ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΚΑΙ

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΤΡΩΝ

Σας προσκαλούν

στο Φιλολογικό Βραδινό  της  Δευτέρας

1ης Δεκεμβρίου  2014   και ώρα 7.00 μ.μ.

στην αίθουσα του αναγνωστηρίου

της  Δημοτικής Βιβλιοθήκης  Πατρών

στο οποίο θα μιλήσει

Ο Δικηγόρος-Συγγραφέας

Παύλος Μαρινάκης

με θέμα:

«Αδόλφος Χίτλερ-

Ανελευθερία και ρατσισμός οδηγεί στην καταστροφή»

Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα   συντονίσει

ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης

Η παρουσία σας  θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως.

ΠΟΙΗΣΗ ΛΕΩΝΙΔΑ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΠΟΙΗΣΗ ΛΕΩΝΙΔΑ Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» Περιοδικό Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος 1.Τεύχος 2ο Απρίλης-Δεκέμβρης 1982  σελ.10     «ΟΚΤΩΒΡΗΣ  81»      «ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ» «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ»  ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  Έτους 1980 1. «Εξίσωση» 2. «Μελαγχολία» 3. «Η φωτιά της ΄Ιριδας». 4. «Αιώνια άνοιξη». 5. «Ικεσία»  «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  Έτους 1984 1. «Σ’ ΑΠΟΖΗΤΩ» 2. «ΕΛΕΟΣ…ΕΙΡΗΝΗ…ΕΛΕΟΣ…» 3. «ΗΣΟΥΝ Η ΦΩΤΙΑ» 4. «ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ» 5. «ΔΙΚΑΙΩΣΗ» «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ»  ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  Έτους 1988 1. «Το δίλημμα». Διήγημα «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  Έτους 1991 1. «Ο άνθρωπος μέσα στο χρόνο». Δοκίμιο. 2. «Ειρηνικό» 3. «Αναστροφή πορείας». 4. «Ευχαριστία». 5. «Ιχνηλασία». «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ»   ΕΤΟΥΣ 1997 1. «ΜΑΝΗ» 2. «Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ». «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ» 1. «ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ» 2. «ΣΤΟ ΛΥΚΑΥΓΕΣ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ» 3. «Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΜΟΥ» 4. «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ» 5. «ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ» «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» Έτους  1994 1. «Αναδρομές» 2. «Δεν ξέχασα τα μάτια σου». 3. «Επίκληση» 4. «Το παλτό του Λάμπρου». Διήγημα

 «Η ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ»

Δίμηνος Φιλολογική Επιθεώρηση (Σόνια Ολλανδέζου)

Τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 1972    «ΞΕΚΙΝΗΜΑ»

Τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 1972  «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΜΥΡΟ»

.(Βιογραφικό σημείωμα)

Τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1973 « ΜΑΣ ΕΦΥΓΕΣ»

 (Στη μνήμη του Π.Ν.)

Τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 1973   «ΕΙΚΟΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ»

Τεύχος Ιανουαρίου-Μαρτίου 1974   «ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ»

Τεύχος Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 1974   «ΝΕΡΟ ΘΥΜΗΣΗΣ»

ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

1. «ΗΛΙΔΑ»

ΦΥΛΛΟ 4      «ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΟΙΞΗ»

ΦΥΛΛΟ 6      «ΗΡΘΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ»

ΦΥΛΛΟ 7      «ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ»

«ΑΡΝΗΣΗ» « ΠΕΘΥΜΙΑ» «ΚΙΣΣΕ ΜΟΥ» «ΓΙΑ ΘΥΣΙΑ»

ΦΥΛΛΟ 8      «ΘΥΜΗΣΗ» «ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»

ΦΥΛΛΟ 17    «ΞΕΚΙΝΗΜΑ» «ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ»

ΦΥΛΛΟ 23    «ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΣΑΡΑΝΤΑ»

ΦΥΛΛΟ 25    «ΑΠΕΡΓΙΑ» «ΙΚΕΣΙΑ»

ΦΥΛΛΟ 26    «ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ»

ΦΥΛΛΟ 29-30 «ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΤΙΚΑ»

ΦΥΛΛΟ 33     «ΤΟ ΟΧΙ» «ΑΠΟΓΝΩΣΗ»

2.  «Η ΓΝΩΜΗ» Πατρών

ΦΥΛΛΟ 14-10-1974    ΣΤΗΛΗ  Μ’ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ

 Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΛΕΩΝΙΔΑ Γ. .ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

«ΞΕΧΑΣΕ» «ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ»

3. «ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ»

ΦΥΛΛΟ 111 ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1976   «ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ»

4.ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ « Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ»

ΦΥΛΛΟ 30-6-1974    «ΣΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΣΟΥ»

5.«ΕΥΘΥΝΗ» ΠΥΡΓΟΥ

ΦΥΛΛΟ 52/20-5-1977   «ΦΕΥΓΙΟ»

ΦΥΛΛΟ  26-7-1982     «ΕΛΠΙΔΑ»

ΦΥΛΛΟ 24-10-1983    «ΑΠΟΓΝΩΣΗ»

ΦΥΛΛΟ 488 18-11-1988   «ΑΘΩΟΣ»

6. «ΑΛΛΑΓΗ»  ΠΑΤΡΩΝ

ΦΥΛΛΟ 402/10-1-1983    «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1982»

ΦΥΛΛΟ 406/7-2-1983    «ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ»

ΦΥΛΛΟ 410/7-3-1983     «ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ»

ΦΥΛΛΟ 414/4-4-1983     «ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ»

ΦΥΛΛΟ 423/6-6-1983      «ΔΙΚΑΙΩΣΗ»

 Ο Μανώλης Πράτσικας βραβεύεται από την Πανελλήνια Ένωση Θεατρικών Κριτικών

Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 8 Δεκεμβρίου 2014

Δεν κρύβει την ηλικία του λέγοντας πως έχει φτάσει αισίως τα 94 του χρόνια. Πριν από δύο μήνες έχασε από κοντά του, την αγαπημένη του εδώ και σχεδόν εξήντα χρόνια σύζυγο Χρυσούλα Παπαγεωργίου, γεγονός που τον έχει αφήσει απαρηγόρητο.

