ΛΕΩΝΙΔΑ Γ.ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ EN ZΩΗ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ

 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ  EN ZΩΗ  ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ

 

 

 Γεννήθηκα δυο χρόνια πριν

 και γεννήθηκες δυο μέρες μετά

Γεννήθηκα  στην κατοχή

κι εσύ στην απελευθέρωση.

Προηγήθηκες στην απασχόληση

  και στη δημιουργία οικογένειας.

Μαζί μαζεύαμε γλυκόριζες,

 τομάτες στου Δημητρού

και ξύλα για το φούρνο της Μάνας μας..

Κάπου χώρισαν οι δρόμοι μας,

εσύ για  πήρες το δρόμο προς το βορρά

και εγώ για το  κυνήγι της γνώσης, στο κέντρο.

Κάποια στιγμή εγώ σου παραχώρησα

μια θέση απασχόλησης

που προορίζονταν για μένα  στον Ε.Ο.Π.

Κι εσύ μου βρήκες στην «Ακρόπολη» ,

μια αγγελία

για προσλήψεις  πτυχιούχων,

στη Χαρτοποιία.

Βρεθήκαμε σε μια εσωτερική κατοχή,

μαύρης ομίχλης.

Μαζέψαμε τα φτερά μας

 για να μη βραχούν στην καταιγίδα.

Παρ’ όλα αυτά δεν μείναμε αλώβητοι…

Κι έφτασαν τα χρόνια που μας  υπονόμευσαν…

Οι τελευταίες σου κουβέντες

«Είμαι περήφανος για σένα» και μετά σιωπή.

Κι αναρωτιόσουν,

 γιατί σιωπώ εγώ, ο δικηγόρος…

Αδερφέ μου υπήρξες ,

 η πέμπτη κραυγή της ζωής μου…

Και μετά σιωπές!...

Δεν αντέχω πια τους ψιθύρους!..

Δέξου τη συγνώμη μου,

Αδυνατώ να συλλάβω

τους αναβαθμούς  της ψυχής σου…

Αν υπάρχει άλλος πλανήτης,

 όπως μας λέγανε

θα τα πούμε εκεί,

με κεκαθαρμένες διάνοιες

ως τόσο ύπαγε στη σκηνή σου

μετά της συμβίας σου…

εν ειρήνη…

Καλό ενιαυτό της Χρηστότητας του Κυρίου μας!...

 

Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης