ΤΡΑΚΑΔΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

- Μεγάλη επιλογή προσφορών

ΕΝ ΑΧΑΪΑ

ΤΡΑΚΑΔΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

- Υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αποθέματος στον εκδότη, αποστέλλεται κατά κανόνα σε 3-6 εργάσιμες μέρες.

Παρουσίαση

Εκδίδω το τρίτο βιβλίο για το νομό Αχαΐας, γιατί είναι ανεξάντλητος από μυθολογία, ιστορία, αρχαιότητες, λαογραφία και θαυμαστές φυσικές καλλονές. Στο νομό άκμασαν δώδεκα πόλεις με πρωτεύουσα την εξαίσια και λαμπρή Ελίκη, που ήταν ξακουστή πόλη την αρχαία εποχή και λειτουργούσε ως θρησκευτικό και πολιτικό κέντρο των άλλων πόλεων. (...) Η ιστορία της Αχαΐας είναι τρισένδοξη και καλύπτει τέσσερις χιλιάδες χρόνια και πλέον. Η ελληνική ζωή της είναι ζυμωμένη με ιδρώτα και αίμα και αγιασμένη από τις ιερότερες και ηρωικότερες μορφές που ξεπήδησαν από το νομό αυτό. Οι περιηγητές μας δίνουν ένα πλήθος γεωγραφικών, τοπογραφικών, αρχαιολογικών και μυθολογικών στοιχείων, ο Παυσανίας στα «Αχαϊκά» μας παρέχει πλήθος στοιχείων, και το έργο αυτό είναι εργαλείο πολύτιμο στα χέρια των αρχαιολόγων και ο Νικ. Δ. Παπαχατζής το αναλύει και αναφέρεται στα νεότερα αρχαιολογικά ευρήματα που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας με τις ανασκαφές. (...)
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΓΓΟΝΗΣ ΣΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΔΙΑΜΕΡΣΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΙΟΥ»

O παππούς μου ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, σημαντικός στην κοινωνία, ήταν συγγραφέας, έγραψε πολλά βιβλία σαν αυτό το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Όταν το διαβάζεις για πρώτη φορά, σου χαρίζει τη χαρά και το χρόνο που αφιέρωσε ο συγγραφέας για να το έχεις στα χέρια σου και να το διαβάζεις και να ξέρεις ότι: ο συγγραφέας χωρίς τον αναγνώστη δεν είναι τίποτα, γι’ αυτό να εκτιμάς τη θέση σου και να μην είσαι πλεονέκτης .

Αντωρέτα.

ΟΜΙΛΙΑ ΚΟΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

                                                             ΟΜΙΛΙΑ ΚΟΝΤΑΞΗ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

                      ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ   ΣΤΗ  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

 

             «Oι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913» θα  είναι το θέμα της ομιλίας του πολιτικού επιστήμονα τέως Δ/ντου του Ι.Κ.Α. Πατρών Παναγιώτη Κονταξή,  που θα γίνει  την  προσεχή   Δευτέρα 31η  Οκτωβρίου  και ώρα 7μ.μ. στο Αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών.

        Η ομιλία του  κ. Κονταξή  έχει προγραμματισθεί  από την Εταιρεία Λογοτεχνών και περιλαμβάνεται στον κύκλο των Φιλολογικών βραδινών που γίνονται και φέτος με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης-Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων..

       Ο  κ. Κονταξής       έχει μιλήσει  και άλλες φορές από το βήμα της Εταιρείας Λογοτεχνών και  έχει  αφήσει άριστες εντυπώσεις στο κοινό , με τον επιτυχημένο  χειρισμό του λόγου του  όσο και με τις  ενδιαφέρουσες πληροφορίες και απόψεις  που καταθέτει.

        Τον   ομιλητή     θα παρουσιάσει  και θα συντονίσει την  εκδήλωση, ο  πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης .

       Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.

                                                                                                 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ  ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΡΕΓΓΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

(Η παρουσίαση της εικαστικής Τέχνης εγινε κατα την παρουσιαση της ποιητικης Συλλογής της ΡΕΓΓΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών  τη Δευτέρα 10-10-2016)

ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΑΛΛΙΑ Καθηγητή-Ζωγράφου

Κυρίες και κύριοι, Αγαπητοί φίλες και φίλοι, πρέπει να το ομολογήσω ότι ένοιωσα ιδιαίτερη τιμή και χαρά όταν μου προτάθηκε να πω δύο λόγια για το καλλιτεχνικό έργο της αγαπητής μας Χριστίνας.

Και φυσικά δεν περίμενα να νοιώσω τόσο υπεύθυνα, όταν διαπίστωσα ότι όλο και χανόμουν σε μια απέραντη αισθητική περιπλάνηση, σε ένα κόσμο που αρχικά πίστευα ότι μου ήταν αρκετά οικείος.