Ο λόγος για τον πάντα δραστήριο και δημιουργικό θεατρικό συγγραφέα, θεατρικό κριτικό και πεζογράφο Μανώλη Πράτσικα, ο οποίος αν και γεννημένος στην Αθήνα, ζει μόνιμα από το 1954 στην Πάτρα (η σύζυγος του εξάλλου ήταν από την Πάτρα). Ο κ. Πράτσικας (το πραγματικό του όνομα είναι Μαργαρίτης Παπαδόπουλος) αναμένεται μετά από απόφαση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεατρικών Κριτικών της οποίας και τυγχάνει μέλος, να τιμηθεί για την πολύχρονη προσφορά και έργο του στις 8 Δεκεμβρίου 2014 σε εκδήλωση που προγραμματίζεται να γίνει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο Μανώλης Πράτσικας που διατελεί και επίτιμος πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος όπου προίσταται ο Λεωνίδας Μαργαρίτης, συνεχίζει ακόμη και σήμερα να γράφει κριτικά θεατρικά σημειώματα που δημοσιεύονται στον τοπικό Τύπο και συγκεκριμένα στην εφημερίδα Αλλαγή. Κατά το παρελθόν κείμενα του έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες των εφημερίδων Πελοπόννησος, Γνώμη, κ.α. καθώς και σε Αθηναικά έντυπα και εφημερίδες.

Ο Μανώλης Πράτσικας προέρχεται από μία διαφορετική γενιά ανθρώπων που είχε την τύχη να γνωρίσει και να δει θεατρικές παραστάσεις με ιερά τέρατα του χώρου της υποκριτικής. Προέρχεται και από μία γενιά όπου τον χώρο της θεατρικής κριτικής επίσης υπηρετούσαν σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών.

Ο Μανώλης Πράτσικας ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία το 1941 ως ανταποκριτής στην εφημερίδα του Λαυρίου «Κοινωνία» ενώ κατά την περίοδο 1943-1946 συνεργάσθηκε με την εφημερίδα «Ελεύθερος Λαός» Ακολούθως ως Διευθυντής της εφημερίδας «Πεντελικά Νέα» καταδικάσθηκε για παράβαση του νόμου περί Τύπου, σε φυλάκιση τριών μηνών για δημοσίευμα που αφορούσε στο Μοναστήρι της Πεντέλης.

Προς το τέλος του Εμφυλίου ορίσθηκε υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της 77η Ταξιαρχίας ενώ από το 1955 μέχρι το 1981 ήταν υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του Α.Σ.Ο. καθώς και υπεύθυνος σύνταξης του εντύπου που εξέδιδε ο Α.Σ.Ο. με τίτλο «Σταφιδικό Δελτίο». Όπως ο ίδιος περήφανα ανέφερε στο thebest.gr, «εγώ ήμουν που έστησα πρώτος το γραφείο Τύπου στον ΑΣΟ».

Από το έτος 1965 μέχρι και σήμερα, όπως αναφέρεται στο blog του Λεωνίδα Μαργαρίτη, ο Μανώλης Πράτσικας έχει δημοσιεύσει πάνω από χίλιες κριτικές για ισάριθμα βιβλία και πεντακόσιες για θεατρικά έργα. Έχει συνεργασθεί με έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες δημοσιεύοντας διηγήματά του, κριτικές θεάτρου και βιβλίου.

Στον χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε επίσημα το 1962 με την κυκλοφορία του πρώτου του βιβλίου με τίτλο «11 Διηγήματα».

Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ένωσης Κριτικής Βιβλίου, της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών, του Ελληνικού Κέντρου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού, του Πνευματικού Κέντρου Παναγιώτης Κανελλόπουλος ενώ έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν.Δ. Ελλάδος.

Έχει τιμηθεί για το έργο του και τη συνολική πνευματική του προσφορά από τον Δήμο Αθηναίων, τον Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών, τον Οργανισμό Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων το 1995 κι άλλους φορείς.

Μία ακόμη αναγνώριση και επιβράβευση του συνολικού του έργου ήταν το βραβείο που έλαβε το 2006 από το περιοδικό «Σύγχρονη Σκέψη» στο πλαίσιο της ενότητας «Βραβεία των Δέκα», υπό την αιγίδα της Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών. Η εκδήλωση είχε γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεως της Εταιρείας στην Αθήνα.

Με το έργο του Μανώλη Πράτσικα έχουν ασχοληθεί αξιόλογες μορφές των γραμμάτων όπως ο Τάσος Αθανασιάδης, ο Ανδρέας Καραντώνης, ο Διονύσιος Κωστίδης ο Σαράντος Καργάκος κ.α.

Ο Μανώλης Πράτσικας ήταν παντρεμένος με την κόρη του Αχαιού συγγραφέα-εκπαιδευτικού και Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαιδεύσεως, Βασίλη Παπαγεωργίου-Βροντιά, Χρυσούλα Παπαγεωργίου.

