ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ			ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

 

Ο Δημήτρης Βασιλάκης γεννήθηκε το 1935 στην Πάτρα γιός της Θηρεσίας Βασιλάκη και του Κούρτιου . Αν και γεννήθηκε στην Πάτρα όπου αρχικά διέμενε η οικογένεια του (ο πατέρας του ήταν Μηχανολόγος-Υφαντουργός της πειραϊκής-Πατραϊκής) είναι γόνος της Κελεβής-Κοροίβου . Στο χωριό της μητέρας του, τον Κόροιβο της Ηλείας, πήγε πρώτα σχολείο και μετά ως το απολυτήριο ήταν μαθητής της Λεοντίου στην Αθήνα. Όλες τις σχολικές διακοπές της πέρναγε στον Κόροιβο. Μετά το απολυτήριο εγκαταστάθηκε στο Μόναχο και εκεί εργάστηκε ως εργάτης στη βιομηχανία και μετά σπούδασε Τεχνική Φυσική και Ηλεκτροτεχνία στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου έκανε τη διδακτορική του εργασία και μετά εργάστηκε πέντε χρόνια στο γνωστό Ινστιτούτο Μάξ-Πλάνκ Θερμοπυρηνικής Φυσικής στο Γκαρχινγκ του Μονάχου. Ήταν συνιδρυτής του Στρατιωτικού Πανεπιστημίου του Μονάχου και εκεί εργάσθηκε τριάντα χρόνια στο Ινστιτούτο Ηλεκτροτεχνίας και Πληροφορικής Είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου του στρατού στο Μόναχο της Γερμανίας. Είναι ευρύτερα γνωστός και έχει δημοσιεύσει μελέτες του σε επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει τυπώσει στη γερμανική γλώσσα πολλά βιβλία του .Ένα απ’ αυτά με τον τίτλο: «ΣΧΟΛΙΚΈΣ ΔΙΑΚΟΠΈΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ» αναφέρεται στο χωριό του Κοροίβου και στους κατοίκους του όπως τους έζησε στα παιδικά του χρόνια τα καλοκαίρια των σχολικών του διακοπών. Αποσπάσματα του βιβλίου αυτού διάβασε ο συγγραφέας του και στις 7 Οκτωβρίου 2006 προσκαλεσμένος της παγκόσμιας Έκθεσης Βιβλίου στη Φρανκφούρτη.  Το έργο του αυτό μεταφρασμένο από τον ίδιο στην ελληνική κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις  της Αμαλιάδας ΒιβλιοΠΑΝΟΡΑΜΑ με τον τίτλο «Σχολικές διακοπές στο χωριό Αναμνήσεις από την Κατοχή) το έτος 2015. Τα  σημαντικά γεγονότα του βιβλίου συμβαίνουν στη Γερμανική  Κατοχή, που τάραξε την ηρεμία του χωριού και δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό τις γεωργικές και χειρονακτικές εργασίες, που ήταν αναγκαίες για την επιβίωση όπως ο θερισμός, ο τρύγος, το ψάρεμα με το φυτό «σιφλόημο» η κατασκευή σπιτιών από τα υπάρχοντα υλικά του τόπου όσο και η δεξιότεχνη κατασκευή των κύριων μεταφορικών μέσων, που τότε ήταν τα κάρα.¨                         ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Σπάνια σύμπτωση, που μας χάρισες τη ζωή, άσε μας, ακόμα και για μια αιώνια στιγμή να νοιώσουμε το θερμό συναίσθημα της αγάπης. Χάρισε μας, πεποίθηση και γέμισε τα στήθη μας με εμπιστοσύνη. άσε μας, να ανοίξουμε την ψυχή μας όπως ανοίγουν τα άνθη στο θερμό φως του ήλιου. άσε μας, να πιαστούμε απαλά απ’ τα χέρια και στην απέραντη ησυχία της σκέψης ν’ ακούσουμε έστω και για λίγο ο ένας την καρδιά του άλλου να χτυπάει. άσε μας, να θαυμάζουμε μαζί την υπερχειλισμένη με φως φύση της οποίας τα φθινοπωρινά φύλλα καλύπτουν στοργικά τον πόνο της απουσίας. άσε μας, να οδηγηθούμε από τους ελεγειακούς ρυθμούς της χώρας των ιδεών, στους μαγεμένους κόσμους των αστεριών, μακριά από όλες τις σκιές, μακριά από όλα τα κλάματα, μακριά από όλα τα απρόσιτα όνειρα. άσε μας, να βυθιστούμε  σ’ αυτήν την πραγματικότητα . άσε μας, να μη ξεχάσουμε ποτέ αυτή τη μορφή, που μας χάρισε τα ανήκουστα λόγια και μας έδωσε στα χέρια το αόρατο φως. Μη ξεχάσουμε ποτέ, αυτή τη μορφή της αληθινής αγάπης Δημήτρης Βασιλάκης, Μόναχο 2002