ΜΗΤΕΡΑ:ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
(Αναφορά στην Παγκόσμια Ημέρα )
.
Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επίτ.Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Η Γιορτή της μητέρας έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν υπέρτατη θεότητα.
Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου.
Η Ρέα λατρεύεται σαν "Μητέρα των Θεών", καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα.
Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.
Ακόμη στις γιορτές των Χοηφόρων οι Έλληνες γιόρταζαν και τη μέρα των Καλλιγενείων κατά τη διάρκειά των οποίων βραβεύονταν οι μητέρες με τα πιο καλοκαμωμένα παιδιά.
Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού η Μητέρα εξιδανικεύεται στο πρόσωπο της Παναγίας.
Η γιορτή της μητέρας μέχρι το 1959 συνέπιπτε με τη ,της Υπαπαντής ( 2α Φεβρουαρίου).
Έκτοτε καθιερώθηκε και στη χώρα μας η γιορτή να συμπίπτει με τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως έχει καθοριστεί για όλο τον κόσμο.
Η καθιέρωσή της παγκόσμια οφείλεται στην Άννα Τζάρβις (Βιρτζίνια των Η.Π.Α.), που μετά το θάνατο της μητέρας της έβαλε σκοπό στη ζωή της, την καθιέρωση ετήσιας γιορτής της μητέρας.
Η πρότασή της έγινε δεκτή από την Πολιτεία της Βιρτζίνια των Η.Π.Α. η οποία και ήταν και πρώτη από τις πολιτείες που την καθιέρωσε.
Αργότερα, (1914) ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ουίλσον υπέγραψε απόφαση, που καθιέρωνε τη γιορτή σ’ ολόκληρη την Αμερική και όριζε χρόνο εορτασμού τη δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Έκτοτε ετησίως μέσα στην ανθοφορία της Άνοιξης, γιορτάζεται η σημαντικότερη μορφή της δημιουργίας.
Μπορεί ο Θεός να δημιούργησε σύμφωνα με τη Βίβλο, αρχικά τον άνδρα, διέγνωσε όμως αμέσως μετά, πως : « ού καλόν τον άνθρωπον είναι μόνον, ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν»,
Αν και δεν αποτελεί μόνο βοηθό του άνδρα, μια και στην πραγματικότητα είναι το σύμβολο της ζωής, είναι συνδημιουργός της.
Είναι η Ιερή Μήτρα της αιωνιότητας, η πηγή της ζωής, το Λίκνο της δημιουργίας και του πολιτισμού, η πνευματική τροφός και η παιδαγωγός της Οικουμένης.
Είναι ευτυχής συγκυρία ο γιορτασμός την Άνοιξη, είναι σε μια εποχή που η φύση αναγεννιέται, με την εποχή των λουλουδιών και των ονείρων, στο αποκορύφωμα της έξαρσης και της ζωντάνιας.
Περίοδος προ της καρποφορίας και του θερισμού.
Η γυναίκα ως μητέρα, είναι η ίδια η Άνοιξη που εξιδανικεύει και εξαγνίζει τη μορφή της, πλημμυρίζει από αρώματα, ανθοφορεί και λούζεται από το καταυγάζον φως, του ήλιου και της αιωνιότητας.
Προετοιμάζεται για την μεγάλη καρποφορία.
Η Γυναίκα-Μητέρα αποτελεί το σύμβολο της ευαισθησίας , της ανιδιοτέλειας , της ανυπόκριτης αγάπης, της βαθιάς αφοσίωσης και στοργής.
Η Γυναίκα-Μητέρα, συνδημιουργός του όντος, παράγων της αιωνιότητας με το ύψιστο προνόμιο που της παραχώρησε ο Θεός, τη μητρότητα.
Από τις μητέρες εξαρτάται το μέλλον ενός λαού, ολόκληρης της ανθρωπότητας, αφού αυτές έχουν το μοναδικό προνόμιο να διαμορφώνουν τους χαρακτήρες και την ψυχολογία των νέων κάθε γενιάς.
Η γιορτή της Κυριακής αποτελεί μια ευκαιρία για να επισημάνουμε το μέγεθος της αγάπης, τη σοβαρότητα της προσφοράς , τον καθημερινό αγώνα αυτής της άγιας μορφής .
Όσα χρόνια κι αν περάσουν από την αποδημία της, δεν υπάρχει κανείς, που να μην την αναζητεί σε κάθε στιγμή της ζωής του:
«Μάνα κράζει το παιδάκι,
μάνα ο νιος και μάνα ο γέρος,
μάνα ακούς σε κάθε μέρος ,
ω! τι όνομα γλυκό.»,
υμνολογεί ο νεοέλληνας ποιητής.
Γ. Μαρτινέλλης,
ενώ ο Κωστής Παλαμάς υπογραμμίζει:
«Μάνα το χάδι και το φιλί σου
αξίζουν χίλιους λυτρωμούς» ενώ ο
Γεώργιος Αθάνας
τη θεωρεί: «θεμέλιο που χτίζεται η ζωή».
Όμως ατυχώς δεν γιορτάζουν κάθε χρόνο όλες οι μητέρες.
Ο απολογισμός δεινών για πολλές απ’ αυτές κάθε χρόνο μεγαλώνει.
Καθημερινώς οι μητέρες του κόσμου πλήττονται μέσα από εντάσεις και ανώμαλες καταστάσεις, μέσα σε πολέμους και κατατρεγμούς.
Μεγαλώνει ο κατάλογος των δεινοπαθούντων τραγικών μορφών, που έχασαν πατρίδα , σύζυγο, παιδιά, που εκτοπίζονται, που βιάζονται, που δεινοπαθούν, που καταλήγουν μετανάστριες και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και περιθωριοποίησης.
Στο Αφγανιστάν , στην Παλαιστίνη στο Ιράκ, στη Συρία ,στην Ουκρανία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι γυναίκες –μητέρες υποφέρουν, δεινοπαθούν και αγωνίζονται.
Σ’ αυτές τις μητέρες στρέφουμε το ενδιαφέρον μας και τη συμπαράστασή μας ,γιατί αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα, να ακούσουν ένα λόγο παρηγοριάς , ένα λόγο συμπάθειας ,ένα λόγο αγάπης .
Όσοι την έχουν στη ζωή θα της προσφέρουν λίγα λουλούδια, μια αγκαλιά κι ένα φιλί.
Οι υπόλοιποι θα βρεθούν σε κάποιο κοιμητήριο και θα αποθέσουν λίγα λουλούδια κι ένα ευλαβικό κερί- σπονδή στην μνήμη της ,στη μνήμη της μεγάλης τους , Αγάπης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου