ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΣΑΡΤΡ
(Ο Γάλλος, υπαρξιστής Φιλόσοφος, Ζαν
Πωλ Σαρτρ, ήταν ο σημαντικότερος ιδεολογικός καθοδηγητής, της εξέγερσης του Μάη
του 1968, στη Γαλλία.)
Γεωργίου
Θ. Ντοά Δικηγόρου
Ο Θεοσεβής, Υπουργός Μάρδας, κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού,
προσευχήθηκε στο Θεό του Δικαίου, να στείλει στην Αθήνα, ένα μετενσαρκωμένο Φιλόσοφο, με σκοπό το Φωτισμό της Κυβέρνησης,
ενόψει των άμεσων και κρίσιμων αποφάσεών της για τη Χώρα.
Ο Θεός εισάκουσε το αίτημα, στέλνοντας στη Γη το Φιλόσοφο
Σαρτρ, που έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου, την Κυριακή 15η Μαΐου 2015 και
ώρα 6η απογευματινή, ήτοι μια
ημέρα προ της σύγκλισης, του Συμβουλίου των Ευρωπαίων, Υπουργών των
Οικονομικών, στις Βρυξέλες.
Στο βάθος της Αίθουσας Συσκέψεων, όπως έβλεπε ο Σαρτρ,
υπήρχε στον τοίχο φωτεινή επιγραφή, με την ιστορική φράση του, «Επαναστατώ κατά
της αδικίας, άρα υπάρχω».
Παρόντες στη σύσκεψη ήσαν, ο Πρωθυπουργός, οι Συναρμόδιοι
Οικονομικοί Υπουργοί, Δραγασάκης, Σταθάκης, Τσακαλώτος, Μάρδας, Σκουρλέτης,
Λαφαζάνης, Στρατούλης.
Παρόντες ήσαν ακόμη, ο Υπερυπουργός Φλαμπουράρης, ο
Υφυπουργός Τύπου Σακελλαρίδης, ο
Κατρούγκαλος ήταν απών, έχοντας έκτακτη απασχόληση, στο Δικηγορικό Γραφείο του,
ενώ το Βαρουφάκη, τον είχαν στείλει για τζόκινγκ, στη Αίγινα, γιατί τον
τελευταίο μήνα είχε πάρει τρία κιλά.
Ο Πρωθυπουργός, θα είχε την ευθύνη της συνομιλίας, με το
Φιλόσοφο, για λογαριασμό και των άλλων Κυβερνητικών, που απλώς, θα
παρακολουθούσαν.
Κάθισαν όλοι στις
καρέκλες τους, ενώ ο Α. Τσίπρας, έθεσε το υπό συζήτηση, θέμα.«Σοφέ, θέλουμε
κατ’ αρχήν, να μας πεις, ποια είναι η ιδεολογία και ο πολιτικός ρόλος της
Αριστεράς, στις σημερινές συνθήκες της Παγκοσμιοποίησης;»
Ο Σαρτρ απάντησε «Η Αριστερά, είναι η αναλλοίωτη,
διαχρονική, αιώνια Ιδεολογία του Ανθρωπισμού, είναι το όνειρο των ανθρώπων για
ένα βέβαιο παρόν και ένα ασφαλές μέλλον, είναι το όραμά τους για έναν καλλίτερο
κόσμο, είναι η ελπίδα τους για μια κοινωνία της αλληλεγγύης, για ένα ειρηνικό,
κοσμικό σύμπαν.
Η Αριστερά, είναι η πίστη, στις αμετάβλητες, απαράγραπτες
ιδέες, στις αξίες, στις αρχές, στο αμετάλλαχτο Πρότυπο της Δημοκρατικής
Πολιτείας, που υπηρετεί, με Λόγο και Πράξη, το γενικό συμφέρον.
Άλλωστε Κύριοι, και ο Θεός του Δικαίου, είναι Σύμβολό μας
και Υπόδειγμά μας, πιστεύοντας, με αδιάκοπη, ακατάλυτη διάρκεια, σε Αυτόν, πριν
καν κάνει τα θαύματα της Δικαιοσύνης.
Υπό την έννοια αυτή, η Αριστερά θα υπάρχει, ως ιδεολογία και
ως Πολιτική, όσο θα υπάρχουν οι άνθρωποι , όσο υπάρχει το καλό και το κακό, όσο
υπάρχει το άσπρο και το μαύρο, όσο υπάρχει η ημέρα και η νύχτα , όσο θα
ανατέλλει και θα δύει ο Ήλιος».
