄     η μαθήτρια της Β΄ τάξεως του Λυκείου Θετικής Κατεύθυνσης της Σχολής Μοραΐτη Αριάδνη-Ιωάννα Καρανικόλα , για το ποίημα της «Εκεί» ενώ  τον Γ΄  έλαβε η Μαθήτρια της Β΄ τάξης του 1ου Λυκείου Αμαλιάδας Φωτεινή-Πελαγία Λεβέντη για το ποίημα της «Μόνο για σένα»
Τα βραβεία της κατηγορίας μαθητών Γυμνασίου έλαβαν οι κάτωθι:Α΄ βραβείο έλαβε   η μαθήτρια της Γ΄ τάξεως του 1ου Γυμνασίου Ναυπάκτου Μαντώ Τσάτσου  για το ποίημα της «Υπατία»,  το Β΄  ο  μαθητής της Β΄ τάξης του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Τσουκαλής  για το ποίημα του «Ευθύνη» και το  Γ΄  η μαθήτρια της Γ΄ Τάξεως του Εσπερινού Γυμνασίου Αμαλιάδος Χριστίνα Μητρογιαννοπούλου  για το ποίημα της «Πολεμική Παιδεία».

Επαίνους της κατηγορίας των μαθητών   Γυμνασίου  έλαβαν  οι κάτωθι: Α΄ Έπαινο  η Μαθήτρια της Β΄ τάξεως του Εσπερινού Γυμνασίου Αμαλιάδος Αμαλία Ναστούλη για το ποίημα της «Υπάρχει Δάσκαλος ».  Β΄  ο μαθητής της Γ΄ τάξεως του Μουσικού Γυμνασίου Πατρών Γιώργος Σώλος  για το ποίημα του «Μικρός ονειροπόλος» και   Γ΄   η μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 14ου Γυμνασίου Πατρών Αλεξία Σιλαίου  για το ποίημα τους «Το παιχνίδι της ζωής».

Μετά την επίδοση των βραβείων οι μαθητές που έλαβαν πρώτο βραβείο απήγγειλαν  τα ποιήματά τους και καταχειροκροτήθηκαν.  

Τα  έργα των μαθητών που  διακρίθηκαν θα  αναρτηθούν- δημοσιευθούν στην Ηλεκτρονική σελίδα της Εταιρείας Λογοτεχνών και στο προσεχές τεύχος του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ». Εξ άλλου ο πρόεδρος της εταιρείας δήλωσε  ότι  θα γίνει προσπάθεια  τα έργα των μαθητών που συμμετείχαν στο διαγωνισμό να εκδοθούν και να κυκλοφορήσουν σε  Ανθολογία.       

Η Εταιρεία Λογοτεχνών, όπως είπε ο πρόεδρός της ανέθεσε στη  γνωστή καθηγήτρια-θεατρολόγο Χριστίνα Κόκκοτα  να αναφερθεί στα πλαίσια του εορτασμού  στο συνολικό ποιητικό έργο του σημαντικού συμπολίτη νεοέλληνα  ποιητή, Κωνσταντίνου Δ. Ηλιόπουλου Ψυχιάτρου  ο οποίος σε μεγάλο βαθμό είναι επηρεασμένος από την ποίηση του μεγάλου νεοέλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη  χωρίς φυσικά να τον αντιγράφει.

 Ο ποιητής έχει δικό του ύφος ποιητικής έκφρασης και  απόδοσης των μηνυμάτων του και των συναισθηματικών του εκφράσεων.

