ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ   ΣΗΜΕΙΩΜΑ

(Toυ υπό εκδοση βιβλίου με τίτλο:

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ-ΧΡΟΝΙΚΟ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ

  με τη συμπλήρωση 35 χρόνων  δράσης)

Από το μεγαλύτερο σε  ηλικία   μέλος της Εταιρείας  που  πρώτος   έριξε την ιδέα και  έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδρυσή της, τον έγκριτο βραβευμένο πεζογράφο, θεατρικό συγγραφέα και κριτικό και επίτιμος Πρόεδρό  της Μανώλη Πράτσικα (Μαργαρίτη Παπαδόπουλο) ζήτησα τιμής ένεκεν να προλογίσει την παρούσα έκδοση.

Μολονότι μου δήλωσε αδυναμία να συγκεντρωθεί και να γράψει όταν τον παρακάλεσα γι’ αυτό το σκοπό, την επομένη ημέρα της συνάντηση μας ,  που έφερε ένα  συνοπτικό κείμενο γι’ αυτό  το σκοπό.

Ακριβώς επειδή τιμάμε το φίλο επίτιμο πρόεδρο Μανώλη Πράτσικα και τιμάμε συνολικά το σημαντικό έργο του και την προσφορά του στα γράμματα, παραθέτουμε αυτό το κείμενο ως προλογικό σημείωμα κι ακόμη στο τέλος, παραθέτουμε τα όσα σχετικά με την ίδρυση της Εταιρείας Λογοτεχνών είχε γράψει και είχαν δημοσιευθεί στο φύλλο της εγκρίτου ημερήσιας εφημερίδας  των Πατρών «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» στο φύλλο της 8-4-2009.

Παραθέτουμε τα κείμενα με πρώτο το πρόσφατο χειρόγραφο με μολύβι σημείωμα του Μανώλη Πράτσικα που έχει ως εξής:

«Το ιστορικό που παρουσιάζεται ασχολείται με εντιμότητα με την ίδρυση και δράση της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος. Κυρίως αναφέρεται στην πνευματική και αγωνιστική πίστη των ταλαντούχων ανθρώπων της περιοχής να θέλουν να δείξουν ότι κι εδώ υπάρχουν διεργασίες και εμπνεύσεις ποιότητας και πολιτιστικής πρωτοπορίας.

Θυμίαμα ψυχισμών και διακονία υποδειγματικής γραφής.

                                                       Μανώλης Πράτσικας.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΦΥΛΛΟ 8-4-2009

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

                                                           Του Μανώλη Πράτσικα.

«Επειδή στην ευρύτερη  διαχρονική πολιτιστική Πάτρα η ίδρυση της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος κρίνεται ως ένα ιδιαίτερο πνευματικό και σημαντικό γεγονός κρίνω σωστό, χρήσιμο και απαραίτητο ν’ αναφέρω μερικές προσπάθειες και ενέργειες που προηγήθηκαν με τις οποίες ο Μ. Πράτσικας συνετέλεσε αγωνιστικά στη ίδρυση του Σωματείου.

Αρχικά με την έγκριση των διακεκριμένων προέδρων της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Πέτρου Γλέζου και Πέτρου Χάρη ο Μ.Π. πλησίασε τον γνωστό και εξαίρετο  Τάκη Δόξα ο οποίος αρνήθηκε τη συμπαράσταση γιατί όπως δογμάτισε εδώ στη Πάτρα κυριαρχεί η κρυφή λοιδορία και η ζηλοφθονία.

Κατόπιν ο Μ.Π. πλησίασε γνωστό λογοτέχνη ο οποίος αρνήθηκε την συμπαράσταση γιατί αμφισβήτησε την ποιότητα των μελών προς εγγραφή.

Μόνο ο δικηγόρος Π. Παπαπάνου ενεθάρρυνε τον Μ.Π. ο οποίος συνάντησε  γενικότερη πνευματική απροθυμία λόγω της βεβαίας  αποτυχίας.

Στη συνέχεια ο Μ.Π. επισκέφθηκε τον διακεκριμένο Κώστα  Τριανταφύλλου ο οποίος και αποδέχθηκε τελικά  την προεδρία μέχρις των πρώτων εκλογών του σωματείου οπότε και έγινε πρόεδρος ο Αλέκος Μαρασλής.

Στο προκείμενο ο Μ.Π. δηλώνει ότι δεν προσδοκά αναγνώριση. Όμως καλό είναι και έντιμο σε μερικές ενέργειες και αξιολογήσεις γενικότερου πολιτιστικού ενδιαφέροντος να αναφέρονται και οι εμπνεύσεις του.

Στην Πάτρα εκείνη την εποχή η σχέση και η ασχολία λογοτέχνης και ποιητής συγκέντρωνε ειρωνεία και κρυφό χλευασμό.

Εξαίρεση ήσαν οι αριστεριστές  της πόλης που εκτιμούσαν την προσπάθεια.

Οι κυριότεροι πολέμιοι στους πατρινούς λογοτέχνες απεδείχθησαν μερικοί δημοσιογράφοι. Ίσως λόγω επαγγελματικής ανασφάλειας και αργότερα λόγω του μερίσματος του λαχείου συντακτών.

Ο  Μ.Π. στο προκείμενο σημείωμα αποτίμησε και μια σκέψη τιμής στο Σπύρο Σώκαρη στο Ατελιέ του, εκείνης της εποχής. Υπήρξε μια πνευματική εστία και μια χαρισματική ποιότητα  ανθρώπων καλλιτεχνικών αναζητήσεων.

Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι ενώ λειτουργούσαν αποδοτικά τα Λαϊκά Αναγνωστήρια και η Διακίδειος Σχολή  κανένας από τα μέλη και τους προσερχόμενους δεν τόλμησε να σκεφθεί αυτή  την ίδρυση. Και αυτό είναι το βιογραφικό που προηγήθηκε για την ίδρυση της Εταιρείας Λογοτεχνών  Νοτιοδυτικής Ελλάδος και η οποία εορτάζει αγωνιστικά τα τριάντα χρόνια  πολιτιστικής και χρήσιμης παρουσίας.

Ένα σωματείο που άρχισε να συγκεντρώνει διακεκριμένη πλέον την έμπνευση  της λογοτεχνίας.»

Θεωρώ πως αυτά τα δύο κείμενα του Μανώλη Πράτσικα έχουν διαχρονική αξία και επικαιρότητα και ας γράφτηκαν με μια χρονική απόσταση το ένα το έτος 2009 με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων ζωής και δράσης της Εταιρείας και το άλλο μόλις πρόσφατα με την ευκαιρία της παρούσης έκδοσης.

                                                 Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης