ΓΙΟΡΤΑΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΓΙΟΡΤΑΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση που οργάνωσε η  Εταιρεία Λογοτεχνών χτές το βράδυ (17-3-14) στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών. στα πλαίσια του κύκλου των φιλολογικών βραδινών, παρουσία πολλών νέων ανθρώπων και λογοτεχνών για τον εορτασμό   της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης .

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μίλησε για την καθιέρωση και  το νόημα της εορτής  ο  πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών  Λεωνίδας Μαργαρίτης. Ακολούθως  ανακοίνωσε  τα αποτελέσματα του Στ΄ διαγωνισμού ποίησης που είχε προκηρύξει η  Εταιρεία μεταξύ μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων με την ευκαιρία της επετείου για τα 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου νεοέλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη και κάλεσε τους διακριθέντες  να τους επιδώσει τα βραβεία και  τα τιμητικά διπλώματα  της διάκρισής τους.

Ο πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών στην ομιλία του μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο την 21^η Μαρτίου. Η αρχική έμπνευση  για την καθιέρωση της 21^η Μαρτίου   ως  Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης  ανήκει στον  ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός  στην Ελλάδα, όπως  και σε άλλες χώρες στη συγκεκριμένη ημερομηνία  που συμπίπτει με τη μέρα της εαρινής ισημερίας που  συνδυάζει από τη μια το φως και από την άλλη  το σκοτάδι , όπως  και η ποίηση συνδυάζει το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη γιορτή  έγινε το έτος 1998 στην πλατεία Κοτζιά  της Αθήνας και  στέφθηκε από  μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη χρονιά  ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός που ήταν πρέσβης της χώρας μας στην  UNESCO  εισηγήθηκε  στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Οργανισμού να ανακηρυχθεί η 21^η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η πρόταση υποστηρίχθηκε από   πολλούς πρέσβεις  χωρών της Μεσογείου και η Ελληνική πρόταση υπερψηφίσθηκε.  

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Στο σκεπτικό της η  απόφαση ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, έτσι  ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος .Οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά  ‘’Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση’’».

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ’  επέκταση της  Λογοτεχνίας , ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι' αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρσε  Λουίς Μπόρχες, "Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους".

  Για τη μελέτη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας ενός λαού ή ενός τόπου είναι δυνατόν ν’ αναζητηθούν διάφορα σχετικά συγγράμματα που όμως θα οδηγήσουν μακριά από το σκοπό τους αν δεν αναζητηθεί και η τέχνη μ’  όλα τα παρακλάδια της που ανέπτυξε ο συγκεκριμένος λαός συγκεκριμένου τόπου. Ανάμεσα στις διάφορες τέχνες την πρώτη θέση κατέχει πάντα η Τέχνη του Λόγου, που αποτελεί την Τέχνη των Τεχνών, αφού κύριο όργανό της είναι η γλώσσα, το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο του ανθρώπου. Πιο παλιά μορφή της Τέχνης του Λόγου είναι η Ποίηση που είναι και η πλέον συναισθηματική, πιο μουσική, συνεπώς και πιο ψυχική από τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο.

Μετά τα παραπάνω η μελέτη της Ποίησης αποτελεί την ασφαλέστερη οδό της ψυχικής αποκάλυψης και του βίου ανθρώπων, αλλά και τόπων που έζησαν αυτοί. Οι  αρχαίοι έλληνες  ανέπτυξαν ιδιαίτερα την ποίηση και συγκεκριμένα το  έπος , τη  λυρική ποίηση  και το δράμα ως ποιητικά είδη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν άνθισαν και άλλα είδη, όπως η  βουκολική ποίηση. Αξιοσημείωτο είναι ότι πέντε από τις εννέα Μούσες  ήταν προστάτιδες των διαφόρων ειδών της ποίησης.

Το υπουργείο Πολιτισμού  ανακήρυξε το έτος 2013 ως «Έτος Καβάφη» με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από το θάνατο του. Η ποίηση του Καβάφη ήταν καθοριστική στην αναβίωση και την αναγνώριση της ελληνικής ποίησης τόσο σε ελληνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από τον Όμηρο  τον Ησίοδο και τους Λυρικούς ποιητές μέχρι σήμερα η ελληνική γλώσσα αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί μέσο έκφρασης ενός ποιητικού λόγου που αναμφίβολα στις κορυφαίες στιγμές του συνιστά στοιχείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τα δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας του Γ. Σεφέρη και του Οδ. Ελύτη  και ένα βραβείο Λένιν του  Ρίτσου επιβεβαιώνουν την μοναδική σχέση που συνδέει την Ελλάδα από την κλασική ελληνική αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Η Εταιρεία Λογοτεχνών για 6η συνεχή χρονιά γιορτάζει την παγκόσμια ημέρα ποίησης με εκδηλώσεις που προβάλλουν την ποίηση και ενισχύουν τους νέους που καταπιάνονται στο να γράφουν τους στοχασμούς τους. Για το σκοπό αυτό έχει έκτοτε καθιερώσει ένα διαγωνισμό ποίησης μεταξύ των μαθητών των Γυμνασίων και των Λυκείων  της περιφέρειας Νοτιοδυτικής Ελλάδας  που τελικά επεκτάθηκε λόγω του μεγάλου αριθμού  συμμετοχών από μαθητές   όλων των   διαμερισμάτων της ώρας  σε Πανελλήνιο και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Η επιτροπή κρίσης των έργων των μαθητών που αποτελέστηκε από τη Γενική Γραμματέα της Εταιρείας  Πεζογράφο Μαρία Καρέλα ,το Λογοτέχνη και Κριτικό Βιβλίου Σταύρο Ιντζεγιάννη κι εμένα, δυσκολεύθηκε να καταλήξει στην επιλογή των τριών πρώτων βραβείων για κάθε κατηγορία  μαθητών(Γυμνασίων –Λυκείων) λόγω της πολύ καλής ποιότητας που διέκριναν τα γραπτά και των ιδιαίτερα σημαντικών για την κοινωνία μας  θεμάτων από τα οποία συγκινήθηκαν .Γι’ αυτό η επιτροπή κατέληξε να απονείμει πέραν των τριών  βραβείων σε κάθε κατηγορία μαθητών  και  τρεις επιπλέον  επαίνους  σε  κάθε κατηγορία μαθητών.

Ακολούθως  ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και κλήθηκαν οι διακριθέντες να παραλάβουν  τα τιμητικά  βραβεία και διπλώματα,  ένα πακέτο  βιβλία προσφορά της Εταιρείας και Μελών της, καθώς και ένα τριαντάφυλλο. Tα βραβεία έλαβαν οι εξής:

To Α΄ Βραβείο ο  μαθητής της Α΄ Τάξεως του 5ου ΓE.Λ. Πατρών Κωνσταντίνος Βιέννας  για το ποίημα του «Ακροβάτης-Το σκοινί», τo B΄  η μαθήτρια της Α΄ Τάξεως του 2^ου ΕΠΑ.Λ. Αιγίου Αναστασία Παλιακάση  για το ποίημα της «Στυλοβάτες του Ιδρύματος» και το Γ΄    ο μαθητής της Β΄ τάξεως του 12ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης Παντελής-Αρσένιος Καμανάς  για το ποίημα του «Ο αντιστρεπτός χρόνος» Επαίνους από την κατηγορία των μαθητών Λυκείων έλαβαν οι κάτωθι:

Α΄ Έπαινο έλαβε  η μαθήτρια της Β΄ Τάξεως του 3ου Γενικού Λυκείου Πατρών Φλώρα Τσάκωνα  για το ποίημα της «Ήχοι γνώριμοι»  , B΄     η μαθήτρια της Β΄ τάξεως του Λυκείου Θετικής Κατεύθυνσης της Σχολής Μοραΐτη Αριάδνη-Ιωάννα Καρανικόλα , για το ποίημα της «Εκεί» ενώ  τον Γ΄  έλαβε η Μαθήτρια της Β΄ τάξης του 1ου Λυκείου Αμαλιάδας Φωτεινή-Πελαγία Λεβέντη για το ποίημα της «Μόνο για σένα»
Τα βραβεία της κατηγορίας μαθητών Γυμνασίου έλαβαν οι κάτωθι:Α΄ βραβείο έλαβε   η μαθήτρια της Γ΄ τάξεως του 1ου Γυμνασίου Ναυπάκτου Μαντώ Τσάτσου  για το ποίημα της «Υπατία»,  το Β΄  ο  μαθητής της Β΄ τάξης του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Τσουκαλής  για το ποίημα του «Ευθύνη» και το  Γ΄  η μαθήτρια της Γ΄ Τάξεως του Εσπερινού Γυμνασίου Αμαλιάδος Χριστίνα Μητρογιαννοπούλου  για το ποίημα της «Πολεμική Παιδεία».

Επαίνους της κατηγορίας των μαθητών   Γυμνασίου  έλαβαν  οι κάτωθι: Α΄ Έπαινο  η Μαθήτρια της Β΄ τάξεως του Εσπερινού Γυμνασίου Αμαλιάδος Αμαλία Ναστούλη για το ποίημα της «Υπάρχει Δάσκαλος ».  Β΄  ο μαθητής της Γ΄ τάξεως του Μουσικού Γυμνασίου Πατρών Γιώργος Σώλος  για το ποίημα του «Μικρός ονειροπόλος» και   Γ΄   η μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 14ου Γυμνασίου Πατρών Αλεξία Σιλαίου  για το ποίημα τους «Το παιχνίδι της ζωής».

Μετά την επίδοση των βραβείων οι μαθητές που έλαβαν πρώτο βραβείο απήγγειλαν  τα ποιήματά τους και καταχειροκροτήθηκαν.  

Τα  έργα των μαθητών που  διακρίθηκαν θα  αναρτηθούν- δημοσιευθούν στην Ηλεκτρονική σελίδα της Εταιρείας Λογοτεχνών και στο προσεχές τεύχος του περιοδικού «ΑΧΑΙΚΑ». Εξ άλλου ο πρόεδρος της εταιρείας δήλωσε  ότι  θα γίνει προσπάθεια  τα έργα των μαθητών που συμμετείχαν στο διαγωνισμό να εκδοθούν και να κυκλοφορήσουν σε  Ανθολογία.       

Η Εταιρεία Λογοτεχνών, όπως είπε ο πρόεδρός της ανέθεσε στη  γνωστή καθηγήτρια-θεατρολόγο Χριστίνα Κόκκοτα  να αναφερθεί στα πλαίσια του εορτασμού  στο συνολικό ποιητικό έργο του σημαντικού συμπολίτη νεοέλληνα  ποιητή, Κωνσταντίνου Δ. Ηλιόπουλου Ψυχιάτρου  ο οποίος σε μεγάλο βαθμό είναι επηρεασμένος από την ποίηση του μεγάλου νεοέλληνα ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη  χωρίς φυσικά να τον αντιγράφει.

 Ο ποιητής έχει δικό του ύφος ποιητικής έκφρασης και  απόδοσης των μηνυμάτων του και των συναισθηματικών του εκφράσεων.

Από  παλιότερη συνέντευξή του  ο πρόεδρος μετέφερε λίγα λόγια για τη ζωή του. «Γεννήθηκα στην Πάτρα και μεγάλωσα σε αυτή την πόλη μέχρι τα 26 μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν Γυμνασιάρχης στο πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων, αλλά εγώ έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική το 1943.Μεσολάβησε ο Εμφύλιος πόλεμος ενώ το 1945 έφυγα για ειδικότητα στην Αμερική και παρέμεινα εκεί. Σαν ιδιώτης  ψυχίατρος πήρα την ειδικότητά μου το 1960 και εξασκώ ιδιωτικά το επάγγελμα από το 1961 μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν στο εξωτερικό και μπορώ να πω πως τα αγγλικά μου είναι καλύτερα από τα ελληνικά. Ο καημός μου ήταν μεγάλος να γυρίσω στην πατρίδα μου και τα κατάφερα ,διότι δεν σας κρύβω πως ένας στους εκατό γυρίζει στην γενέτειρά του. Παρόλο που η Αμερική είναι μια όμορφη χώρα, εγώ δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στο φυσικό της περιβάλλον, ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα, αλλά μπορώ να πω  πως εκεί προσαρμόσθηκα κοινωνικά. Στην Πάτρα ουσιαστικά μένω από τον Οκτώβριο του 1991.αλλά από το 1955 είμαι γραμμένος σαν μέλος στον Ιατρικό Σύλλογο Πάτρας και κάθε χρόνο πλήρωνα την συνδρομή μου οπότε γυρίζοντας από το εξωτερικό άνοιξα το Ιατρείο και εργάζομαι κάποιες ώρες της εβδομάδος».

Βέβαια ο Ηλιόπουλος δεν περιορίσθηκε στα  καθαρώς  επιστημονικά και επαγγελματικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε με θέρμη  με την άλλη του αγάπη την ποίηση. Καρπός αυτής της ερωτικής του μ’ αυτή  σχέση ήταν επτά ποιητικές συλλογές οι οποίες καλύπτουν μια εικοσιπενταετία συνεπούς λογοτεχνικής παρουσίας κοντά  στους άλλους Ηλείους πνευματικούς δημιουργούς, φίλους του που βιάστηκαν να φύγουν πριν απ’ αυτόν για το μεγάλο αιώνιο ταξίδι στο επέκεινα  Νίκο Καχτίτση και Γιώργη Παυλόπουλο.

Ιδιαίτερο γεγονός  θεωρείται η ολοκλήρωση της τριλογίας που την διέπει το ίδιο ύφος γραφής και αισθητικής που ξεκίνησε το 2005 με τη συλλογή «Ούτε εκείνη»,συνεχίσθηκε το 2006 με τη συλλογή «Πινάκια» και ολοκληρώθηκε το 2011 με τη συλλογή «Τα ολισθηρά Σημεία» κλείνοντας  ένα κύκλο υπαρξιακών και συναισθηματικών αναζητήσεων, φιλοσοφικής ενατένισης και στοχασμού. Επιστέγασμα όλων αυτών αποτελεί η συλλογή «Επωδές» στην οποία περιέχονται 18 νέα ποιήματα, την οποία συμπληρώνει ένα απάνθισμα 12 ποιημάτων από προγενέστερες συλλογές ανακεφαλαιώνοντας και παρουσιάζοντας με ενάργεια το συνολικό ποιητικό έργο του Κωνσταντίνου Δ. Ηλιοπούλου.

Στο  συνολικό ποιητικό έργο του Ηλιοπούλου αναφέρθηκε διεξοδικά στην ομιλία της και  έκανε τις δικές της παρατηρήσεις και αξιολογήσεις η Χριστίνα Κόκκοτα . Στο τέλος η εκπαιδευτικός και  εμψυχώτρια κ. Αλέκα Ράπτη απήγγειλε μερικά αποσπάσματα του έργου του τιμωμένου ποιητή.  Μετά την επίδοση των βραβείων απαγγέλθηκαν τα ποιήματα που έλαβαν πρώτο βραβείο από τους ίδιους του μαθητές-ποιητές.