Ο Πρωθυπουργός υπέβαλε, τη δεύτερη ερώτησή του, στο Σαρτρ,
«Σοφέ, υπάρχει πια, η ιδεολογική και πολιτική διάκριση, μεταξύ της Αριστεράς
και της Δεξιάς;»
Ο Σαρτρ απάντησε «Αυτό το λες Εσύ Σύντροφε, που διάβασες
Μαρξ, Ένγκελς, Μπακούνιν, Προυντόν,
Μπουχάριν, Λούξεμπουργκ, Μπεργκσόν, Πουανκαρέ, Πόλιτσερ, Πουλατζά, Τσε Γκεβάρα;
Αλλά ας είναι, θα απαντήσω στο ερώτημά σου, με μια ερώτηση:
αν οδηγώντας το αυτοκίνητό σου, φτάσεις σε ένα σταυροδρόμι και θέλεις να
στρίψεις Αριστερά, που τελικώς θα στρίψεις, Αριστερά ή Δεξιά;»
Ο Α. Τσίπρας απάντησε, «Εξ ανάγκης, θα στρίψω Αριστερά».
Ο Σαρτρ χαμογέλασε «Άρα για να στρίψεις Αριστερά, έχεις
κάνει τη διάκριση από τη Δεξιά στροφή, ως εκ τούτου όσο υπάρχει η Φύση, ο χώρος, ο χρόνος, ο Άνθρωπος, η
Κοινωνία, θα υπάρχει εξίσου, η ιδεολογική διάκριση, της Αριστεράς από τη
Δεξιά».
Ο Πρωθυπουργός, υπέβαλε τρίτη ερώτηση στο Σαρτρ, «Σοφέ,
μπορεί ένας ονομαζόμενος Δεξιός, να είναι ουσιαστικά Αριστερός, σύμφωνα με την
έννοια που δίνεις στην Αριστερά;».
Ο Σαρτρ, απάντησε «Αδιαμφισβητήτως, ο κατ’ όνομα, Δεξιός,
είναι ουσιαστικά Αριστερός, όταν είναι δίκαιος, έντιμος, ειλικρινής, υπεύθυνος
προς την Πολιτεία, φιλάλληλος προς τους Συνανθρώπους του, γιατί σημασία έχει η
ουσία και όχι ο τύπος.
Με το ίδιο όμως επιχείρημα, Κύριοι, ο αυτοχαρακτηριζόμενος
Αριστερός, μπορεί να είναι, όχι μόνο υπέρΔεξιός, αλλά και νεοναζιστής, όταν
είναι άδικος, άπληστος, μοχθηρός, βίαιος, γιατί πάλι σημασία, έχει η ουσία και
όχι ο τύπος».
Ο Α. Τσίπρας έθεσε με έκδηλη αγωνία την τέταρτη ερώτησή του,
«Σοφέ, σε ερωτώ, να κάνουμε έντιμο συμβιβασμό ή ρήξη με τους Ευρωπαίους;»
Ο Σαρτρ απάντησε
σιβυλλικώς: «Για το θέμα αυτό, έχετε προ πολλού, αν όχι εξαρχής ή και
προεκλογικώς, αποφασίσει τι θα κάνετε, άρα
τα πράγματα είναι απλά και αναλογικά, όπως λέμε απλή αναλογική, για την
οποία κάποτε κάνατε λόγο».
Ο Πρωθυπουργός, έθεσε
την προτελευταία ερώτησή του «Σοφέ, πως βλέπεις το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας;»
Ο Σαρτρ, σκέφτηκε, δεν απάντησε, ενώ ένα δάκρυ άρχισε να
ρέει από τα μάτια του, προς το πρόσωπό
του.
Ο Φιλόσοφος, σηκώθηκε αμέσως από την καρέκλα του, έβγαλε,
από το κουτί των τσιγάρων Σαντέ, που ήταν τα αγαπημένα του, ένα τσιγάρο, το
άναψε, κατευθύνθηκε προς το ανοικτό παράθυρο της Αίθουσας, υψώνοντας το βλέμμα
του στον ανοιξιάτικο, Αττικό Ουρανό.
Ο Σαρτρ επέστρεψε στην καρέκλα του, στράφηκε προς τον
Πρωθυπουργό, είπε: «Δεν γνωρίζω με βεβαιότητα τι θα γίνει με τη Χώρα Σας, μπορώ
όμως να Σας πω, ότι θα έρθει χάος και σκότος, αν πριν αναληφθώ στον Ουρανό, ο
κόκορας λαλήσει, τρεις φορές.
Είναι όμως βέβαιο, ότι έχει τελειώσει, η Συνευημερία των
Ευρωπαϊκών Κρατών και Λαών, με νίκη των Βορείων, σε βάρος των Νοτίων».