Όπως ανέφερε ο ίδιος στο thebest.gr, ετοιμάζει ένα βιβλίο που θα έχει την μορφή ημερολογίου και θα επικεντρώνεται στα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής της αγαπημένης του γυναίκας και της περιπέτειας της υγείας της που βίωσαν με θάρρος και υπομονή μαζί.

Επιμέλεια - Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

H ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

H ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)
        
Στις αρχές του 1957 η δημοσιογράφος Γιολάντα Τερέντσιο επισκέφθηκε το ζεύγος Καζαντζάκη

στο σπίτι τους στην πόλη Αντίμπ. Περιγράφει το χώρο, δίνει ένα σύντομο πορτρέτο του συγγραφέα

και καταγράφει τη συζήτηση  που είχε μαζί του.

        Παραθέτουμε ένα απόσπασμα:

‘’Ζουν ήσυχα, ερημικά, οι δυο Έλληνες στο γραφικό μικρό σπίτι της οδού του Μπα-Καστελέ.

Από τα παράθυρά τους βλέπουν το λιμάνι της Αντίμπ και τη γαλανή Μεσόγειο. Η πρόσχαρη φιλοξενία

της οικοδέσποινας αγκαλιάζει τον επισκέπτη μόλις δρασκελίσει το κατώφλι.
        Λίγα σκαλιά οδηγούν στο γραφείο του συγγραφέα. Ψηλός, ίσιος, ασκητικός, μ' ένα καλό χαμόγελο,

απλώνει το μπράτσο και σφίγγοντας το χέρι ρωτάει άπληστα, με την ιδιαίτερη προσφορά του:
        «Τι νέα μας φέρνετε απ' την Ελλάδα;». Ευτυχώς, μια σειρά από δημοσιογραφικές έρευνες

μ' έχουν φέρει τελευταία σ' επαφή με την έξω από την Αθήνα Ελλάδα κι έτσι του διηγούμαι τι είδα

και τι άκουσα στα χωριά και τις πόλεις, από τ' άγρια βράχια της Μάνης ως την κορφή του Βίτσι.
        Πως γίνονται και μεγάλα έργα, αλλά πως η φτώχεια μένει πάντοτε φτώχεια και πως η εγκατάλειψη

στα χωριά είναι  τόση,  ώστε οι άνθρωποι στη Βόρειο Ελλάδα μου είπαν πως ζούνε «πίσω από τον ήλιο».
        Πίσω από τον ήλιο, μουρμουρίζει ο  Καζαντζάκης και σημειώνει την απλή αυτή φράση,

που βγήκε απ' τα χείλια του λαού που τόσο βαθιά αγαπάει’’.

         Γ.Τ.: Πέστε μου τώρα και για σας, είσαστε ευχαριστημένος;
        Ν.Κ.: Είμαι ευτυχισμένος - αν κι είναι ντροπή να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος μια ώρα τέτοια.
        Αν δεν ήταν μπροστά η Ελένη, θα σας έλεγα πως αυτή η γυναίκα είναι η αιτία της ευτυχίας μου.

Πραγματικά, δεν είχα ποτέ μου τολμήσει να φαντασθώ τέτοια κατανόηση από άνθρωπο. Αλλ' αν εξακολουθήσω,

θα θυμώσει. Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμία φιλοδοξία, κανένα μίσος,

γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή.
        Οταν δουλεύει κανείς πνευματικά δεν αρρωσταίνει, δεν γερνάει - αυτό είναι το μυστικό:

μην παρατήσει κανείς τη δουλειά του, γιατί τότε αλίμονο. Πέντε λεπτά μετά τον θάνατό σου, το μυαλό σου

να δουλεύει ακόμα. Του Γκαίτε, είμαι σίγουρος, ότι δούλευε και μετά τον θάνατό του, γι' αυτό όταν

ο Εκερμαν ξεσκέπασε το σώμα του, ήταν σαν του εφήβου, είχε πειθαρχήσει στα βάσανά του.
        
        Γ.Τ.: Αν μπορούσατε να ξαναγεννηθείτε, θα το θέλατε;
        Ν.Κ.: Δεν θα ήθελα να πεθάνω ποτέ· μ' ενδιαφέρει η ζωή, ο άνθρωπος -όχι οι άνθρωποι όλοι μαζί.
        
        Γ.Τ.: Πιστεύετε στην ποιοτική εξέλιξη της ανθρωπότητας;
       Ν.Κ.: Ένας Αρμένης ποιητής είπε  κάποτε:  «Ο πιθηκάνθρωπος ξεκίνησε να γίνει άνθρωπος,

αλλά δεν έφτασε ακόμα.».
        
        Γ.Τ.: Υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους να ζήσουν κάποτε ευτυχισμένοι;
        Ν.Κ.: Με στοίχημα, σε χίλια  χρόνια!.  Ενας χωρικός πήρε έναν κόρακα, για να εξακριβώσει

αν αλήθεια ζη εκατό χρόνια, μα ο χωρικός πέθανε πρώτος! Ετσι κι εγώ, και χίλια χρόνια αν ζήσω,

δεν θα προφτάσω να δω τους ανθρώπους ευτυχισμένους.
        
        Γ.Τ.: Ποια είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια στην ευτυχία τους;
        Ν.Κ.: Αυτό είναι πολύ δύσκολο ν' απαντήσει κανείς, αυτό είναι η μεγάλη μου αγωνία. Το μεγαλύτερο

 εμπόδιο στον άνθρωπο είναι, φαντάζομαι, η έλλειψη πίστης σ' ένα ιδανικό ανώτερο από το εγώ του.

 Αν δεν πιστεύει κανείς σ' ένα πράγμα ανώτερο από τον εαυτό του, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος.        
        Γ.Τ.: Νομίζετε πως μπορεί ν' αποφευχθεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος;
        Ν.Κ.: Δεν νομίζω πως θα τον γλιτώσουμε.
         (Σημ.αποστολ. Ήταν το 1957 σε  έξαρση η εποχή του ψυχρού πολέμου και του πυρηνικού ανταγωνισμού

 των τότε μεγάλων δυνάμεων - ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης)(Μην λέτε τέτοια πράγματα! φωνάζει η κυρία Καζαντζάκη.

 Ο,τι και να βάλουμε στο μυαλό μας, ό,τι και να πούμε, τα πράγματα θα έρθουν αλλιώτικα).

        Ν.Κ.: Ο  πόλεμος θα σταματήσει όταν ο πιθηκάνθρωπος γίνει άνθρωπος!

 Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα, διανοητικού και ηθικού ανθρώπου.   

      Ο διανοητικός άνθρωπος έχει φθάσει στο μαγικό, στο υπεράνθρωπο, ενώ ηθικά είναι ανάπηρος.

      Όταν αρμονισθούν αυτά τα δύο, τότε θ' αποκτήσει κι η ανθρωπότητα το ισοζύγιο και θα γίνει ευτυχισμένη. 

      Ο σημερινός άνθρωπος μου θυμίζει τον θηριοδαμαστή που μπήκε στο κλουβί των θηρίων νομίζοντας πως 

      η τίγρη ήταν γυμνασμένη.

             Γ.Τ.: Ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί ν' ανήκει σ' ένα κόμμα ή πρέπει να μένει πάντοτε ανεξάρτητος,

      για να είναι ελεύθερος να κρίνει; Οπως είπε ο Σαρτρ, κάποτε, ότι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να πολεμάει 

      την αδικία όπου και να την βρίσκει.

            Ν.Κ.: Είναι δύσκολο για τον πνευματικό άνθρωπο να μείνει μόνος του. Μόνος του είναι αδύνατος, 

       αν ενωθεί όμως με τους άλλους χαλάει. Το πρόβλημα είναι: πώς είναι δυνατόν να ενωθούν οι τίμιοι άνθρωποι;

       Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να καταδικάζει την αδικία όπου την βρίσκει και κάνοντας αυτό που κάνω 
       απαντώ στο ερώτημά σας: ‘’γράφω για την ανθρώπινη  αξιοπρέπεια που ποδοπατιέται παντού τόσο εύκολα’’. 
       Αν ενωθώ με τους άλλους θα χάσω την ελευθερία μου. 
       Η ψυχολογία της μάζας είναι  αλλιώτικη, μιλάω για τους διανοούμενους σαν μάζα, όχι για τις λαϊκές μάζες, 

       που τις σέβομαι και που έχουν την δική τους δουλειά. Ένας πνευματικός άνθρωπος μόνος του μπορεί 

       να δουλέψει καλύτερα:  ελεύθερος άνθρωπος παλεύει για την ελευθερία.
       Δέκα ελεύθεροι άνθρωποι, ενωμένοι, χάνουν την ελευθερία τους.

       Εκείνο που χρειάζεται είναι ν' ακολουθήσεις τον δρόμο σου ώς την άκρη. 
       Η αξία του δρόμου είναι να μη σταματήσεις ποτέ!

             Γ.Τ.: Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο;
             Ν.Κ.: Για μένα ο χρόνος. Οπως είπε ο αισθητικός Μπέρναρντ Μπέρενσον, που αποτραβήχτηκε στη Φλωρεντία 

       κι είναι ενενήντα χρονώ, μου έρχεται να κατέβω στο δρόμο και ν' απλώσω το χέρι μου στους διαβάτες 

       και να τους πω: «Δώστε μου λίγο από το χρόνο που χάνετε.».

             Γ.Τ.: Κι εγώ που σας έφαγα τόσην ώρα απ' τον πολύτιμο χρόνο σας!
             Ν.Κ.: Ε, δεν πειράζει, άπλωσα κι εγώ το χέρι μου και κάτι μάζεψα.

        Πηγή: (Περιοδικό «Ταχυδρόμος» 2 Μαρτίου 1957) 

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΛΗ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΛΗ

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Η Εταιρεία Λογοτεχνών  στα πλαίσια των καθιερωμένων κάθε Δευτέρα  γνωστών φιλολογικών βραδινών, εκδηλώσεων  που γίνονται με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών-Πολιτιστικός Τομέας Δήμου Πατρέων, την προσεχή Δευτέρα 17 Νοεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. διοργανώνει Φιλολογικό Μνημόσυνο του διακεκριμένου δημοσιογράφου και Λογοτέχνη, επιτίμου τακτικού μέλους της Εταιρείας Λογοτεχνών  αείμνηστου Γιάννη Καραλή.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει το μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών  Συγγραφέας και Διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Λίτσα Δαμουλή-Φίλια με θέμα:

            «Η πνευματικότητα του Γιάννη Καραλή».

Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα κάνει μια μικρή αναφορά στην προσωπικότητα και την  συγγραφική προσφορά του λογοτέχνη Γιάννη Καραλή ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.

Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: « ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ» ΠΟΙΗΣΗ

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

 ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: « ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ» ΠΟΙΗΣΗ

Εκδόσεις ΒιβλιοΠΑΝΟΡΑΜΑ  Ηλιδα 2014

                                                                     Σημείωμα  Σταύρου Ιντζεγιάννη

     Έχοντας διαβάσει την πρώτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Μαργαρίτη με τίτλο «ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ» κι ακόμη  διαβάζοντας στο Διαδίκτυο κατά καιρούς, στίχους του, με διευκόλυναν ώστε να έχω ήδη διαμορφώσει μιαν άποψη σχετικά με την πορεία  του νέου ποιητή καθώς αργά αλλά σταθερά ωριμάζει, χαρακτηριστικό του πνευματικού ανθρώπου, που προσπαθεί  με τον έναν ή άλλον τρόπο, την τελείωσή του. Του ανθρώπου, που δεν επαναπαύεται στα ενθουσιώδη  σχόλια τα οποία μάζεψε  η πρώτη του δημόσια εμφάνιση,  αλλά ψάχνει και ψάχνεται θεματολογικά, υφολογικά, λεκτικά, δοκιμάζοντας τον ποιητικό του λόγο σε πλατύτερους ορίζοντες.

      Ωστόσο δεν είναι αυτό που θα ήθελα  να επισημάνω, διαβάζοντας και παρουσιάζοντας την καινούργια του ποιητική συλλογή. Υπάρχει κάτι που το θεωρώ σαν πρόκληση και δεν είναι λόγος κενός. Ξέρετε όταν έχεις να παρουσιάσεις έναν ποιητή που έχει στο ενεργητικό του 5-6 ποιητικές συλλογές, δε  δυσκολεύεσαι, γιατί έχει πια διαμορφώσει το στυλ του, το ύφος του, τη γλώσσα του, έχει δώσει το στίγμα του και δε διακινδυνεύεις την  κρίση σου. 

      Στην περίπτωση του Γιώργου Μαργαρίτη, η πρόκληση της κριτικής είναι η διορατικότητα. Είναι αν θέλετε η επιτυχημένη ή όχι διάγνωση  για το αν πρόκειται για μία προσπάθεια με συνέχεια ή αποτελεί  απλώς  έναν διάττοντα.

     Ας δούμε όμως μαζί –διαβάζοντας χαρακτηριστικά αποσπάσματα, όπου ο ποιητικός λόγος χαρακτηρίζει τον ποιητή και οριοθετεί την ποίησή του.

     Μια πρώτη διαπίστωση από τα δύο πρώτα κιόλας ποιήματα - από τα 18 συνολικά-Την ΕΛΠΙΔΑ και το ΛΕΥΤΕΡΟΣ είναι  ότι πρόκειται για μια ποίηση εσωτερικού χώρου. Ένας χώρος όπου υπογραμμίζονται δύο χαρακτηριστικά της   πνευματικής του υπόστασης. Την  αισιοδοξία αφ ενός  (μιλά για ελπίδα  και τη μαχητικότητά του απέναντι στους εχθρούς που μοιραία εμφωλεύουν σε κάθε νέον άνθρωπο) και ενάντια  στο φόβο αφ ετέρου  για τα μελλούμενα

      Κι εδώ όπως και στην πρώτη του εμφάνιση στη «μυσταγωγία» ο τόνος είναι προσωπικός. Και θα ήταν περίεργο αν δεν ήταν. Αυτός ο προσωπικός τόνος, υπήρξε για όλους μας, χαρακτηριστικό των πρώτων στίχων που γράψαμε κάποτε και μάλιστα με γενεσιουργό αιτία τον έρωτα. Από την άποψη αυτή δεν διακινδυνεύω την κρίση ότι ο Μαργαρίτης βρίσκεται θεματολογικά στην σωστή λεωφόρο που οδηγεί σε παραπέρα  στόχους.

     Έχοντας ξεφύγει -και νωρίς μάλιστα- από τα πρώτα ποιητικά ερεθίσματα, τον  έρωτα λόγου χάρη και τον γύρω αισθητό κόσμο, κυριαρχείται στη νέα του  συλλογή το «ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ» από έναν  εσωτερικό προβληματισμό που λίγο έως πολύ, έχουν όλοι οι νέοι. Αναζητά απαντήσεις στους προβληματισμούς του, κυριαρχείται από την ελπίδα. Εξορκίζει το φόβο. Υψώνει το ανάστημά του.

  Άλλωστε ο τίτλος της συλλογής ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ σημειολογεί αυτή την πολύπλευρη οπτική γωνία που δημιουργείται από τους πολυκαθρεφτισμούς,  όταν παρατηρείς τα είδωλα του έσω και του έξω κόσμου να  μετασχηματίζονται καλειδοσκοπικά από τις επάλληλες εικόνες οι οποίες  διαμορφώνονται από τις  ψυχικές διεργασίες στις οποίες υποβάλλεται ο συναισθηματικός  κόσμος .Επιδράσεις που μοιραία δέχεται ως ενεργός πολίτης  από  την πολιτική, οικονομική, πολιτιστική και πνευματική ζωή των ημερών μας. Ένα  καλειδοσκόπιο συναισθημάτων του αισθητού ή του ονειρικού κόσμου.

  Η ελπίδα  -αυτή η ζωογόνος  δύναμη του ανθρώπου-δίνει το πρώτο του στίγμα.

 Η ελπίδα. (Σελ 11)

 Γεννήθηκες μόνη σου

Άτρωτη στα παιδικά μου όνειρα

Ωρίμαζες μέσα μου

όταν ζητούσα τη λύτρωση

 Αιώνια εκδιώκτρια

 του πορθητή των θνητών

 του Άρχοντα φόβου

 σε καλώ

 ακόμα και τώρα

 που κείτομαι

 μπροστά στα ερείπια της χώρας.