Στην έξοδο μου από την μελέτη της καλλιτεχνικής αυτής   ομορφιάς του λευκώματος,  ένοιωσα να διαχέεται έντονα μέσα μου, το ευεργέτημα της μάθησης και της γνώσης  και γι’ αυτό παράπλευρα με την τιμή και την χαρά που ένοιωσα αποδεχόμενος την πρόσκληση, σου οφείλω Χριστίνα και ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτά που διδάχτηκα μέσα από την σπουδή των έργων σου.  

Οι καλλιτεχνικές δημιουργίες της Χριστίνας σε αυτή την αισθητική παρουσίαση του λευκώματος με τίτλο «ζωγραφίζοντας το λόγο» με την  ρομαντική και ευαίσθητη ποίηση της αδελφής της Ρεγγίνας, καταφέρνει να κρατήσει την ισορροπία της ιμπρεσιονιστικής και εξπρεσιονιστικής  τάσης , δημιουργώντας έτσι σκηνές σχεδόν ονειρικές και μετατρέπει τον  ζωγραφικό καμβά, και  κάθε σελίδα του λευκώματος σε διέξοδο μιας υπέρτατης έκφρασης  που είναι  αποτέλεσμα της αβίαστης σκέψης της  και του αχαλίνωτου ασυνείδητου.

Η τεχνική που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης, αποκαλύπτει πώς η αίσθηση της πηγαίας συναισθηματικής παρόρμησης που την διακατέχει, συνδυάζεται με την  μελέτη κάθε ζωγραφικής σύνθεσης.

Η προετοιμασία των έργων της Χριστίνας,  ξεκινά και τελειώνει  με έντονους ασπρόμαυρους τόνους, αρμονικά τοποθετημένους, οι οποίοι διαμορφώνουν  ένα ιδιαίτερο ζωγραφικό αποτέλεσμα στην απόδοση  των εικόνων, από τις οποίες ξεχειλίζουν συγκινησιακές καταστάσεις και γνωστικές έννοιες.

Η Χριστίνα  καταφέρνει να δημιουργήσει συνθέσεις, των οποίων το τελικό αποτέλεσμα  προκαλεί μια έκρηξη προσωπικής αφήγησης, η οποία πολλές φορές, παίρνει αμέτρητες εκφράσεις, από τον πλούσιο εσωτερικό συναισθηματικό της  κόσμο.

Κάθε σημείο που χαράζει και ζωγραφίζει,  γίνεται το αίτιο για την απελευθέρωση σκέψεων και συναισθημάτων που επηρεάζουν έντονα και αλληλεπιδρούν με άμεσο τρόπο,  τόσο την ζωγράφο όσο και τον θεατή.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο φιλότεχνος να μεταμορφώνεται σε καλλιτέχνη, ζει το έργο και διέπεται από παρόμοια έντονα συναισθήματα με τον καλλιτέχνη.

Στην  ασπρόμαυρη εικαστική Τέχνη της Χριστίνας διαισθάνθηκα  την ύπαρξη  κάποιων  πλεονεκτημάτων έναντι των έγχρωμων παραστάσεων. Ένα από αυτά είναι η δύναμη της   απλότητας των έργων της,  η οποία απλότητα αναδεικνύει με μεγαλύτερη ευκολία  την ψυχή των αντικειμένων και προσώπων που συγκροτούν την παράσταση,  καθώς η αρχική θέαση, το βλέμμα δηλαδή  του θεατή,  δεν περισπάται από τον πλούτο και την ποικιλία των χρωμάτων.

Όλοι γνωρίζουμε ότι με την έκρηξη που διαχέει το χρώμα,  ο κόσμος εντυπωσιάζεται και δίνει πολλή μεγάλη σημασία στα χρώματα,  βάζοντας σε δεύτερη θέση  το αισθητικό και κυρίως το πνευματικό περιεχόμενο του έργου.

Η μαγεία  των  χρωμάτων  μπορεί να  αποσπάσει και  να  ξεγελάσει. (έστω και στιγμιαία) τον θεατή, ενώ η μονοχρωμία τον  βοηθά να δει καθαρά και να εμβαθύνει ανεπηρέαστα στην ουσία και την πνευματικότητα του  θέματος.

Επίσης η απουσία του χρώματος παρέχει την δυνατότητα στην ασπρόμαυρη τέχνη να  προβάλλει με απόλυτη ειλικρίνεια το περιεχόμενο, τη φόρμα, τη σύνθεση, και το έξυπνο παιχνίδι των σχημάτων και του φωτός,  χαρακτηριστικά τα οποία  και αναδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η Χριστίνα στα έργα της.

Αυτή η ειλικρίνεια που εκφράζει η ασπρόμαυρη τέχνη, κινδυνεύει στην έγχρωμη παράσταση, ακριβώς  επειδή το χρώμα συναρπάζει, μπορεί ακόμα να γίνει και απατηλό,  όταν προσπαθήσουμε να αποδώσουμε αυστηρά την πραγματικότητα της φύσης και των προσώπων, μια πραγματικότητα η οποία σπανίως μπορεί να επιτευχθεί από την ανθρώπινη ζωγραφική παλέτα.

Επίσης στην ασπρόμαυρη ζωγραφική, οι σκιές και οι τονικότητες των αντικειμένων καταγράφονται  καλύτερα, ένα πλεονέκτημα όμως που μπορεί εύκολα να αποβεί μειονέκτημα διότι θα πρέπει η ασπρόμαυρη παράσταση να έχει σωστή σύνθεση, έξυπνο παιχνίδι των σχημάτων και του φωτός, και κυρίως θα πρέπει να έχει κάτι να πει, αλλιώς θα καταλήξει σε  αποτυχία.

Αυτή ακριβώς είναι και η δυσκολία της ασπρόμαυρης τεχνικής, ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην βοήθεια των χρωμάτων για να την κάνουμε εντυπωσιακή και ενδιαφέρουσα, θα πρέπει από μόνη της  να είναι ενδιαφέρουσα.

Η Χριστίνα, στα έργα της ακριβώς αυτό κάνει.  Η ζωγραφική της γίνεται άκρως ενδιαφέρουσα. Λατρεύει το φώς και τις σκιάσεις, και τα αναδεικνύει σε βασικά στοιχεία της Τέχνης της.

Οι δημιουργίες της  επικεντρώνονται στην καταγραφή αντικειμένων όπως τα έργα στους ποιητικούς τίτλους (Θάλασσα όπως θάνατος-Νοσταλγία-Ψέματα) καθώς  και των  ανθρώπων  όπως (Παράδεισος-Αγάπη είναι-Δίχτυα) στημένων με μια καρτερική μοναξιά, όπου το περιβάλλον και οι  άνθρωποι αλληλεπιδρούν σαν μια ψυχική ολότητα, δημιουργώντας μια συμπαντική αρμονία και ισορροπία του ανθρώπου και της φύσης. 

Η Τέχνη της, αναδεικνύει λεπτομέρειες, μικρές και φαινομενικά αδιάφορες, όπως όλες αυτές που προσπερνάμε στα διάβα μας μέσα στη μέρα,  χρόνο με τον χρόνο και μας παρέχουν την δυνατότητα  να διαισθανθούμε  κι εμείς,  όλα εκείνα τα όμορφα, τα ωραία και νοσταλγικά πράγματα που κρύβονται και λειτουργούν στην καθημερινότητάς μας.

Τα έργα της Χριστίνας Δημητροπούλου,  καταγράφουν μια πορεία, που το σημείο αναφοράς είναι  η πρωταρχική ανάγκη και  ανεξίτηλη διάθεση να εκφραστεί τα συναισθήματα που πλημυρίζουν μέσα της για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.

Επαληθεύεται δηλαδή η ομορφιά  της πανάρχαιας Τέχνης όπου ο «άνθρωπος πρώτα ζωγράφισε και μετά έκτισε».

Στην συνέχεια με μία προοδευτική  εξέλιξη, η ανθρωποκεντρική  διάσταση των έργων της δίνει επίσης χώρο στο όραμα των δυνάμεων του σύμπαντος, και  της κοσμικής  διάστασης όπως (Έρως αντιποιητικός) κάνοντας την Τέχνη της υπερβατική και υπερούσια.

Το πνεύμα της Χριστίνας εισβάλει  μέσα στα αντικείμενα,   γίνεται κυρίαρχος της  ουσίας τους και την  αναβιώνει  με την ζωγραφική της σε ένα νέο ολοζώντανο φαινόμενο πλασμένο από το  πνεύμα  και τη ψυχή της.

Μέσα από αυτή την δημιουργική πάλη  το πνεύμα θριαμβεύει, ξεπερνά τις αισθήσεις και  δημιουργείται  ένα έργο ελευθερίας,

Αυτό το απόλυτα ελεύθερο δημιούργημα μπορεί να εκφράζει μια κραυγή  απελπισίας ενός μοναχικού ανθρώπου,  μέσα σε ένα εφιαλτικό τοπίο, μπορεί να εκφράζει τα βαθειά ερωτήματα της ανθρώπινης περιπέτειας ή και ακόμα να λαμπαδιάζει μέσα μας το φώς της ελπίδας.

Τελικά, η λαμπερή, καλλιτεχνική και πνευματική προσωπικότητα του καλλιτέχνη  φαίνεται να καλύπτει  μια ψυχή που από τη μέγιστη ευαισθησία της, δεν μπορούσε να μην εκφραστεί  και τα δεινά της  ζωής, τον απόλυτο και καρτερικό έρωτα, την μελάγχολη  γεμάτη αρνητικότητα ζωή, (έργο της στο ποίημα Μαχαίρι).

Όποια έκφραση και αν  αποδώσουμε στα  δημιουργήματα της,  αυτά  παραμένουν  απόλυτα ελεύθερα και ειλικρινή.

Η   ζωγραφική της Χριστίνας,  εκφράζοντας και  το αρνητικό μέρος της ζωής, με το πολύ μαύρο της νύχτας,  , μεγάλωνε το ερωτηματικό, σ’ αυτούς που την  γνωρίζουν, αφού ερχόταν σε αντίθεση με την αστραφτερή, γλυκύτατη και όλο ζωντάνια παρουσία της.

Η  ίδια,  ένας χαρούμενος σκεπτόμενος άνθρωπος, εκπορεύει   μια συγκλονιστική ειλικρίνεια, που υπερβαίνει και αυτό ακόμα το δραματικό και αναρριχάται στην ολοκλήρωση της αλήθειας. 

Οι ιδιαίτερες ικανότητές της Χριστίνας στη ζωγραφική είναι φανερές, μ’ ένα σχέδιο στιβαρό, αδιάρρηκτα συγκροτημένο στον χώρο και στον χρόνο. Σ’ αυτό το σχέδιο κυριαρχεί, σχεδόν πάντα, το  σύμβολο του εαυτού της, που είναι συχνά παρόν στα γαλήνια ή και ακόμα στα εφιαλτικά τοπία της.  

Αν θέλουμε να κρίνουμε την καλλιτέχνη Χριστίνα, θα πρέπει πρώτα- πρώτα να της  αναγνωρίσουμε τη μέγιστη ειλικρίνεια και συνέπεια του βιωμένου οράματός της, που γίνεται τεκμήριο γνησιότητας: η καλλιτέχνης δημιουργεί ένα έργο με απόλυτη εσωτερική συνοχή και ενότητα, σε όλο το εύρος του και κάνει την εικαστική του ταυτότητα απόλυτα συγκεκριμένη, αναμφισβήτητα διακριτή και άμεσα αναγνωρίσιμη.

 Το έργο της Χριστίνας, με την απλοϊκότητα, με τον μορφωτικό εξπρεσιονισμό του , με τις σουρεαλιστικές προεκτάσεις του, το παιχνίδισμα  της σκιάς στον χώρο και γενικότερα την διάχυτη μελαγχολία  των συμβόλων του,  συγκλίνουν όλα μαζί σε μια υπαρξιακή θεώρηση, που φαίνεται τελικά να οδηγεί  προς ένα συμβολικό ρομαντισμό.

Σεμνά, κρίνω από τα έργα της, ότι η Χριστίνα είναι  ένας άνθρωπος βαθύτατης ευαισθησίας, βιώνει, όπως είναι φανερό από το σύνολο του καλλιτεχνικού της έργου, σε μεγάλο βαθμό, την μοναχική πορεία του σύγχρονου κόσμου, και  την  διατυπώνει με συγκλονιστική ειλικρίνεια και συνέπεια.

 Η Χριστίνα,, μια πολυσύνθετη  δημιουργός, ζωγράφος-ποιητής,  προσπαθεί και συνθέτει με τις δημιουργίες της ένα όραμα ζωής , ενός έργου που σφραγίζεται  από την έκρηξη των συναισθημάτων της και την άκρα ευαισθησία της, εμπλουτισμένων με μια ρομαντική μελαγχολία που θεωρώ ότι είναι και το καταστάλαγμα  του καλλιτεχνικού της έργου, ενός έργου που διαμορφώνει ένα συμβολικό ρομαντισμό.

 Η Χριστίνα, σε όλο της το καλλιτεχνικό έργο,  αφήνει να διαφαίνεται ένα σημαντικό και προφητικό  μήνυμα, ένα μήνυμα παρόμοιο με αυτό της Αρχαίας τραγωδίας   που οδηγεί τον φιλότεχνο θεατή  στη λύτρωση της κάθαρσης και που καλλιεργεί την ψυχική και πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Και εδώ δεν μπορώ να μη θυμηθώ  την κραυγαλέα αναφώνηση  του Δημήτρη Μητρόπουλου όταν έλεγε:  «Τέχνη είναι, μόνο, ότι ανυψώνει τον άνθρωπο». Και αυτή η ανύψωση μεγαλουργεί έντονα μέσα μας με την θέαση του καλλιτεχνικού σου έργου,  αγαπητή μας Χριστίνα.

Απλά και ταπεινά, σε ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό που μας χαρίζεις.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΡΕΓΓΙΝΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

               

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΡΕΓΓΙΝΑΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ :«ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΟΓΟ»
(Η παρουσίαση εγινε στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης στα πλαίσια των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος την Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016.)

                     Εισήγηση-παρουσιαση από το  Συνθέτη-Πιανίστα Ανδρέα Αδαμόπουλο                                   

Από την αρχή θα πρέπει να πω ότι δεν είμαι φιλόλογος, ζωγράφος ή συγγραφέας, ούτε καν βιβλιοφάγος αφού αρκετά χρόνια τώρα, δεν διαβάζω βιβλία. 

Παλιότερα όμως το έκανα,  και αυτό, ενδεχομένως, με «νομιμο-ποιεί» στον αποψινό μου ρόλο, να μιλάω  για ένα αξιόλογο βιβλίο.  Ως απλός αναγνώστης  λοιπόν,  θα πω τα λιγοστά μου.                    Λέω αναγνώστης αν και το διάβασμα του βιβλίου που σήμερα κάνει την επίσημη εμφάνιση του –έχει πρεμιέρα- δεν είναι απλά ανάγνωση είναι και θέαση, αφού αποτελεί, ταυτόχρονα και ισότιμα, εγχείρημα ποιητικό και εικαστικό.                                                              Θα πω τα λιγοστά μου, επομένως, ως αναγνώστης-θεατής αλλά και ως ακροατής, θα μπορούσα να πω, γιατί διαβάζοντας το, ταυτόχρονα, άκουγα. Δηλαδή, διαβάζοντας τα ποιήματα της Ρεγγίνας Δημητροπούλου, ταυτόχρονα, άκουγα  και βλέποντας τις εικόνες της Χριστίνας Δημητροπούλου, επίσης άκουγα. Τι άκουγα;   Αυτά που το βιβλίο μου  δημιουργούσε, παίρνοντας μου τη σκέψη, τη φαντασία, τα  αισθήματα……. Δεν ξέρω αν αυτό ακούγεται περίεργο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι όπως κάποτε συμβαίνει το: «μιλάω και δεν ακούς» άλλο τόσο συμβαίνει και το αντίθετο: «σε ακούω κι ας μη μιλάς». -   Εν προκειμένω, έχουμε μπροστά μας ένα βιβλίο στο οποίο, η κατά Σιμωνίδη, «λαλούσα ζωγραφία» που είναι η Ποίηση και η «σιωπώσα ποίηση» που είναι η ζωγραφική (όπως το αναφέρουν στον πρόλογο τους οι δράστες του πονήματος), ποίηση και ζωγραφική «εγένοντο σάρκα μία» και αποτελούν πλέον, οριστικά και αμετάκλητα, οντότητα μία και ενιαία. Εμείς, βέβαια, εδώ στην παρουσίαση του βιβλίου, θα μιλήσουμε χωριστά για καθένα από αυτά, χωρίς όμως να τα χωρίσουμε.  

      ΡΕΓΓΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

 Εγώ θα πω κυρίως, για τα ποιήματα του βιβλίου, χωρίς να είμαι  ειδικός  και ο κ. Θεόδωρος Μάλλιος, με το ιδικό του κύρος, κύρος ειδικού, για τις εικόνες.            Πριν προχωρήσω όμως, θα πρέπει να πω ότι ως μουσικός θα έπρεπε να απέχω από αυτή την παρουσίαση, διότι εδώ έχει διαπραχθεί…  Απιστία. Τι εννοώ;  Εξηγούμαι.  Η ποίηση συνήθως συμπράττει και «παντρεύεται» με τη μουσική και από την ένωση τους, όλοι το ξέρουμε, έχουν γεννηθεί και γεννιούνται συνεχώς, υπέροχα τραγούδια. Εδώ η ποίηση άλλαξε παρτενέρ,  «πλαγιάζει» με άλλον, τη Ζωγραφική. Άρα, «Απιστία».                                      Από την ένωση τους όμως αυτή, γεννήθηκε το «ζωγραφίζοντας το λόγο» και ο καρπός αυτός, αυτής της «απιστίας» με άγγιξε δυνατά. Οπότε, γρήγορα ξεπέρασα τα «θεματάκια» μου και να ‘μαι παρουσιαστής. Ενθουσιασμένος, μάλιστα και ευτυχής που θα μιλήσω για κάτι που αγαπώ. Γι αυτό και ευχαριστώ θερμά για την τιμή και τη χαρά που μου εδόθη, να μιλάω, εδώ απόψε, γι αυτό το ιδιαίτερα αξιόλογο, κατ’ εμένα, βιβλίο.                         

 Ασφαλώς, τα περί απιστίας, που ανέφερα παραπάνω, δεν είναι παρά τεχνάσματα αφού πολλά είναι τα ποιήματα που εμπνέονται  από ζωγραφικά έργα και το αντίθετο. Επίσης  δεν είναι λίγοι και οι ζωγράφοι που γράφουν ποίηση καθώς  και ποιητές που ζωγραφίζουν.                             

 Η ζωγραφική και  η ποίηση σε συμβίωση, διατηρούν πάντα  ανοιχτό τον εσωτερικό τους διάλογο.

Αφήνοντας πίσω τα αστειάκια και τα «καμώματα» όμως, ας «βουτήξουμε» πιο μέσα στο «ζωγραφίζοντας το λόγο» της Ρεγγίνας και Χριστίνας Δημητροπούλου όπου  η λιτή, υποβλητική και ατόφια γραφή,  κατ’ευθείαν από μέσα, σε καθηλώνει ευθύς.    Γίνεται ελάχιστη  χρήση καλλωπιστικών στοιχείων  ή άλλων τεχνικών και μέσων έκφρασης που, ασφαλώς,  μία καλή φιλόλογος και μία καλή ζωγράφος έχουν στη φαρέτρα τους και όμως δεν προσφεύγουν σε αυτά. Οι καλλωπισμοί βέβαια, οι τεχνικές και τα μέσα, συχνά εντυπωσιάζουν, συναρπάζουν, γοητεύουν, είναι δυνατά όπλα έκφρασης και απαιτούν  μαεστρία από τον χρήστη. Η υπερβολική χρήση τους όμως μπορεί και να δηλώνει, έλλειψη ικανότητας του δημιουργού:  με λίγα να πει πολλά ή να δείχνει τάσεις εντυπωσιασμού εκ μέρους του, να σου λέει «θαυμάστε με», «υποκλιθείτε» μου.   -  Αυτό, προδήλως,  είναι έξω από τις προθέσεις των κυριών που συνέπραξαν στη δημιουργία αυτού του βιβλίου, οι οποίες εκφράζονται σε εξομολογητικό και προσωπικό τόνο, επιδιώκοντας μία αληθινή και εσωτερική επικοινωνία, άγγιγμα, μοίρασμα με τον αναγνώστη-θεατή τους………. και μεταξύ τους, βέβαια.

-        Το α. του βιβλίου κεφαλαιογραφείται:  Λόγος θαλασσινός.

 Εγώ θα έλεγα, Λόγος θαλασσινός όσο και ερωτικός.

-         Το β. του βιβλίου κεφαλαιογραφείται:  Λόγος ερωτικός.

Εγώ θα έλεγα Λόγος ερωτικός όσο και θαλασσινός.                        

Γιατί;  Μα διότι,  όπως δίνονται εδώ, στο «ζωγραφίζοντας το λόγο», η θάλασσα είναι Έρωτας και ο Έρωτας θάλασσα.                                                                                              

«Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.»

-Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Η ΘΑΛΑΣΣΑ»                                                                            Οι αυτών εξοχότητες -έρως & θάλασσα- αιφνιδίως εμφανίζονται στη ζωή μας και το ίδιο «άνετα» και αστραπιαία αποσύρονται. Αποχωρούν από τις καρδιές μας που είναι οι κρυψώνες τους. Μας εμπλέκουν, χωρίς να μας ρωτούν, σε μάχες τιτάνιες  και όποιος αντέξει. Σε τέτοιες ώρες ,όμως, εμπλοκής και δοσοληψιών με θαλασσινούς βυθούς και  βέλη ερωτικά, εμφανίζονται  λυτρωτικά  οι Τέχνες, να μας προσφέρουν σανίδα σωτηρίας. Κάποιοι– λιγοστοί, βέβαια – καταφέρνουν αυτή την εσωτερική και άνιση αναμέτρηση, να την κάνουν ποίηση , ζωγραφική, όπως, εν προκειμένω, στο «ζωγραφίζοντας το λόγο», να την εκφράσουν μέσα από την τέχνη τους, για τον εαυτό τους κατ’ αρχήν,  και ύστερα  να βοηθούν κι εμάς τους λοιπούς, τους «αναγνώστες», να αντιλαμβανόμαστε ορθότερα, τι συμβαίνει μέσα μας σε τέτοιες «περιστάσεις» και να καταφέρνουμε τελικά, να βγαίνουμε αλώβητοι ή και κερδισμένοι,  από τέτοιες δυνατές  ερωτοθαλασσομαχίες.          «Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται» (Ελύτης) «Τη θάλασσα τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;» (Σεφέρης)                                                                                            Αυτό το «αλάθητο» και «ανεξάντλητο» της θάλασσας, μέσα από μικρές, προσωπικές στιγμές , σου μεταδίδει, ως φεγγαρόχαρη κιθάρα  ο λόγος της Ρεγγίνας:                                                        ανάγνωσμα 1. Ποίημα, του ανέμου χορός, σελ 6                                

Δες πως χορεύουνε τα φύκια                                                                   στη μουσική του ανέμου,                                                                       --κυκλικά και ασύμμετρα-                                                                    

Θυμίζει ο  χορός τους αυτούς που για καιρό                                       Αφήνονται                                                                                               Στη δίνη                                                                                        Ανεκπλήρωτων ερώτων.                                                                            Η απλότητα του «ζωγραφίζοντας το λόγο», η καθαρότητα, η εσωτερικότητα και η αλήθεια του, σου επιβάλλονται τόσο αβίαστα και διακριτικά που γίνεται κάτι δικό σου. Κάτι που μπαίνει μες στην καρδιά  και το κύμα, ο έρως, ο άνεμος, η νοσταλγία από τα ποιήματα της Ρεγγίνας Δημητροπούλου, γίνονται τραγούδι ανακαλώντας μου κάποιους στίχους του Κ. Καβάφη:                                                                                                   

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.

Από το «ζωγραφίζοντας το λόγο».                                                     ανάγνωσμα 2. Ποίημα, παράδεισος σελ 8

Ο λόγος είναι απλός, γυμνός από κάθε στολίδι, λιτός, εδώ κι εκεί υπαινικτικός.

Ανάγνωσμα 3. Ποίημα,  Αγάπη είναι, σελ. 14

Ποιήματα ολιγόστιχα, κάποιοι στίχοι τους μέχρι και μονολεκτικοί. γραφή μοντερνιστική, αφαιρετική, με ελαχιστοποιημένο (λανθάνοντα)  λυρισμό, σε ελεύθερο στίχο, χαμηλόφωνα αποκαλυπτική, λεπτή και κρυστάλλινη.

Ανάγνωσμα 4. Ποίημα, Κύμα σελ. 16       

 Δεν κλαίμε, ε;                                                                                         απαγορεύεται η ρίψις δακρύων.
Είναι που είναι από μόνη της αλμυρή (η θάλασσα )
(ΔΗΜΟΥΛΑ, απόσπασμα)

Ανάγνωσμα 5. Ποίημα, Ήλιος και έρως, σελ 24

Ανάγνωσμα 6. Ποίημα, Έρως Αντιποιητικός,  τελευταίο

Και ο Αλιγκέρι Δάντης το ‘χε πει:                                         «Αγαπά πολύ λίγο, όποιος μπορεί να διηγηθεί τον έρωτά του»

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΟΦΙΑΣ ΚΛΗΜΗ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΕΡΓΟΥ

 ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΛΗΜΗ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Την προσεχή Δευτέρα 24^η Οκτωβρίου και ώρα 7 μ.μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών η Εταιρεία Λογοτεχνών με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης-Πολιτιστικός Τομέας Δήμου Πατρέων, θα πραγματοποιήσει τιμητικό φιλολογικό μνημόσυνο,  με τη συμπλήρωση  δεκαπέντε  χρόνων από του θανάτου της διακεκριμένης πεζογράφου Σοφίας Κλήμη-Παναγιωτοπούλου, Γενικής Γραμματέως της Εταιρείας λογοτεχνών μέχρι του θανάτου της

Για τη ζωή, το έργο και την προσφορά της αείμνηστης συγγραφέως, θα μιλήσει ο πρόεδρος της Εταιρείας  Λεωνίδας Μαργαρίτης.

Ακολούθως ο δημοσιογράφος και γνωστός λογοτέχνης Σταύρος Ιντζεγιάννης θα παρουσιάσει το τελευταίο έργο της πεζογράφου με τον τίτλο: «ΕΡΩΤΑΣ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ»,το οποίο και  θα διατεθεί  δωρεάν σ’όσους συμμετάσχουν  στην εκδήλωση, προσφορά της Εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης θα διαβαστούν αποσπάσματα του έργου της τιμωμένης , από γνωστούς συμπολίτες ηθοποιούς.

Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο αντιπρόεδρος της Εταιρείας Λεωνίδας Καρνάρος.

Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΥΛΛΟΣ

                 ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΥΛΛΟΣ 

Ο Χρήστος Κορύλλος ήταν γιατρός,  συγγραφέας  και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Πάτρα τον Ιανουάριο του 1842, άτομο ευφυές, πολυάσχολο, δραστήριο και τολμηρό.

Είχε ανέκαθεν οικονομική ευμάρεια.
Σπούδασε ιατρική στην Αυστρία και Γερμανία και όταν γύρισε από το εξωτερικό επιδόθηκε στην άσκηση της ιατρικής έχοντας μάλιστα πολλή πελατεία στο φαρμακείο του Καρακίτσου επί της οδού Γεροκωστοπούλου.
Όταν έγιναν οι επιστρατεύσεις το 1886 και το 1897 ο Κορύλλος μετέβη ως επικεφαλής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην πρώτη γραμμή την μία φορά, και την άλλη στην Λευκάδα  όπου ιδρύθηκε Νοσοκομείο.
Από τότε άρχισε η ευεργετική δράση του Ερυθρού Σταυρού στην Πάτρα και ο Κορύλλος ήταν πρωτεργάτης του έργου αυτού.
 Από νωρίς εισήλθε στην υπηρεσία του Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών που την εποχή εκείνη ήταν νεότευκτο και από τα πιο σύγχρονα στην Ευρώπη.
Αρχικά εργάστηκε ως απλός ιατρός, μετά Διευθυντής στην Παθολογική κλινική και από το 1904 Διευθυντής του Νοσοκομείου.
Ο Κορύλλος έδωσε όλη την περιουσία του σε δωρεές και στο νοσοκομείο. Με τρεις πανομοιότυπες διαθήκες, όρισε κληρονόμο όλης της περιουσίας το Νοσοκομείο
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δράσης του είναι ότι λίγο πριν τον θάνατό του ενώ ήταν κλινήρης δώρισε 50.000 δραχμές στο ορφανοτροφείο του Παναγιώτη Σκαγιόπουλου.
Επίσης στην διαθήκη του όρισε να δοθούν από 300 δραχμές σε όλο το εργατικό προσωπικό του Δημοτικού Νοσοκομείου.

Κατα την παρουσιάση του βιβλιου των Χρηστου Φραγκιδη και Χρηστου Μούλια με τον τίτλο ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΝΙΚ.ΚΟΡΥΛΛΟΣ στη Δημοτικη Βιβλιοθήκη.

Είχε γράψει και εκδώσει πλήθος βιβλίων και μελετών, κυρίως λαογραφικά.
Ήταν ιδρυτής και πρόεδρος του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου και της Παναχαϊκής.
Η συμβολή του και η προσφορά του υπήρξαν κορυφαίες στα δυο σωματεία. Επίσης ήταν πρωτεργάτης της συγχώνευσης της ΓΕ Πατρών και του Παναχαϊκού ΓΣ για την ίδρυση της Παναχαϊκής, και ως πρόεδρος του Παναχαϊκού για την ίδρυση του ΣΕΓΑΣ.
Επί προεδρίας του έγιναν οι πρώτοι αγώνες ποδοσφαίρου, κολύμβησης, ποδηλασίας, στίβου, γυμναστικής, σκοποβολής, πάλης και άρσης βαρών στην Πάτρα και στην Ελλάδα. Στα νεανικά του χρόνια ήταν και αθλητής του σκοπευτικού τμήματος του Παναχαϊκού, αναφέρεται ότι είχε διακριθεί σε εσωτερικούς αγώνες το 1907.
Ο Κορύλλος ήταν υποψήφιος σε Δημοτικές και σε Βουλευτικές εκλογές με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Εκλέχτηκε 2 φορές βουλευτής Αχαΐας.
Απεβίωσε στις 5 Ιανουαρίου 1930 και κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Πατρών, όπου υπάρχει ακόμα ο τάφος του με χαραγμένη τη ρήση του Σωκράτη: "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα". Η πόλη της Πάτρας τον τιμά έχοντας δώσει το όνομά του σε δρόμο δίπλα στο Παλαιό σήμερα Δημοτικό Νοσοκομείο. Ανιψιός του ήταν ο Πολύβιος Κορύλλος. 

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΟΜΙΛΙΑ  ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

                Την  προσεχή Δευτέρα 17η Οκτωβρίου  και ώρα 7.00 μ.μ. στα πλαίσια των Φιλολογικών Βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών που γίνονται στο Αναγνωστήριο  της Δημοτικής Βιβλιοθήκης με τη συνεργασία  του  Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων, θα μιλήσει το  τακτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών,  γνωστός συμπολίτης Δικηγόρος , πνευματικός άνθρωπος και συγγραφέας  Παύλος Μαρινάκης .

               Ο κ.Μαρινάκης ως γνωστόν  έχει συγγράψει  σειρά βιβλίων με δοκίμια πολιτικής ,οικονομικής και κοινωνικής επικαιρότητας ,  κι έχει μιλήσει  πολλές φορές από το βήμα της Εταιρείας με απόλυτη επιτυχία και με   εγκωμιαστικά σχόλια των ακροατών.

          Τον  ομιλητή  ο οποίος  θα αναπτύξει το θέμα το θέμα: «Ολοκληρωτισμοί του αιώνα μας» θα παρουσιάσει και θα συντονίσει την εκδήλωση  ο Πρόεδρος  της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης .

              

            Η είσοδος για το κοινό  θα είναι όπως πάντα, ελεύθερη.