Ο Πρωθυπουργός, έθεσε την τελευταία ερώτησή του, προς το
Σαρτρ: «Μήπως όμως τελικώς, η Αριστερά
είναι Ουτοπία;»
Ο Σαρτρ ξαναχαμογέλασε, απάντησε «Αυτά τα λένε μόνο οι
Ολιγάρχες, τα πολιτικά τσιράκια τους, οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι τους, ή τα
λένε οι εμπαίζοντες το Λαό, άλλα
λέγοντας, πράττοντας άλλα, η Αριστερά όμως δεν είναι μόνο ωραία λόγια, αλλά και
οι πράξεις των λόγων της.
Σας ερωτώ όμως, είναι Ουτοπία το Όραμα της Αριστεράς, να μην υπάρχουν αφέντες
και σκλάβοι, κύριοι και δούλοι, φεουδάρχες και δουλοπάροικοι, εκμεταλλευτές και
εκμεταλλευόμενοι, συνθλίβοντες και συνθλιβόμενοι;
Σας ερωτώ, είναι Ουτοπία
το όραμα της Αριστεράς, για τη δίκαιη ή η δικαιότερη διανομή του κοινωνικού προϊόντος, η αφαίρεση
προνομίων και πλούτου από τους Κατέχοντες, για την ενίσχυση του Κοινωνικού
Κράτους, που προστατεύει τους Αδυνάτους;
Σας ερωτώ, είναι Ουτοπία το όραμα της Αριστεράς, να κτυπηθεί
ανελέητα, η κακία, ο ασυναισθηματισμός, η ασέβεια, η απρέπεια, η αχαριστία, η
έριδα, ο τυχοδιωκτισμός, η φαυλότητα, η διαφθορά, η μοχθηρία, η επιορκία, που
σφαγιάζουν το Κοινό Καλό, υπέρ της ατομικής ωφέλειας, ακόμη και αν αυτή είναι
άδικη και ανήθικη;
Σας ερωτώ, είναι Ουτοπία το όραμα της Αριστεράς, να υπάρχει ανθρωπιά, καλοσύνη, συμπόνια,
φιλία, αγάπη των ανθρώπων, η ειρηνική συνύπαρξη τους, η κοινωνική συνοχή ;
Σας ερωτώ, είναι Ουτοπία της Αριστεράς, να μην είναι οι
Αξιωματούχοι ανειλικρινείς , ψεύτες, παραπλανητές, του Λαού, αλλά να λένε την
Αληθ…»
Ο Σαρτρ, δεν πρόλαβε να πει τη λέξη «Αλήθεια», γιατί ξαφνικά
ο Α.Τσίπρας, ο Φλαμπουράρης, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης, ο Μάρδας, ο Τσακαλώτος,
ο Σκουρλέτης, ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, ο Σακελλαρίδης, ήσαν στο βαθύ ύπνο
τους, καταϊδρωμένοι, βαριανασαίνοντας, ανήσυχοι έως αναστατωμένοι.
Όλοι οι Κυβερνητικοί, κατά συμπτωματική, μαζική,
παρακρουστική, τηλεπαθητική, ιδεολογική, εξουσιαστική, νοσογόνο, ομοιοπαθητική,
ενδοσυνάφεια, πετάχτηκαν σαν ελατήριο, από το κρεβάτι τους, κατατρομαγμένοι,
από τον εφιάλτη του ύπνου τους, φωνάζοντας, κοιμώμενοι, έως βοώντας, «Αριστερά,
Αριστερά, Αριστερά, Αριστερά……..».
Η ώρα ήταν 5:30 πρωινή, μισοσκόταδο, ο κόκορας είχε λαλήσει τρεις φορές, ενώ ο
Αυγερινός έφθινε.
Για τους Κυβερνητικούς, όλα ήταν εφιάλτης στον ύπνο τους, το
Μέγαρο Μαξίμου, το Γραφείο του Πρωθυπουργού, ο Σαρτρ, το Όνειρο, το Όραμα, η
Ελπίδα του Λαού, η Ουτοπία της
Αριστεράς, η Γοητεία της.
Οι Αριστεροί Κυβερνητικοί, αφού πλύθηκαν και ντύθηκαν,
έφυγαν δρομέως από τα σπίτια τους, οδηγούμενοι, ο μεν Πρωθυπουργός, στο
Κυβερνητικό Γραφείο του, οι Υπουργοί, στα Υπουργικά Γραφεία τους.
Κατ’ ακραία συμπτωματικότητα, οι Κυβερνώντες, άνοιξαν
ταυτοχρόνως όλοι, τις βιβλιοθήκες τους, για να βρουν από τα βιβλία του Σαρτρ,
το βιβλίο του, που κάποτε είχαν διαβάσει, με τίτλο, «Έχουμε Δίκιο, να
Επαναστατούμε»!