  Κι ακριβώς αυτή του η αποκάλυψη τον οδηγεί  σε ένα εσωτερικό διάλογο  που δείχνει σα συνέχεια του πρώτου ποιήματος. Ένας εσωτερικός διάλογος της ελπίδας με το φόβο καθώς.

ο ποιητής προσπαθεί  να  ξεφύγει από τα πρώτα επιφανειακά ερεθίσματα

   Ο λεύτερος (σελ 12) 

   Ποιος είσαι άνθρωπε.

  Τι λογαριάζεις πως θα πετύχεις με το φέρσιμό σου;

   Προσκύνα  δε σκιάζεσαι

 

  Και η απάντηση του ανθρώπου που νοιώθει  ελεύθερος και που δικαιολογεί και τον τίτλο.

  Δε γεννήθηκα  για να σε υπηρετώ. Δε προσκυνώ 

Κι ακόμα

  Σ` έμαθα

 φόβος το ονομάσου και κατοικείς  μέσα μου….

 Κάνε στην άκρη

 Από  εδώ και στο εξής θα πορευτώ μονάχος.

 Αυτή η διαπάλη  της ελπίδας με τον φόβο αγγίζοντας τον βαθύτατο  συναισθηματικό του κόσμο, του δημιουργεί το ερέθισμα, τη συγκίνηση θα έλεγα  για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στον οποίο αφιερώνει τον

«Μετρονόμο»  (σελ.14,15)

Έμαθε να λέει στίχους και με μουσικές

Να μετρά το άπειρο

Εισπνέοντας την ελευθερία της στιγμής.

Έμαθε ν` αγαπά τον συνάνθρωπο

Έμαθε λέει να  είναι ελεύθερος

Να μην ανήκει πουθενά

στη ζωή και στο θάνατο.

Μπροστάρης χωρίς φόβο

Να δείχνει το δρόμο της ζωής

Πολιτικοποιημένος όπως άλλωστε όλοι οι νέοι της εποχής του-κι όπως έχει χρέος ο κάθε πολίτης, να έχει- αλλά και να μάχεται για τις ιδέες του, ευαισθητοποιείται και παίρνει θέση απέναντι στην εξουσία

Στην κάθε είδους εξουσία  όταν θεωρεί πως πορεύεται με  λανθασμένες  επιλογές φανερώνοντας ένα οξύ κριτικό πνεύμα που δε χαρίζεται δε συμβιβάζεται «Ο Άννας και ο Καϊάφας» αποτελούν όπως ξέρουμε τα σύμβολα  της θρησκευτικής διαφθοράς και την εμπλοκή της με την πολιτική εξουσία. Εδώ όμως αποκτούν ένα πλατύτερο νόημα. Έναν συμβολισμό. Δεν σηματοδοτούν όπως από πρώτης όψεως θα νομίσει ο αναγνώστης  μόνο τη θρησκευτική εξουσία αλλά γενικά το κατεστημένο .Το σύστημα καθώς λέμε που αποτελεί πηγή διαφθοράς  αγγίζοντας την όποια εξουσία..              

   «  Σας  είπαν  να γίνεται οδηγοί

 – γράφει στο ποίημά του Άννας και Καϊάφας-

 και να διδάσκετε

 τι είναι καλό και τι κακό.

Σας έθεσαν ποιμένες 

και σας έδωσαν έδρες και πλούτη»

……..

Και σεις 

Γραμματείς και Φαρισαίοι

Τυφλοί στα κελεύσματα του

Τυπικού Μωσαϊκού νόμου

συνουσιασθήκατε

με τη διεφθαρμένη πολιτική εξουσία

 Πιο έντονα φαίνεται αυτή η κριτική στάση απέναντι στην εξουσία  στη συνέχεια όπου η ποίησή του γίνεται ένα μαστίγιο, ενάντια στην πολιτική της διαφθοράς που καλύπτει την κάθε μορφή εξουσίας όταν  γίνεται δυνάστης του πολίτη.

    Γεννημένος και μεγαλωμένος  σε μια οικογένεια  όπου ο γεννήτορας μάχεται για τις πολιτικές του θέσεις είτε σα Νομαρχιακός ή Δημοτικός σύμβουλος  και με έντονη συνδικαλιστική δράση – πρόεδρος επί σειρά ετών  των πολυτέκνων και με συνεχή και ακάματο προσφορά  τόσο στον κοινωνικό  όσο και στον πνευματικό χώρο, είναι φυσικό να αποκτήσει πολιτική σκέψη  και κρίση που εκδηλώνεται με σαφήνεια στον ποιητικό του λόγο. Όπως  όλοι οι νέοι δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος για τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Ξεκινά όπως όλοι μας κάποτε από τις ιδεολογικές μας παρορμήσεις  αναζητώντας το ιδανικό. Τον καλύτερο κόσμο.                                                                                                                                    

 

  Γράφει στο ποίημά του « Νέμεσης.»

Μας είπαν για το καλό σας γίνονται οι θυσίες

Και κοντοστάθηκαν ξιπασμένοι σε μιαν άλλη Αυλίδα

Περιμένοντας να φυσήξουν ούριοι άνεμοι

χωρίς να πειράξει κανείς την κόρη τους.

