ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ  ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

                                            

 Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

                                                            Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.

                               

               Η Αμερικανίδα Sorona Smart Dodd από την Ουάσιγκτον εμπνευσμένη από την καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας γιορτής   της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει και  τον πατέρα της.

 Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως.

         Έκτοτε  καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της και συνεχίζει κάθε χρόνο μαζί με την παγκόσμια γιορτή της μητέρας το Μάϊο να ακολουθεί μια αντίστοιχη γιορτή τον Ιούνιο.

             Στη  μητέρα  έχουν αφιερωθεί  ποιήματα ,  ύμνοι και  τραγούδια, έχουν γίνει μελέτες αφιερωμένες σ’ αυτή   διάφορα άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις.

           Οι ζωγράφοι έχουν εμπνευσθεί και έχουν φιλοτεχνήσει  θαυμάσιους   πίνακες και οι μουσικοί  έχουν συνθέσει σημαντικότατες μελωδίες.

 Αποδίδουν με πλείστους τρόπους, την    οφειλόμενη τιμή   για την μεγάλη και σημαντική  προσφορά της. Οι ίδιες βεβαίως  τιμές  οφείλονται και στη μορφή του Πατέρα.

΄Όμως  η παγκόσμια  γιορτή η αφιερωμένη στη μορφή του Πατέρα είναι   λιγότερο ή και  σχεδόν διόλου  γνωστή.

΄             «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης». σημειώνει μια από τις  εντολές ( Έξοδος Κ19).

             Χρειάζεται  άραγε   επιβράβευση  για  να τιμά   το παιδί, τους γονείς;

              Χρειάζεται ανταμοιβή για  τη στοργή που   αφειδώλευτα του προσφέρθηκε και του προσφέρεται ;

            Δεν κατανόησα  ποτέ, αυτό  το επιτακτικό    της εντολής.

            Ο Πατέρας, είναι ο  άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν  καθημερινός αγωνιστής  για την εξασφάλιση των απαραίτητων,   κυρίως παλαιότερα, αλλά  σε πολλές περιπτώσεις  και  σήμερα.

 Ο  Πατέρας-δάσκαλος, πρώτος  θα διδάξει τα παιδιά  με τις γνώσεις   του και κυρίως το παράδειγμά του.  Εκείνος θα σωφρονίσει με  τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του.

          Πρόσωπο που  επιβάλει το σεβασμό  και  την εκτίμησή μας,  πρόσωπο   άξιο της ευγνωμοσύνης μας.

          Η παρουσία του   πανταχού έντονη τόσο εντός όσο και εκτός   της κατοικίας  όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο  χρόνο της ζωής του.

         Αγωνίζεται  εντίμως και αξιοπρεπώς. Δεν  διακατέχεται   από φόβο  η   δειλία .Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογενείας του.

           Φίλος των παιδιών του ,  ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων  αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά     και  ειρηνοποιός   στις διενέξεις  τους.

           Αποστολή του ισότιμη και  ισάξια  εκείνης  της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος  να  σταλάξει στις ψυχές  των παιδιών του τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο για την κοινωνία   πολίτη.

           Αναλαμβάνει  τη στήριξη  του  αδύναμου ,του ανίσχυρου και ευάλωτου παιδιού του και  καλείται να  του εμπνεύσει  τις αρετές της   εργατικότητας,  της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της  ευγένειας  της ευσέβειας,  της δικαιοσύνης,  της μετριοφροσύνης, της  ειλικρίνειας, της  αλληλεγγύης και της  αγάπης στο συνάνθρωπο.

Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης . Δεν μεμψιμοιρεί,  δεν  διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά  οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη, σιγουριά και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα.  

Μπορεί ο δρόμος της ζωής  να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος.

Μπορεί  να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα,  όμως  συνεχίζει και  παραμένει  ο  άνθρωπος των λογικών επιλογών.

Μπορεί να μην  εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε  στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει  όμως τη λογική θεώρηση των πραγμάτων και  περιστάσεων και  δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή ,  τονώνουν  την ψυχική  και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

Ο παγκόσμιος εορτασμός  είναι μια μέρα που  ο καθένας σκέπτεται το δικό του πατέρα. ΄Όσοι  είναι  τυχεροί, θα  είναι σε θέση να του αποδώσουν  την οφειλόμενη  τιμή. Οι  υπόλοιποι   που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του πατέρα τους,  υπάρχει  πάντα και παντού η σκιά του,   μια βαθύτατη  εικόνα ανάμνησης, μια  ευλαβική αναπόληση,  ένα  κανδήλι που καίει , ένα κερί , ένα λουλούδι  σεβασμού  κι ευγνωμοσύνης για  τον μεγάλο απόντα.