Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Ποιημένη Φιλοσοφία»
Φώτη Παλαιολόγου
Βιβλιοθήκη Πατραίων, 19-11,2018
Διαβάζοντας, εν πλώ, το ποιητικό έργο «Ποιημένη Φιλοσοφία», του Φώτη Παλαιολόγου, μπορώ να πω ότι μου κράτησε συντροφιά σε όλο το ταξίδι μου, και με ταξίδεψε σε άλλα πελάγη, στα πελάγη της φιλοσοφίας.
Ο Φώτης Παλαιολόγος στο έργο του αυτό αποτυπώνει τις διανοητικές του ανησυχίες σε ποιητικό λόγο και μας οδηγεί προς το αύριο, σαν Έλληνας – στοχαστής – στην παράδοση για να μη χαθεί το αγωνιστικό φρόνημα του Έλληνα για τη γλώσσα και τη φιλοσοφία.
Με στίχους της καθημερινής του «ωριμότητας», ο Φώτης Παλαιολόγος, μας μπολιάζει με αρχές, ιδανικά και πανανθρώπινες αξίες για τη ζωή, τη δύναμη του σκεπτόμενου ανθρώπου, την επιμονή και υπομονή από τα «πλούτη» που του πρόσφερε η ζωή στο ταξίδι του, αναζητώντας την Ιθάκη του.
Τα σπουδαία πνευματικά έργα, όπως η ποίηση, γράφονται από ανήσυχους ανθρώπους, που γίνονται δημιουργοί και συνεχιστές των προγώνων μας.
Η ποίηση του Φώτη Παλαιολόγου χωρίς αμφιβολία εκδηλώνει ευαισθησίες της ψυχικής του άρπας, συγκινεί τον αναγνώστη και του μεταγγίζει αυτό που άϋλο κυλάει μέσα στην ψυχή του.
Με το χηνόφτερό του έχει χύσει το μελάνι στο χαρτί χρησιμοποιώντας για υλικό «λέξεις», που τις λαξεύει, σαν τον γλύπτη το βράχο, και πλέκοντάς τες μεταφέρει στο αναγνώστη τις ψυχικές δονήσεις του και τον μυεί στη μαγεία της ποιητικής ευφροσύνης.
Με τα ποιήματά του δείχνει διεξόδους στις μέρες μας, που τα προβλήματα περισσεύουν για να μην οδηγηθούμε στη μαύρη και ψυχρή αγκαλιά της αποθάρρυνσης, αλλά μέσα από την απεραντοσύνη της φιλοσοφίας, που είναι η πηγή και τροφοδότης της ανθρώπινης πνευματικής ζωής, να βρεί ο καθένας μας τη θεραπευτική του παρηγοριά και το σημείο της πνευματικής του αναφοράς, με τις πανανθρώπινες αξίες σαν ελπίδα και όραμα.
Στο βιβλίο του, «Ποιημένη Φιλοσοφία» πρωτίστως μας καταθέτει ο Φώτης Παλαιολόγος, πως εννοεί την «ποίηση» .
«Ποίηση» είναι … άκουσμα ψυχής με συναισθήματα, όραμα νοός με λέξεις …. Αναπνέει στο θείο χάρισμα της διανόησης για να εκφράζεται από τα δημιουργήματά Του και με συναισθήματα και με λέξεις».
Βρίσκω τον ορισμό του ορθόν και απέριττον!
Ο Φώτης Παλαιολόγος παίρνει κάποιες έννοιες και αφού τις σφυρηλατήσει πάνω στου νου το αμόνι, μας τις παρουσιάζει όπως ο ζωγράφος και ο γλύπτης το έργο του. Μετά μας ταξιδεύει στα πελάγη της φιλοσοφίας για να μας παρουσιάσει ότι :
Η ομορφιά, είναι …. γυναίκα, θάλασσα, στεριά, κοίταγμα που ζωντανεύει…
Η Λαχτάρα … άνθος ζωντανό σαν αγάπης σκίρτησμα…
Η Εμπιστοσύνη …. το χάσιμο του ονείρου στην αγκαλιά της δύσης…
Η Αγάπη …. σαν ηλιακτίδα σαν βροχή…..
