ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ 7ου ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ             7ου ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ       ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ Ν.Δ. ΕΛΛΑΔΟΣ Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ  ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΡΟΛΟΣ Κάθε καλοκαίρι με μαθαίνεις να κολυμπάω το χειμώνα πνιγόσουν, κάτω από τα φώτα της μεγαλούπολης                                   ο κόσμος έλεγες, είναι απρόσιτος. Έτσι έφυγες με τις χούφτες κλεισμένες, το μυστικό σου μην μάθει κανείς. Αγγελική Αλεξοπούλου Μαθήτρια Εσπερινού Λυκείου Αμαλιάδας                          Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΧΤΕΣ Μια στιγμή και  όλα βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Εκεί που καίγανε κάποτε φωτιές στάχτες τώρα υπάρχουν, ως μια πικρή ανάμνησή τους. Βλέπω σπίθες καμιά φορά μα δεν κρατάνε. Λυπάμαι για τους ανθρώπους Που δεν πρόλαβαν να δουν το φως. Λυπάμαι ακόμη περισσότερο για τους ανθρώπους  που  το είδαν κι έτρεξαν μακριά του. Βυθίστηκαν στο σκοτάδι μέχρι το λαιμό και πήραν  και μας μαζί τους. Μα όχι, δεν φτάσαμε ακόμα στον πάτο. Μια σανίδα επιπλέει. Και αν βγούμε όλοι στην ακτή αχ, αν βγούμε όλοι  στην ακτή, τότε μια νέα φωτιά θα ανάψει. Δυνατή που κανένας άνεμος δεν την σβήνει. Σηκωθείτε, ελάτε να κάνουμε τις στάχτες φωτιά. Ελάτε να κάνουμε το σκοτάδι νέα μέρα. Φωτεινή-Ηλέκτρα Χριστακοπούλου Μαθήτρια του 18ου Γυμνασίου Πατρών ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΥΘΟΣ ‘Όταν πρωτογνώρισε η γη τη σελήνη ήξερε ότι δεν θα την αποχωριστεί ποτέ ! Περίμενε η δύσμοιρη η γη , όλες τις φωτεινές μέρες να περάσουν. Μέρες που τη φώτιζαν με το φως τους, αλλά την βύθιζαν  στο πραγματικό σκοτάδι, το σκοτάδι του εαυτού της! Στη σκιά του έρωτά της, που από την μια την απέλπιζε αλλά από την άλλη την παρέσυρε, όπως το προπατορικό αμάρτημα. Ξέρει ότι το μήλο είναι δηλητηριασμένο  με την αμαρτία, αλλά διψά για λίγο πάθος! Επιθυμία, ηδονή ακόμα και λίγο λάθος! Έτσι κι αυτήν δεν την ένοιαζε, να περιμένει, να περιμένει για λίγο πραγματικό φως. Λίγο… αλλά πραγματικό! Γιατί πολλές φορές είναι καλύτερα να ζεις στην παραίσθηση, αρκεί να μοιάζει αληθινή. Μαρινέλα Λάλαϊ                                             Μαθήτρια του Εσπερινού Γυμνασίου Αμαλιάδας. ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ ΟΙ ΚΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ Πήρες τα κύματα της θάλασσας και μού’ φτιαξες φόρεμα με βολάν. Πήρες το γαλάζιο του ουρανού, και το’κανες παλτό να μην κρυώνω. Μάζευες κρίνους της θάλασσας και στόλιζες τα μαλλιά μου. Μάζευες με την απόχη χρώματα Απ’ το ηλιοβασίλεμα κι έβαλε σκιά στα μάτια μου. Πέρναγες κοχύλια στο λαιμό μου, μα ένα βράδυ στην άμμο, ευωδίασαν οι κρίνοι Κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό, ξαπλώσαμε μαζί πάνω στους άσπρους κρίνους. Μετά έφυγες ,δεν ξαναγύρισες, δεν σε ξανάδα ποτέ!!! Στέρεψε η θάλασσα, στέγνωσε το υδάτινο φόρεμά μου, ο ουρανός έχασε  το γαλάζιο χρώμα, και το παλτό μου έγινε γκρίζο. Όλα άλλαξαν κι εγώ μόνη στην ακτή κοιτάζω το κόκκινο των κρίνων… Αμαλία Ναστούλη Μαθήτρια Εσπερινού Λυκείου Αμαλιάδας. ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ Ποτέ δεν ήξερα πώς να νιώθω άνετα με μια αγάπη που δεν μπορούσα να ονομάσω δική μου. Πάντα σκεφτόμουν, ότι έπρεπε να φύγω μέχρι που έδειξες , πώς να μείνω. Ποτέ δεν ήξερα πώς να κάνω την αγάπη να διαρκέσει, πάντα σκεφτόμουν ότι η αγάπη θα περάσει- πάντα τελείωνα την αγάπη μου  τόσο γρήγορα- μέχρι που μου έδειξες πώς να μείνω Καλλιόπη(Πίτσα) Δημοπούλου Μαθήτρια Εσπερινού Λυκείου Αμαλιάδας ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΥΚΕΊΟΥ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Στη  ζωή δεν είναι όλα ίδια Χάρακες, μολύβια και παιχνίδια ΄Όλα αλλάζουν βιαστικά άλλη πάλι η ζωγραφιά. Τώρα αγάπη σε σκεπάζει, την ψυχή μου την αλλάζει, ποτέ μόνη στο σκοτάδι αγκαλιά πια μ’ ένα χάδι. Δεν κοιτάζει πίσω η ζωή, μπρος της όλο περπατεί, οι άλλοι γύρω δεν τη σκιάζουν ούτε καν που την ταράζουν. Η αγάπη πια τη στέφει και στο μέλλον τώρα γνέφει. Κατερίνα Ρόδη Μαθήτρια 3ου ΓΕΛ Πατρών