ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ:Tου Μανώλη Πράτσικα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ:

Ρομάν Γκαρί  “Η ζωή μπροστά σου”

Θίασος: Άννας Βαγενά

 Tου  Μανώλη Πράτσικα

          Το έργο μέσα στην απλή σκηνική διαδρομή αποκαλύπτεται ότι διαθέτει αποθέματα απελπισίας και δακρύων. Kαι η μεν απελπισία συνιστά τα πολυποίκιλα επαγγελματικά της Μαντάμ Ρόζας – και τα οποία είναι η ψευτοϋιοθέτηση του αλγερινού και η συνεχής σύγχυση στην συναισθηματική ανατάραξη για τον αληθινό γιο και η αντιμετάθεση της υποθετικής μάνας όταν επιλέγει λόγω της επικαιρικής αμφισβήτησης το ίδιο αυτό νεαρό πρόσωπο. Η θεώρηση για τα αναβλύζοντα δάκρυα είναι πάλι όταν η παθούσα θυμάται την μανιακή κατάρα που ξέσπασε και ξεκλήρισε σχεδόν το φυλετικό και τους χρόνους εκείνους της καταγεγραμμένης συμφοράς αλλά και την ακρόαση στο ηχητικό κουδούνισμα της πόρτας.

          Το βασικό θεατρικό εύρημα είναι ο μικρός αλγερινός στην αφήγηση από εμπειρίες ζωής και εγκατάλειψης και όταν πάλι εσκεμμένα παραπαίει στο διαλογισμό και στα επιβεβαιωτικά σχετικά με την χρονική και την κάποια μητρική τακτοποίηση της Madam Ρόζας. Υπογραμμίζω επίσης ότι σ’ αυτό το έργο προσφέρεται συγγραφικά αλλά και ευαγγελίζεται το μήνυμα της συναδέλφωσης των δύο φυλών που αλληλοσπαράζονται στη γη του Ισραήλ.

          Η ολιγόλεπτη παρουσία του πατέρα και σκηνική τρελοποίησή του μέσα στην αναζήτηση του χαμένου πάλι, και του ανευρεθέντος γιου είναι έξυπνο εύρημα αφού όλα τα σχετικά δεν παραλλάσσουν τον αρχικό διαλογισμό. Επίσης κι αυτή η υπόθεση από την Madam Ρόζα αντί να προτιμηθεί κάποια και άλλη τυχαία οικογένεια το θεωρώ συγγραφικό εύρημα μεγαλύτερης θεώρησης. Επισημαίνω εδώ ότι στην εναλλαγή της κάθε εικόνας – διάλογος – αφήγηση – κίνηση. Το φως χρησιμοποιήθηκε κατάλληλα.    

          Από τους ηθοποιούς ο μικρός αλλοδαπός είναι ο χαρισματικός για τον ρόλο της δικής του μοίρας. Η Άννα Βαγενά μ’ αυτόν ταλαντούχο προσφέρει στο θέατρο άλλη μια δική της ερμηνεία ποιότητας. Ο Κώστας Λάσκος παρουσιάζει τις γνωστές υποκριτικές του ικανότητες της μακρόχρονης σκηνικής εμπειρίας του.          

          Στέκομαι στο ρόλο της Μ. Ρόζας. Τον έχει παίξει και έχει βραβευθεί η Σ. Σινιορέ. Έτσι αναγράφεται στο πρόγραμμα.

          Τόσο στη Γερμανία όσο και στη Γαλλία καταγράφεται η πρόσμιξη σε πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα ιδιαίτερης σκληρότητας για τον ανθρώπινο κύκλο της διαβίωσης. Η Σ. Σινιορέ ίσως έδωσε μια Μ. Ρόζα με κάποια λιτή και σκληρή υποκριτική κίνηση και έκφραση ίσως και διαφορετικότερης εποπτείας. Η Άννα Βαγενά εδώ είχε παλμό οικειότητας αλλά είναι δίπλα στο γνωστό της διακεκριμένο.

          Το έργο παρουσιάσθηκε με φροντίδα. Ελλειπτικό όμως το θυσιαστήριο. Γιατί;