Από  παλιότερη συνέντευξή του  ο πρόεδρος μετέφερε λίγα λόγια για τη ζωή του. «Γεννήθηκα στην Πάτρα και μεγάλωσα σε αυτή την πόλη μέχρι τα 26 μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν Γυμνασιάρχης στο πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων, αλλά εγώ έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική το 1943.Μεσολάβησε ο Εμφύλιος πόλεμος ενώ το 1945 έφυγα για ειδικότητα στην Αμερική και παρέμεινα εκεί. Σαν ιδιώτης  ψυχίατρος πήρα την ειδικότητά μου το 1960 και εξασκώ ιδιωτικά το επάγγελμα από το 1961 μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν στο εξωτερικό και μπορώ να πω πως τα αγγλικά μου είναι καλύτερα από τα ελληνικά. Ο καημός μου ήταν μεγάλος να γυρίσω στην πατρίδα μου και τα κατάφερα ,διότι δεν σας κρύβω πως ένας στους εκατό γυρίζει στην γενέτειρά του. Παρόλο που η Αμερική είναι μια όμορφη χώρα, εγώ δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στο φυσικό της περιβάλλον, ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα, αλλά μπορώ να πω  πως εκεί προσαρμόσθηκα κοινωνικά. Στην Πάτρα ουσιαστικά μένω από τον Οκτώβριο του 1991.αλλά από το 1955 είμαι γραμμένος σαν μέλος στον Ιατρικό Σύλλογο Πάτρας και κάθε χρόνο πλήρωνα την συνδρομή μου οπότε γυρίζοντας από το εξωτερικό άνοιξα το Ιατρείο και εργάζομαι κάποιες ώρες της εβδομάδος».

Βέβαια ο Ηλιόπουλος δεν περιορίσθηκε στα  καθαρώς  επιστημονικά και επαγγελματικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε με θέρμη  με την άλλη του αγάπη την ποίηση. Καρπός αυτής της ερωτικής του μ’ αυτή  σχέση ήταν επτά ποιητικές συλλογές οι οποίες καλύπτουν μια εικοσιπενταετία συνεπούς λογοτεχνικής παρουσίας κοντά  στους άλλους Ηλείους πνευματικούς δημιουργούς, φίλους του που βιάστηκαν να φύγουν πριν απ’ αυτόν για το μεγάλο αιώνιο ταξίδι στο επέκεινα  Νίκο Καχτίτση και Γιώργη Παυλόπουλο.

Ιδιαίτερο γεγονός  θεωρείται η ολοκλήρωση της τριλογίας που την διέπει το ίδιο ύφος γραφής και αισθητικής που ξεκίνησε το 2005 με τη συλλογή «Ούτε εκείνη»,συνεχίσθηκε το 2006 με τη συλλογή «Πινάκια» και ολοκληρώθηκε το 2011 με τη συλλογή «Τα ολισθηρά Σημεία» κλείνοντας  ένα κύκλο υπαρξιακών και συναισθηματικών αναζητήσεων, φιλοσοφικής ενατένισης και στοχασμού. Επιστέγασμα όλων αυτών αποτελεί η συλλογή «Επωδές» στην οποία περιέχονται 18 νέα ποιήματα, την οποία συμπληρώνει ένα απάνθισμα 12 ποιημάτων από προγενέστερες συλλογές ανακεφαλαιώνοντας και παρουσιάζοντας με ενάργεια το συνολικό ποιητικό έργο του Κωνσταντίνου Δ. Ηλιοπούλου.

Στο  συνολικό ποιητικό έργο του Ηλιοπούλου αναφέρθηκε διεξοδικά στην ομιλία της και  έκανε τις δικές της παρατηρήσεις και αξιολογήσεις η Χριστίνα Κόκκοτα . Στο τέλος η εκπαιδευτικός και  εμψυχώτρια κ. Αλέκα Ράπτη απήγγειλε μερικά αποσπάσματα του έργου του τιμωμένου ποιητή.  Μετά την επίδοση των βραβείων απαγγέλθηκαν τα ποιήματα που έλαβαν πρώτο βραβείο από τους ίδιους του μαθητές-ποιητές.  

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Η Εταιρεία Λογοτεχνών στα πλαίσια του κύκλου των φιλολογικών βραδινών, θα γιορτάσει κι εφέτος την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών την προσεχή Δευτέρα 17 Μαρτίου και ώρα 7.μ.μ..
Η εκδήλωση περιλαμβάνει σύντομη ομιλία για το νόημα τής γιορτής από τον πρόεδρο της Εταιρείας Λεωνίδα Μαργαρίτη και ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Στ΄ Διαγωνισμού Ποίησης που είχε προκηρύξει και φέτος η Εταιρεία μεταξύ μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων.
Η κυρία ομιλία της βραδιάς της εκδήλωσης θα γίνει από τη Φιλόλογο-Θεατρολόγο, Κρητικό θεάτρου και Λογοτεχνίας, Χριστίνα Κόκκοτα η οποία θα παρουσιάσει το συνολικό ποιητικό έργο του Αμαλιαδίτη ποιητή Κωνσταντίνου Δ. Ηλιόπουλου-Elliot (TΑ ΟΛΙΣΘΗΡΑ ΣΗΜΕΙΑ, ΕΠΩΔΕΣ, ΟΥΤΗ ΕΚΕΙΝΗ,ΤΑ ΠΙΝΑΚΙΑ). Θα ακολουθήσουν απαγγελίες ποιημάτων γνωστών νεοελλήνων ποιητών μας από καλλιτέχνες ηθοποιούς και από τους μαθητές που βραβεύθηκαν οι οποίοι θα απαγγείλουν τα ποιήματα τα οποία διακρίθηκαν στο διαγωνισμό.
Τέλος θα γίνει η απονομή των βραβείων και των επαίνων στους μαθητές που συμμετείχαν στο διαγωνισμό και διακρίθηκαν.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

                                   Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

                               Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

                 Οι  εραστές της ποίησης μαζί με τους δημιουργούς της με διακήρυξη της ΟΥΝΕΣΚΟ γιορτάζουν   σ’ όλο τον κόσμο, την 21^η Μαρτίου κάθε χρόνου   την Διεθνή Ημέρα Ποίησης.

                  Η γιορτή αυτή    μας προσφέρει μια ακόμη  ευκαιρία να μελετήσουμε  κάποια  ποιήματα  και  να ακούσουμε ανάλογες  ομιλίες  για την ποίηση και τους  ποιητές.

                    Θα κεντρίσει   ίσως   το ενδιαφέρον και   ατόμων  που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα. Εκείνη τη μέρα   ίσως  αναζητήσουν  κάποια   ποιητική συλλογή, να επαναλάβουν  κάποιους στίχους που  στο παρελθόν τους συγκίνησαν  και τους θυμίζουν   κάποιες  συναισθηματικές στιγμές της ζωής τους.

            Η ποίηση είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση και  ψυχολογία. Ο Έλληνας γνήσιος απόγονος του Ομήρου έχει κληρονομήσει το φίλτρο της ποίησης και  του έχει γίνει  εσωτερική ανάγκη  για δημιουργία, για τραγούδι,  μοιρολόγι, ύμνο, θρήνο,  θούριο, παιάνα.

 Η ποίηση  ταξιδεύει,  εμπνέει,  παρηγορεί και  χαρίζει ελπίδα και αισιοδοξία. Ο άνθρωπος σε κάθε ευκαιρία με την ποίηση τραγουδάει, χορεύει, πολεμάει ονειρεύεται και  θρηνεί.

         Με στίχους αποτυπώνει  τους καημούς  ,τις ελπίδες , τα βάσανά  ,τις προσδοκίες  του για απελευθέρωση, και την αισιοδοξία του για υψηλότερους στόχους.

           Η ποίηση σαν όστρακο  αντηχεί τη μουσική του κόσμου, την αρμονία του σύμπαντος. Αναμεταδίδει τη  φωνή του λαού, τη γλώσσα των εκλεκτών, το λόγο του ερημίτη.

           Πνευματική άσκηση και  προσευχή στο κενό είναι η ποίηση. Διάλογος με την απουσία. Προσκλητήριο σε ταξίδι. Είναι η ζωντανή φωνή του ανθρώπου, μέσα στην ερημιά της μεταφυσικής αγωνίας. Η παρηγοριά των μοναχικών στο κυνήγι της στιγμιαίας  ευτυχίας. Ο εσωτερικός κραδασμός του είναι, στις επιδράσεις των συναισθηματικών φορτίσεων. Το ψυχικό βίωμα, το ηθικό  αντίκρισμα της αμεσότητας και της πληρότητας.