Η Ανησυχία … ανεμισμένα φύλλα….
Η Αλήθεια … αραχνοΰφαντο εργόχειρο της σκέψης…
Μας υπενθυμίζει ότι η Αξιοπρέπεια …. είναι βράχος που στηρίζεται πάνω στην υπομονή…
Η Αυτοπεποίθηση ….. είναι βροχή αδάμαστη στο χρόνο…
και η Αρετή … στολή ψυχής καλοραμμένη…
για να φθάσει στο Χρόνο που τον προσδιορίζει .. άφαντη γεύση ζωής….
που έτσι και είναι…..
αφού η Λήθη θα ξεθωριάσει τα ίχνη των βημάτων … πάνω στην άμμο…,
αλλά τελικά όσο μακρύς και αν είναι ο ορίζοντας … θα φθάσεις στην Ιθάκη αν πιστεύεις στο όνειρο…
Αγαπητέ Φώτη Παλαιολόγο, εύχομαι από τα τρίσβαθα της ψυχής μου, με το βεληνεκές του πνεύματος αυτό που σε διακατέχει , από τούτο εδώ το «Πρώτο Σκαλί» «της ποίησης τη σκάλα» να ανεβαίνεις!
Τελειώνοντας, σου αρμόζει απόλυτα «Το πρώτο Σκαλί» του Αλεξανδρινού μας ποιητή.
Το Πρώτο Σκαλί
Eις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης
«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιον μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, ειν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος».
Ειπ’ ο Θεόκριτος «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
Αγαπητέ ποιητά Φώτη Παλαιολόγο καλώς όρισες στων ιδεών τη χώρα!
Καπετά – Γιώργος Σπηλιώτης
Structural Engineer, Ph.D.
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος του Κύκλου Ποιητών Ελλάδος
Φώτη Παλαιολόγου
Βιβλιοθήκη Πατραίων, 19-11,2018
Διαβάζοντας, εν πλώ, το ποιητικό έργο «Ποιημένη Φιλοσοφία», του Φώτη Παλαιολόγου, μπορώ να πω ότι μου κράτησε συντροφιά σε όλο το ταξίδι μου, και με ταξίδεψε σε άλλα πελάγη, στα πελάγη της φιλοσοφίας.
Ο Φώτης Παλαιολόγος στο έργο του αυτό αποτυπώνει τις διανοητικές του ανησυχίες σε ποιητικό λόγο και μας οδηγεί προς το αύριο, σαν Έλληνας – στοχαστής – στην παράδοση για να μη χαθεί το αγωνιστικό φρόνημα του Έλληνα για τη γλώσσα και τη φιλοσοφία.
Με στίχους της καθημερινής του «ωριμότητας», ο Φώτης Παλαιολόγος, μας μπολιάζει με αρχές, ιδανικά και πανανθρώπινες αξίες για τη ζωή, τη δύναμη του σκεπτόμενου ανθρώπου, την επιμονή και υπομονή από τα «πλούτη» που του πρόσφερε η ζωή στο ταξίδι του, αναζητώντας την Ιθάκη του.
Τα σπουδαία πνευματικά έργα, όπως η ποίηση, γράφονται από ανήσυχους ανθρώπους, που γίνονται δημιουργοί και συνεχιστές των προγώνων μας.
Η ποίηση του Φώτη Παλαιολόγου χωρίς αμφιβολία εκδηλώνει ευαισθησίες της ψυχικής του άρπας, συγκινεί τον αναγνώστη και του μεταγγίζει αυτό που άϋλο κυλάει μέσα στην ψυχή του.