Μας είπαν κάνετε υπομονή κι όλα τα αλλάξουν

 Στο τέλος θα δικαιωθείτε

Εξαγοράζοντας την ιώβεια υπομονή μας

Με ατέρμονες δόσεις

Σιδηροδέσμιων αλυσίδων που κουβαλάμε στα σπίτια μας

κάθε μέρα

  Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης ή να έχει ιδιαίτερες ικανότητες για να τον κατανοήσει.  Η ποίηση του Μαργαρίτη είναι ξεκάθαρη. Είναι σαφέστατος και μαχητικός όπως όλοι οι  νέοι και σαλπίζει μέσα από μια αλληγορία, εδώ -Η οργή του Οδυσσέα –πιο σωστά προμαντεύει, το τέλος κάθε δικτατορικής επιβουλής .

 Κάθε κυβερνητικής – σε προέκταση – αυθαιρεσίας

  Χρόνια τώρα μακριά από το σπίτι του 

 Από την εστία της ψυχής του

προδόθηκε από τα λάθη του …

σ ένα ανώφελο ταξίδι απληστίας

έχασε τον εαυτό του ταξίδι

 κι όμως επέστρεψε.

  « και την οργή του έπνιξε το τόξο

 Και πήρε πίσω την Ιθάκη

  

Ο προσεκτικός παρατηρητή που θα διαβάσει την ποίηση του Γιώργου Μαργαρίτη θα παρατηρήσει ότι θέτει ξανά το μεγάλο πρόβλημα της ποίησης στην εποχή μας.

 Δυο-τρεις γενιές πριν όσοι μεγαλώσαμε γαλουχημένοι  έστω  και με τον απόηχο της Αθηναϊκής σχολής συνηθίσαμε τον ποιητικό λόγο να ασχολείται με την ομορφιά του αισθητού ή του νοερού –του ονειρικού κόσμου. Δε θα ξεφύγει ολοκληρωτικά από αυτό τον ιερό δεσμό της ποίησης με το λυρισμό ούτε ο ποιητής μας εδώ

  Νέος- ενθουσιώδης-  δε θα μπορέσει να μη παρασυρθεί  από έναν πηγαίο λυρισμό που εκδηλώνεται  και πλημμυρίζει  τον συναισθηματικό του κόσμο ο οποίος κάτω από την πίεση της ομορφιάς και των ονείρων που πλάθουν οι νέοι γράφει…..Σελ 22 Όνειρα

 Όνειρα μαγεμένα

 ακολουθούν το βλέμμα σου 

σε βακχικό ρυθμό

κοσμικής  συνύπαρξης

ονειρικής σύζευξης

παράτολμο ερωτικό παιχνίδισμα

αμοιβαίας αναγέννησης

όνειρα νωχελικά

μακρόπνοα

 που έζευξαν τη μοίρα

με την ελεύθερη βούληση

κι όργωσαν τη νόηση

με σπόρους αγάπης

  Ωστόσο δεν είναι αυτό το κλίμα της νέας του ποιητικής συλλογής. Δεν είναι αυτά τα ερεθίσματα που τον εμπνέουν που τον απασχολούν σαν υπεύθυνο πολίτη και τον τοποθετούν απέναντι στην εποχή του  

   Ανήκει σε μια γενιά που παρακολουθεί ανήσυχη τα δρώμενα  στο πολιτικό παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μια γενιά που ξεκίνησε το ταξίδι με όνειρα, με προσδοκίες, με την ελπίδα ότι θα βρει το φως στο τούνελ για να μεταχειρισθώ μια φράση του συρμού μια φράση καραμέλα  στο στόμα και τις εξαγγελίες των πολιτικών που δυστυχώς καπηλεύονται εκτός από την καθημερινότητα του λαού και τα πιστεύω του. Τις ελπίδες του. Εδώ ο Γιώργος Μαργαρίτης εκφράζει την πίκρα της γενιάς του, την πίκρα των ποιητών .Ένα παράπονο που γίνεται κατηγορώ και στήνει στον τοίχο θαρρείς όλους μας υπογραμμίζοντας τη στάση της ποίησης απέναντι στα προβλήματα και τις  αγωνίες του καιρού της.

 

   Γραφεί με τον σημαδιακό τίτλο Στο Κολοσσαίο της  ζωής. Το Κολοσσαίο τουτέστιν η αρένα όπου οι μονομάχοι παλεύανε μέχρι θανάτου για να ψυχαγωγήσουν τον αυτοκράτορα. Την εξουσία . Το κατεστημένο .Το σύστημα δηλονότι. Πιο επιτυχημένος  τίτλος δε θα μπορούσε να βρεθεί για  να χαρακτηρίσει αυτόν τον αγώνα τον μέχρι θανάτου που συχνά

αντιμετωπίζεται με την αδιαφορία της ολιγαρχίας των κρατούντων.

  Γράφει (σελ 30.)

Μαζεύοντας της μοίρας τα πέπλα 

Γυρεύοντας  τον άγιο δρόμο

κλείσαμε τα μάτια μας

κι ονειρευτήκαμε

έναν καινούργιο κόσμο

που θα γεμίζει

τις κερήθρες του χρόνου

με ευτυχία.

 Η ευτυχία. Το μεγάλο  ζητούμενο όλων των ανθρώπων ,όλων των εποχών. Να πως δίνει τον ορισμό αυτής της αναζήτησης  τόσο ποιητικά . τόσο λυρικά μα και με  κάποια  μελαγχολία , με κάποιον σκεπτικισμό ο ποιητής εδώ, σε μια του φράση που κλείνει διανθρώπινα το νόημά της

 « Ζηλέψαμε τα πέταγμα των γερανών»

  Όμως είναι νέος και νέος σημαίνει ασυμβίβαστος , ανυποχώρητος  κριτής .Δεν είναι η ποίηση για τον Γιώργο Μαργαρίτη μια διαδικασία καλολογίας, γλαυκών ουρανών  και χιονισμένων τοπίων ή φουρτουνιασμένων ωκεανών όπως αποδεικνύεται στο καλειδοσκόπιο..  