          Ο Άρης Δικταίος σ’ ένα δοκίμιo για την ποίηση γράφει: «Η ποίηση στις πιο υψηλές στιγμές της δεν είναι παρά η έκφραση της ανθρώπινης απελπισίας για την εφημερότητα τούτη. Μιας απελπισίας, που δεν έρχεται παρά σαν το αποτέλεσμα μιας παρά φύσιν δίψας για το απόλυτο.»

            Αλλά ας αφουγκραστούμε και φωνές από τους ποιητές του κόσμου: Ο Οκτάβιος Πας  αναφερόμενος στην ποίηση γράφει  :

           «Η ποίηση δεν προτίθεται να παρηγορήσει τον άνθρωπο για το θάνατο, αλλά να τον κάνει να διακρίνει ότι ζωή και θάνατος είναι αξεχώριστα…ότι είναι ένα σύνολο. Ο αρχαίος ποιητής ισχυριζόταν ότι εκφράζει την πραγματικότητα ή ότι δημιουργεί μιαν άλλη ιδεώδη. Ο σύγχρονος ποιητής αναζητεί στην ποίηση το μυστικό του κόσμου και κείνο της μεταμόρφωσής του. Η ποίηση είναι η τάση του ποιητή να δαμάσει την πραγματικότητα και να συγκρατήσει το εφήμερο με λέξεις θαυμαστά διευθετημένες».

           Ο Ντίλας Τόμας μας λέγει :  «΄Ένα ποίημα μπορείς να το διαλύσεις για να δεις τι είναι εκείνο που το κάνει να πάλει, τεχνικά κι όταν τα κομμάτια που βρεθούν απλωμένα εμπρός σου, τα φωνήεντα, τα σύμφωνα, οι ρύμες και τα μέτρα. Ναι αυτό είναι! Για αυτό τούτο το ποίημα με συγκινεί! Είναι η τεχνική! όμως ξαναβρίσκεσαι πάλι εκεί που ξεκίνησες. Επιστρέφεις με τη μαγεία της συγκίνησης που του  δώσανε οι λέξεις. Και η μεγαλύτερη ακόμη τεχνική αφήνει τρύπες και κενά στην επεξεργασία ενός ποιήματος, έτσι ώστε κάτι που δεν υπάρχει στο ποίημα να μπορεί να ξεγλιστρήσει, να εισδύσει ν’ αστράψει και να βροντήξει μέσα σου. Η χαρά και ο προορισμός της ποίησης είναι και ήταν πάντα, η δοξασία του ανθρώπου που είναι δοξασία του Θεού».

           Tέλος  ο Σεϊμου Χίνι  σε δοκίμιό του, γράφει:«Η ποίηση ας μου επιτραπεί να πω είτε εκπληρώνει το θέλημα κάποιου αρχαίου Θεού είτε φιλοδοξεί να εκφράσει κάτι καινούργιο, πρέπει ν’ αποτελεί προϊόν εργασίας μιας συγκροτημένης συνείδησης και ως εκ τούτου να μην απλοποιεί. Ο,τι επεξεργάζεται και ο,τι επινοεί θα πρέπει να προσβλέπει στην σύνθετη πραγματικότητα η οποία περιβάλλει και από την οποία προέρχεται. Η Θεία Κωμωδία συνιστά ένα περίβλεπτο παράδειγμα για το πώς μπορεί η ποίηση, να φτάσει στην ύψιστη επάρκεια….. … Όσο τα στοιχεία που συντονίζουν την φαντασία ανταποκρίνονται στα δεδομένα που συντονίζουν τον κόσμο και διαρκούν, η ποίηση δεν θα πάψει να παίζει, και να φέρει εις πέρας, τον σημαίνοντα ρόλο της».