Με το χηνόφτερό του έχει χύσει το μελάνι στο χαρτί χρησιμοποιώντας για υλικό «λέξεις», που τις λαξεύει, σαν τον γλύπτη το βράχο, και πλέκοντάς τες μεταφέρει στο αναγνώστη τις ψυχικές δονήσεις του και τον μυεί στη μαγεία της ποιητικής ευφροσύνης.
Με τα ποιήματά του δείχνει διεξόδους στις μέρες μας, που τα προβλήματα περισσεύουν για να μην οδηγηθούμε στη μαύρη και ψυχρή αγκαλιά της αποθάρρυνσης, αλλά μέσα από την απεραντοσύνη της φιλοσοφίας, που είναι η πηγή και τροφοδότης της ανθρώπινης πνευματικής ζωής, να βρεί ο καθένας μας τη θεραπευτική του παρηγοριά και το σημείο της πνευματικής του αναφοράς, με τις πανανθρώπινες αξίες σαν ελπίδα και όραμα.
Στο βιβλίο του, «Ποιημένη Φιλοσοφία» πρωτίστως μας καταθέτει ο Φώτης Παλαιολόγος, πως εννοεί την «ποίηση» .
«Ποίηση» είναι … άκουσμα ψυχής με συναισθήματα, όραμα νοός με λέξεις …. Αναπνέει στο θείο χάρισμα της διανόησης για να εκφράζεται από τα δημιουργήματά Του και με συναισθήματα και με λέξεις».
Βρίσκω τον ορισμό του ορθόν και απέριττον!
Ο Φώτης Παλαιολόγος παίρνει κάποιες έννοιες και αφού τις σφυρηλατήσει πάνω στου νου το αμόνι, μας τις παρουσιάζει όπως ο ζωγράφος και ο γλύπτης το έργο του. Μετά μας ταξιδεύει στα πελάγη της φιλοσοφίας για να μας παρουσιάσει ότι :
Η ομορφιά, είναι …. γυναίκα, θάλασσα, στεριά, κοίταγμα που ζωντανεύει…
Η Λαχτάρα … άνθος ζωντανό σαν αγάπης σκίρτησμα…
Η Εμπιστοσύνη …. το χάσιμο του ονείρου στην αγκαλιά της δύσης…
Η Αγάπη …. σαν ηλιακτίδα σαν βροχή…..
Η Ανησυχία … ανεμισμένα φύλλα….
Η Αλήθεια … αραχνοΰφαντο εργόχειρο της σκέψης…
Μας υπενθυμίζει ότι η Αξιοπρέπεια …. είναι βράχος που στηρίζεται πάνω στην υπομονή…
Η Αυτοπεποίθηση ….. είναι βροχή αδάμαστη στο χρόνο…
και η Αρετή … στολή ψυχής καλοραμμένη…
για να φθάσει στο Χρόνο που τον προσδιορίζει .. άφαντη γεύση ζωής….
που έτσι και είναι…..
αφού η Λήθη θα ξεθωριάσει τα ίχνη των βημάτων … πάνω στην άμμο…,
αλλά τελικά όσο μακρύς και αν είναι ο ορίζοντας … θα φθάσεις στην Ιθάκη αν πιστεύεις στο όνειρο…
Αγαπητέ Φώτη Παλαιολόγο, εύχομαι από τα τρίσβαθα της ψυχής μου, με το βεληνεκές του πνεύματος αυτό που σε διακατέχει , από τούτο εδώ το «Πρώτο Σκαλί» «της ποίησης τη σκάλα» να ανεβαίνεις!
Τελειώνοντας, σου αρμόζει απόλυτα «Το πρώτο Σκαλί» του Αλεξανδρινού μας ποιητή.
Το Πρώτο Σκαλί
Eις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης
«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιον μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, ειν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος».
Ειπ’ ο Θεόκριτος «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
Αγαπητέ ποιητά Φώτη Παλαιολόγο καλώς όρισες στων ιδεών τη χώρα!
Καπετά – Γιώργος Σπηλιώτης
Structural Engineer, Ph.D.
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος του Κύκλου Ποιητών Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου