BIBΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ Αργύρη Σταυράκη: «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ»

BIBΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ
Αργύρη Σταυράκη: «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ» Αφήγημα.
Εκδόσεις Το Δόντι Πάτρα 2018

Σημείωμα Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επίτ.Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος.
Από τις εκδόσεις της πόλης μας «Το Δόντι» κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του περασμένου χρόνου το δεύτερο κατά σειρά καθαρά Λογοτεχνικό έργο του συγγραφέα-Αρεοπαγίτη επί τιμή και τακτικού μέλους της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδος Αργύρη Σταυράκη με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ».
Πρόκειται για ένα αφήγημα 150 πυκνογραμμένων σελίδων, πέμπτο συνολικά, κατά σειρά έργο του συγγραφέα .
Έχουν προηγηθεί χρονολογικά τα εξής έργα του:
Δύο νομικά,«Νεοελληνική Νομική Γλώσσα και Ορολογία».
Μία νομικοφιλολογική σύνθεση 215 πυκνογραμμένων σελίδων με θέμα την πάντα επίκαιρη νεοελληνική γλώσσα όπως αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιείται στη Νομική επιστήμη και πρακτική.
- «Ο δικός μας χρόνος ανάμεσα στα πουλιά και τα λουλούδια»Εκδόσεις: Ορφέας Aθήνα 2005.
‘Ένα αφήγημα 190 σελίδων μέσα από το οποίο ο συγγραφέας δίνει με γλαφυρό-λογοτεχνικό τρόπο τη ζωή, τη δράση, τις αγροτικές και άλλες βιοποριστικές ενασχολήσεις της εποχής του στην πατρώα γη, τις χαρές και λύπες του κόσμου της υπαίθρου την οποία έζησε και ο ίδιος τα παιδικά-εφηβικά κυρίως χρόνια. Και τέλος το πέμπτο κατά σειρά,βιβλίο του με τον τίτλο: «Η Τελευταία Λειτουργία»
Ένα ακόμη αφήγημα στο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει με αριστοτεχνικό και λογοτεχνικό τρόπο το ξερίζωμα ενός χωριού που κατακλύστηκε από τα νερά μίας τεχνικής λίμνης. Εκείνος ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή του ,που δεν είναι άλλος από το χωριό Μπαλί της Πηνείας που απαλλοτριώθηκε για δημοσία ωφέλεια και συγκεκριμένα για την κατασκευή του φράγματος του Πηνειού ποταμού για να αρδεύεται με τα νερά της ,η ευρύτερη περιοχή, του κάμπου της Γαστούνης.
Ο συγγραφέας Αργύρης Σταυράκης δεν έζησε στην περιοχή την οποία με τόσο περίσσιο πάθος περιγράφει, ούτε έχει καμιά σχέση με την περιοχή της Ηλείας, αφού είναι γνωστό πως γεννήθηκε στη Λογγά Μεσσηνίας όπου εκεί τελείωσε το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο ενώ στη συνέχεια σπούδασε νομικά, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε ηλικία 30 ετών εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα όπου υπηρέτησε για 37 συναπτά χρόνια, πέντε από τα οποία υπηρέτησε στην Αθήνα με το βαθμό του Αρεοπαγίτη από τον οποίο, επί τιμή συνταξιοδοτήθηκε.
Είχε όμως ένα φίλο συνάδελφο του, στα Διοικητικά Δικαστήρια τον και δικό μου φίλο, Δημήτρη Βασιλόπουλο, ο οποίος σε συχνές συναντήσεις τους, του μετέφερε όσα εκείνος έζησε στο χωρίο της καταγωγής του, το Μπαλί της Πηνείας και όσα συνέβησαν, γεγονότα ,συμπεριφορές, έθιμα, αγώνες, βιωτικές μέριμνες, ψυχικές καταστάσεις, αναζητήσεις καλύτερης ζωής, τραύματα και εμπειρίες ζωής. Όλα αυτά και όσα συγκέντρωσε ο συγγραφέας από μελέτη και έρευνες αποτέλεσαν το υλικό με το οποίο γράφτηκε το έργο του: «H τελευταία λειτουργία».
Το τελευταίο αυτό έργο του Αργύρη Σταυράκη αποτελεί ένα θαυμάσιο αφήγημα όπου με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση και αναφορές στη ζωή των κατοίκων ενός χωριού της Ηλείας μέσα από την καθημερινή τους βιοπάλη.
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού Μπαλί το αποχωρίσθηκαν ακούσια μετά από απαλλοτρίωση των περιουσιών τους για δημοσία ωφέλεια ,προκειμένου σ’ αυτό και τον ευρύτερο χώρο να δημιουργηθεί το φράγμα του Πηνειού ποταμού και με τα νερά της λίμνης, να αξιοποιηθεί ο κάμπος της Ηλείας.
Εντυπωσιακό είναι το κλίμα κάτω από το οποίο περιγράφεται με πόνο ψυχής η τελευταία λειτουργία του ναού της Αγίας Άννας, προστάτιδος του χωριού και ακόμη η ανακομιδή των ιερών λειψάνων των προγόνων του χωριού τους.
Βέβαια για κάποιον ο οποίος θα έριχνε μια επιπόλαια ματιά στον τίτλο του Βιβλίου η σκέψη του συνειρμικά θα τον οδηγούσε στην τελευταία-μισοτελειωμένη λειτουργία κατά την πτώση της Βασιλίδας πόλεως . Όμως για τους τότε κατοίκους του χωριού Μπαλί συναισθηματικά και ψυχικά δεν απέχει πολύ από εκείνη την τελευταία μισοτελειωμένη λειτουργία. Ο συγγραφέας τονίζει με το έργο του ιδιαίτερα, την ψυχολογική εκείνη φόρτιση των κατοίκων του χωριού Μπαλί όταν τέλεσαν την τελευταία θεία λειτουργία που δεν είχε τίποτα να διαφοροποιεί τα συναισθήματα των κατοίκων από εκείνα της αφανισμένης από τους μαχητές του Μωάμεθ, πόλης.
Βέβαια οι κάτοικοι του χωριού Μπαλί πήραν μαζί τους φεύγοντας τα όσα υπάρχοντά τους, τα ιερά τους εικονίσματα και τα κόκαλα των προγόνων τους για να τα ενταφιάσουν στη νέα τους τοπική πατρίδα και φυσικά με μια επιταγή αποζημίωσης στο χέρι. Ένα λαχείο ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.
Θα τελειώσω αυτή τη μικρή παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Αργύρη Σταυράκη με λίγα δικά του λόγια από το βιβλίο του.
«…..΄Ηταν ένα χωριό δίπλα στο ποτάμι. Με μια εκκλησούλα πέτρινη, την Αγία Άννα, σκέπη και παρηγοριά σε κάθε περίσταση. Η ιστορία του,που χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ,τελείωσε το έτος 1968 όταν το χωριό μαζί και η εκκλησία κατακλύστηκε ολόκληρο από τα νερά της τεχνητής λίμνης του φράγματος του Πηνειού ποταμού. Ελάχιστα σημάδια του φαίνονται ακόμη, όταν υποχωρούν τα νερά της λίμνης και αναδύεται η τοποθεσία του χωριού ,για να βυθισθεί πάλι στον υγρό τάφο του πνιγμού και της λήθης, όταν σε λίγο θα ξαναγεμίσει η λίμνη ,μέχρι και τα σημάδια αυτά να εξαφανιστούν παντελώς βορά του χρόνου και του ανελέητου υγρού στοιχείου. Τότε θα έχει εκλείψει και η ζώσα μνήμη που κρατά ζωντανό το χωριό στις καρδιές των παιδιών του και μόνο από διηγήσεις, φωτογραφίες και γραπτά κείμενα(κάποιο βιβλίο..) οι νεώτεροι, σκόρπιοι απόγονοι των παλαιών χωριανών, θα μπορούν κάτι να δουν και να μάθουν για το χωριό, τη μορφή, την ιστορία και τη ζωή του, όσοι αναζητήσουν τις ρίζες τους και γυρίσουν έστω και νοερώς προσκυνητές στον τόπο του χωριού, σαν σε άγιον τόπο που η θυσία του ήταν αναγκαία για την πρόοδο και την ευημερία του κάμπου»
Με τα συγχαρητήριά μου, στο φίλο συγγραφέα για το θαυμάσιο πόνημά του, εύχομαι να βρεθεί αντάξιός του, να καταγράψει και θα αποτυπώσει τις μνήμες και την ιστορία της νέας «Αντλαντίδας» στην τοποθεσία Τόσκες Τριταίας που σε λίγες μέρες θα έχει την ίδια τύχη με το Μπαλί της Πηνείας για την δημιουργία της Τεχνητής Λίμνης Πείρου-Παραπείρου που θα ξεδιψάζει τους κατοίκους της πόλης της Πάτρας.