  Ο ποιητής χρωστά στη γενιά του. Χρωστά  την κοινωνία ,Χρωστά στο μέλλον των επερχόμενων.

   Άλλη η εποχή των αρχών του 20^ου αιώνα με τον ρομαντισμό της και άλλη σήμερα όπου ο ποιητής κρίνει .Τοποθετείται. Χρησμοδοτεί για τα μελλούμενα.

 Γράφει στη σελίδα 31 με τίτλο Χρησμός

 

  Τη δικαιοσύνης όμως η ώρα θα έρθει

  Στους ουράνιους κύκλους και θόλους

  Και αλίμονο τότε

  Σε εκείνους

  Που πρόδωσαν το φως

Κυρίες και κύριοι αγαπητοί μας φίλοι

Η γενιά που ανήκω και που ανήκουν και κάποιοι άλλοι εδώ (ευτυχώς δεν είμαι ο μόνος) -Και που κυκλοφορούμε τη ματαιοδοξία της ηλικίας μας πιστεύοντας ότι εξακολουθούμε να είμαστε  «Νέοι –έστω- παρελθούσης  χρήσεως» φευ αλλά και η γενιά στην οποία ανήκει ο γεννήτορας του ποιητή,  ο Λεωνίδας ο πολύ αγαπητός  Λεωνίδας Μαργαρίτης

μπορεί να κουβαλήσαμε  λόγω κυρίως οικονομικών και πολιτικών συνθηκών και ανωμαλιών πολλά στραβά και ανάποδα αλλά…αλλά, γαλουχήσαμε νέους  ανθρώπους με γνώση της ευθύνης τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο,  μια γενιά με σαφή επίγνωση της αξίας οικογένεια , μια γενιά που στάθηκε και στέκεται στη σκυταλοδρομία της ελληνικής συνέχειας με υπερηφάνεια και κυρίως με αίσθημα του ευ και μετ’  αρετής  ζειν και κυρίως μια γενιά με ευαισθησίες. Εδώ στο καλειδοσκόπιο  οι οικογενειακές καταβολές τον επηρεάζουν , θα έλεγα  τον καθοδηγούν ,Διαμορφώνουν τη συμπεριφορά του. Τον κρατούν στέρεα αγκυροβολημένο  στις οικογενειακές αξίες .Στις Αρχές , Αφιερώνει τέσσερα από τα καλύτερά του ποιήματα στον πατέρα του, τη μητέρα του, τη γυναίκα του και το παιδί του.

    Γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης η νέα γενιά  της  οικογένειας  Μαργαρίτη τέσσερα ποιήματα αφιερωμένα στον πατέρα του, τη μητέρα του τη γυναίκα του και την κόρη του όπου χαρακτηριστική η αγάπη η τρυφερότητα, η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός .Η αναγνώριση του χρέους του απέναντι τους.

  Γράφει για τον πατέρα του

Δυο χέρια τεράστια και μια αγκαλιά όλο δύναμη

κι αλλού:  Ιερή δοξολογία στο θείο και τη μητέρα  φύση όταν μου διάβαζε ποίηση .Να που έχει δίκιο ο λαός μας το μήλο κάτω από τη μηλιά 

Κι αλλού στη μητέρα του: Στην αγκαλιά σου πρωτογνώρισα

Τη μυρωδιά της αγάπης .Στα πρώτα σου χάδια

Είδα να μου χαμογελάει η ζωή

  Ώσπου στο τίμιο νυφικό σμίξιμο συνέχεια της φυλής και της ανθρώπινης διαδοχής θα γράψει για τη γυναίκα του

 Μαζί σου  μοιράστηκα τα όνειρα ,

μαζί σου τη χαρά και τη θλίψη

για να τελειώσει με ένα τρυφερό ξέσπασμα αγάπης για ποιόν άλλον  Για την κόρη του

«Στα δικάσου  μάτια βλέπω το μέλλον κι ο ήλιος ανατέλλει πάλι  από τα γκρίζα σύγνεφα της καθημερινότητας…»

ΟΜΙΛΙΑ MOΣΧΟΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΟΜΙΛΙΑ MOΣΧΟΝΑ  ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΗ  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

                     Στα πλαίσια των Φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών   που   γίνονται με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης-Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων ,  την προσεχή  Δευτέρα 10^η Νοεμβρίου   2014 και ώρα 7 μ.μ. στα πλαίσια των προγραμματισμένων διαλέξεων θα μιλήσει ο καθηγητής Φιλοσοφίας και Πρόεδρος της  Ένωσης Καθηγητών Φιλοσοφίας Σπύρος Μοσχονάς με θέμα:

 «Η φιλοσοφία σήμερα ως τρόπος ζωής»

            Ο κ. Μοσχονάς είναι  πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος διδακτορικού  τίτλου στη Φιλοσοφία και Κοινωνιολογία του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών σπουδών του Στρασβούργου, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Βυζαντινή Φιλοσοφία της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,  έχει μελετήσει  ιδιαίτερα  τη Φιλοσοφία και ως εκ τούτου   είναι ο πλέον κατάλληλος να  εισηγηθεί και να αναπτύξει  το θέμα του. Η ομιλία του  συνεπώς την προσεχή Δευτέρα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο πρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας  Μαργαρίτης.

                   Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.